لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 26
نقش برجسته های هخامنشی
شاهنشاهی پارس تحت فرمانروایی سلسله هخامنشی، ایران، بین النهرین، سوریه، مصر، آسیای صغیر با شهرها و پاره ای از جزایر یونانی اش و تراس و قسمت هایی از هند را در بر می گرفت. بنیانگذار این پهناورترین شاهنشاهی دنیای باستان، کوروش بود که غالباًً کوروش بزرگ نامیده شده است. دوران هخامنشیان با پادشاهی کوروش از 559 تا 530 پیش از میلاد آغاز می شود و تا حمله اسکندر در سال 330 پیش از میلاد ادامه می یابد.
طبق نوشته های هردوت، هخامنشیان از طایفه پاسارگادیان بوده اند که در پارس اقامت داشته اند و سر سلسله آنها هخامنش بوده است. پس از انقراض دولت ایلام به دست آشور بانی پال، چون مملکت ایلام ناتوان شده بود پارسی ها از اختلاف آشوری ها و مادی ها استفاده کرده و انزان یا انشان را تصرف کردند.
به گفته گیرشمن، هنر ایران در دوران هخامنشی هنر شاهی بود و در پایتخت، شاهنشاهان همراه با سرنوشت شاهنشاهی کوروش و داریوش به اوج ترقی می رسد و سپس پیشرفت آن متوقف می گردد و فقط در زمان خشایارشا و اردشیر مختصر جنبشی از خود نشان می دهد.
شاه به هر شکل هنری که در شهرهای آشور و مصر و بخش یونانی آسیای صغیر برخورد کرده بود، در یک وحدت علمی و قدرتمند جمع کرده و در راستای علایق شخصــــی خود، با ابتکار خاصی کوشش در ایجاد یک هنر مافوق همه آنها می نمود. در حقیقت هنر این عصر زاییده بلهوسی و دوستدار آثار هنری باشکوه و پر زرق و برق و جلال بود.
استفاده از هنر کشورهای مختلف در آثار موجود از دوره هخامنشی روشن است، اما اینکه این مجموعـــه را شاه در یک وحدت ساخته باشد، چندان صحیح به نظر نمی رسد و قطعاًً تمایل شاه به یک هنر شکوهمند در مقابل کشورهایی که زیر سلطه قرار گرفته اند و خود از فرهنگ و هنر بالایی برخوردارند. باعث گردید که معماران و هنرمندان ایرانی چنین وحدتی را به وجود آوردند و هنری را به معرض نمایش در آوردند که در عین حال ویژگی خاصی را داراست.
از دوران هخامنشی آثار معماری بسیاری به جای مانده است. این آثار مشتمل اند بر کاخها و آرامگاهها و عبادتگاهی در خوزستان و فارس که دو مرکز اصلی این سلسله پادشاهی محسوب می شوند.
به عقیده ویل دورانت، پارسیان تنها در هنر معماری بود که شیوه خاصی برای خود داشتنــــــد. در روزگار کوروش، داریوش اول و خشایارشای اول، گورها و کاخ هایی ساخته اند که باستان شناسان مقدار کمی از آن ها را از خاک بیرون آوردند اما پس از این دو مورخ خستگی ناپذیر بیل و کلنگ، چیزهایی را برای ما اکتشاف خواهند کرد که مایه زیاد شدن حس قدرشناسی ما نسبت به هنر پارسی خواهد بود.
از نظر هنری، هنر هخامنشی به دو دوره تقسیم می شود که دوره آغازین در ویرانه های پاسارگاد نمود می یابد و دوره متاخر که در ویرانه های تخت جمشید تجلی پیدا می کند.
بررسی دیوارنگاری در دوره هخامنشی، در مقایسه با دوره های قبل با توجه به گسترش این شاهنشاهی و استفاده از هنر اقوام مختلف از تنوع و گستردگی بیشتری برخوردار است. دیواره کاخ ها و آرامگاه ها با نقوش فراوانی مزین شدند که با بکارگیری شیوه های گوناگون دیوارنگاری، چون نقش برجسته، کاشی لعاب دار و نقاشی بر دیوار تزیین یافته و ما را با هنر دیوارنگاری در این دوران آشنا می سازد.
نقش برجسته های پاسارگاد
پاسارگاد به عنوان یکی از مهمترین آثار دوره هخامنشی و محلی که در آن اقامتگاه و سپس آرامگاه کوروش در آن ساخته شده، در فاصله 48 کیلومتری تخت جمشید قرار دارد. مورخان یونانی این شهر را به نام پازارگاد ذکر کرده اند که به همین شکل در اروپا شهرت یافته است.
در میان آثار و بقایای مختلف باقی مانده از پاسارگاد که به صورت پراکنده در دشت و ارتفاعات به دست آمده اند، آرامگاه کوروش، نقش برجسته ها، بنای کاخ و برج سنگی از همه شاخص تر و معروف ترند.
این مجموعه مشتمل بر سه بخش است: 1- دروازه اصلی، 2- تالار بارعام، 3- کاخ مسکونی.
این مجموعه در حصاری به طول 5/2 کیلومتر قرار داشته و از آن دژ مستحکمی حفاظت می کرد.
در پاسارگاد، ساختمان کاخ های اصلی که با سنگ های تراشیده و نقوش برجسته ساخته شده اند، از زمانی شروع می شود که کوروش بزرگ، سرزمین های ماد و پارس را به تصرف خود در آورد.
درگاههای چهاردر ورودی و خروجی تالار کاخ بار در پاسارگاد را سنگ های سیاه صیقلی شده که روی آنها نقش های متنوعی حجاری شده، تشکیل می داده که مقدار کمی از آنها باقی مانده است. دو جرزطرفین درگاه شرقی دارای نقشی شبیه به ""اِآ"" (خدای آب و دریای بابلی های قدیم) می باشد. ""اِآ"" موجودی که تنه و سر و پایش به شکل انسان، ولی یک ماهی از سر تا پای او کشیده شده است و مظهر دیگری که سم و پایش
تحقیق درباره ی نقش برجسته های هخامنشی