دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
رابطه با خود در روابط اجتماعی
دنییل سیلور – مونیکا لی
چکیده
این مقاله کمکی است برای توسعه تلاش های نظری دیدگاههایی در زمینه روابط و شبکه های جامعه شناسی به حوزه های مجاور. ما نظریه زیمل را درباره رابطه با خود با تجزیه و تحلیل رسمی از روابط اجتماعی ادغام کرده ایم تا یک چهارچوب نظری برای نظریه پردازی جهت ارتباط میان انواع ارتباط با خود ایجاد کنیم. در این مدل هر گره نه تنها در روابط متقابل ارتباطات با دیگران بلکه بین ایده آل و واقعیت رابطه با خود نیز مطرح است. هدف ما در ادغام این دو مقوله رسیدن به یک مدل رسمی از روابط اجتماعی است. این مدل راهی برای توصیف شاکله ای از روابط متقابل اجتماعی است که توسط شکل هایی ما را متوجه ایده آل های عاملان می کند. فاصله، تقارن، دامنه و تحقق پذیری چهار بعد رسمی است که در رابطه با خود می تواند متفاوت باشد را بررسی می کنیم.
کلمات کلیدی
زیمل، جامعه شناسی ارتباطی، روابط با خود، شبکه ها
این مقاله روشی جدید را برای پیش بینی رابطه با خود به عنوان یک عنصر جدایی ناپذیر از روابط اجتماعی پیشنهاد می کند. ما نیز همانند دیگران در مسیر گسترش جامعه شناسی رابطه ای به دنبال مفهوم رابطه متقابل اجتماعی و زمینه های تجربه انسانی به طور معمول به عنوان عامل خارجی برای تعامل قابل درک مانند فرهنگ و هویت شخصی هستیم. به جای نظریه پردازی در مورد اینکه چگونه عوامل خارجی ساختارهای اجتماعی در روابط اجتماعی، سلیقه ها و نگرش ها و نمادها را تحت تاثیر قرار می دهند، ما خواهان گسترش تجزیه و تحلیل رابطه با خود هستیم؛ با این حال ما از الگوی مفهومی معکوس استفاده می کنیم. این کار اخیر و ناشناخته زیمل سنگ محک ماست. با توجه به نظریات اخیر اگزیستانسیالیسم زیمل زندگی اجتماعی همیشه بیش از روابط اجتماعی است چرا که ساختار رسمی شامل یک عنصر آرمانی نیز می شود. با این وجود افراد باید واقعیت زندگی خود را با یک روایت در حال تحول از نحوه زندگی خود ادامه دهند. تشریح و ساخت و ساز در نظریه زیملی از خود و کار اخیر او مربوط به آن در روانشناسی و روانشناسی اجتماعی، رابطه با خود را به عنوان یک شکل از روابط اجتماعی نشان می دهد. اشکال تعامل اجتماعی که در میان گره رخ می دهد که در آن هر گره را می توان به فعل و انفعالاتی که انواع تعاملت را نشان می دهد تفکیک کرد. به این ترتیب خود رابطه را می توان به عنوان یک عنصر داخلی روابط اجتماعی در نظر گرفت. اگر چه بسیاری از محققان شبکه به طور ضمنی برای بیان تئوریک آن این اصل را فرض گرفته اند اما نه برای توصیف و تجزیه و تحلیل آن.
این مقاله با هدف انجام هر دو هدف به بحث در چهار زمینه پرداخته است: مرحله اول نمای کلی ای از گسترش کارهای ارتباطی و شبکه های جامعه شناسی به عرصه های جدید است. مرحله دوم به طور خلاصه سیر تفکر زیمل را از نظریه های ارتباطی اجتماعی به یک نظریه رابطه با خود که با مفاهبم اجتماعی و روانشناسی در رابطه است توضیخ می دهد که منابعی بکر برای یکپارچه سازی رابطه با خود برای تجزیه و تحلیل روابط متقابل اجتماعی به دست می دهد. مرحله سوم گسترش دیدگاه زیمل از رابطه با خود به روابط اجتماعی نشان می دهد. که این اشکال نه تنها در مورد روابط بین عاملان بلکه در مورد تداخل روابط با خود میان شرکت کنندگان تعریف شده است. در نتیجه مجموعه ای از تکنیک های صوری برای تجزیه و تحلیل فرایندهای اجتماعی نه تنها بین افراد بلکه بین هویت عاملان نیز به دست می دهد.
ما در چهار بعد رسمی رابطه با خود را توسعه داده ایم که عبارتند از فاصله، تقارن، دامنه و تحقق پذیری که می تواند اشکال متفاوتی به خود بگیرد. نظریه پردازی جرایات اجتماعی هدف نهایی ما از این کنکاش است. در حالی که تمرکز اصلی ما در این مبحث بر الگوهای معمولی ایده آل شخص در یک چهار چوب نظری است. به همین ترتیب کار پژوهش بر روی خود آرمانی و مشارکت های فرهنگی است.
با این وجود چارچوب تولیدی ما برای ایجاد یک تصویر توسعه رابطه با خود را فراهم می کند. این به رشد سوال سازی در مورد روابط زوجی و چگونگی حل و فصل آنها در طول زمان و تنش های موثر بر شبکه کمک می کند. بنابراین مرحله چهارم و پایانی بحث ما چند پیشنهاد مختصر در مورد چگونگی انتقال از فرد به نظریه پردازی پویا و نیز تشریح برخی جهات بالقوه عملیاتی تجربی راه کار ارائه می دهد.
شبکه و محیط آنها
یکی از پویاترین حیطه های پژوهش و نظریه پردازی اخیر در جامعه شناسی شبکه و رابطه ای تلاش های مختلف برای پیوند دادن شبکه های اجتماعی به جنبه های دیگر از عمل فرد از جمله حوزه های فرهنگ و هویت شخصی بوده است که بیشترین توجه را به خود جلب کرده است. همانطور که میلز تشریح کرده است: عناصری از محیطهای خارجی در شبک های اجتماعی وجود دارد که به نحوی بر در تغذیه شبکه های اجتماعی تاثیر دارند. ساختارهای اجتماعی در این تصویر به صورت خط های گرد کشیده شده اند که رب روی سلیقه ها، ارزشها و ایده ها و نو آوری ها تاثیر دارند. این خطوط به عنوان مثال عکس العمل مردم را در تماس با محیط های جدید مشابه یا متفاوت که در آنها سلیقه ها و نگرش ها و ارزش ها و ایده های متفاوتی وجود دارد نشان می دهد. این رویکرد شبکه ها و محیط درون فرد را به عنوان دو عامل موثر در هم دیده و استدلال می کند که انها دو بعد مستقل هستی شناختی مجزا داشته و مجزا رفتار می کنند. شبکه ها و روابط اجتماعی دارای خواص رسمی مانند موقعیت ها، پیوندها، تراکم، فاصله، تقارن و ... هستند و مستعد ابتلا به تکنیک ها مدل سازی رسمی از جمله فرهنگ و هویت شخصی چون چشم انداز اخلاقی و سلیقه ها تشکیل شده اند. این در خارج از روابط اجتماعی روی داده است به طور معمول جایی در اعماق ناخودآگاه. مطالب فرهنگی می تواند از طریق روابط اجتماعی به عنوان مثال اطلاعات تماس، جریان اطلاعات و یا رهبری نظری منتقل شود. هویت شخصی را می توانید در انتخاب روابط شبکه ای به عنوان مثال تحت تاثیر قرار دادن کسانی که اشتراکاتی در دیدگاه اخلاقی یا دوستی در انتخاب نوع موسیقی یا طعم و مزه دارند توسط ساختار و بالعکس را ببینید. اما الگوهای روابط اجتماعی حتی در اینجا هنوز به طور مستقل ازیکدیگر جدا نستند و نمادهای فرهنگی یا هویت شخصی با ساختار به طور دو به دو بسیار تحت تاثیر یکدیگر قرار دارند که خود یکی دیگر از چالشهای بزگ معاصر در زمینه تفکر رابطه را نشان می دهند به همین دلیل ارزش های فرهنگی و هویت شخصی و تعاملات اجتماعی حرکتی دو طرفه به سوی هم داشته که در برخی موارد برخودر متقابل دارند. برخی از کارهای پیشگامان اخیر در این راستا ارائه نمادهای فرهنگی در قالب روابط، تجزیه و تحلیل شبکه های ایده ها، داستان، شبکه های بازنمایی حیوانات و دسته های فعالیت کودکان را انجام داده اند. کار مرتبط در این زمینه به عنوان مثال تجزیه و تحلیل چگونگی نفوذ شبکه های اجتماعی و فرهنگی در یکدیگر یا روابط متقابل میان بازنمودهایی از هویت و خدمات رفع فقر یا بین انسجام گروه و روابط بین فردی و یا بین گروهها ساختار معنایی و ساختار رهبری است.
هویت شخصی در جامعه شناسی کمتر مورد توجه قرار گرفته است اگر چه بها و امتیاز در این راستا در تماس آن با تجزیه و تحلیل اجتماعی در تمام جوامع برای افراد جدا مانده از آن به دست می آید. در روانشناسی در ساختار سنت های گوناگون از جمله میلز "من بالقوه اجتماعی" خود ایده آل فروید و خود ایده آل مارکوس و یا رفتار افراد در حاضر حاضر و خود ممکن انها. خود خوب، خود بد، امیدوار برای خود، خود باید، هراس از خود و بیشتر وجود دارد. این خود ممکن است هدایت رفتارهای آینده و تعریف معنای شرایط حاضر باشد. با این حال این جریان تحقیقات به ندرت ممکن است نقش خود در تعامل مورد مطالعه در درجه اول در روح و روان فرد را ایفا کند. کار مارشال و همکاران در این راستا با عنوان خود ممکن به عنوان پروژه های مشترک با سنت های جامعه شناختی و اجتماعی – روانی، مفهوم خود و مفاهیم مرتبط با آن ر بیشتر قسمتها، بررسی مفاهیم موقعیتی از مفهوم خود در شرایط مختلف است. در انجام این کار انها اهمیت نسبی سوم شخصی و هویت های ذهنی اول شخصی را در نظر گرفته اند. در حالی که توجه نسبتا اندک به فاعل خود تبدیل به ویژگی های تعاملات زوجی اروینگ گافمن شده است که الهام بخش اصلی جهت آوردن یک مفهوم غنی تر از خود را به تحقیق و تفحص در تعاملات و روابط اجتماعی برای فعالت مشترک خود و روابط اجتماعی شده است.
مطالعات مک لین از رنسانس فلوانس مورد موجود در نظریه گافمن را در مورد قانون اساسی متقابل خود و شبکه به عنوان مثال افتخار، احترام، وفاداری، رحمت و شفقت در مورد ساختار صدق نمی کند. بلکه انها می خواهند با صراحت تمام به عنوان مثال دوستی را به طور همزمان توسط یک نسخه از خود به وفاداری متصل کنند. دیگر شبکه ها فعالیت نمایشی از خود عاملان اند. این سنت پزوهش پیشرفت های قابل توجهی در جهت تسهیل موانع ذاتگرا بین جهان فرهنگی و هویت شخصی از یک سو و جهان تعامل اجتماعی از سوی دیگر را منجر شده است. که آنها را به یک صندوق تمایزات مفید در مورد خود تبدیل کرده است. با این حال مفهوم غنی تر از خود به طور مداوم نسبت به کارهای اخیر انجام شده به موضوع مورد نظر پی نبرده است و مدل های رسمی از تعامل اجتماعی که به محور تجزیه و تحلیل رابطه ای مطرح است یکپارچه نیست.
مقاله حاضر قصد دارد تا این مرحله به دو روش انجام شود: اول در ساختار که به موجب آن با توسعه تکنیک های رسمی موفق به درک و تجسم روابط اجتماعی در میان افراد در روابط آماری به عنوان یک ویژگی اماری از روابط زوجی بپردازد و دوم به صورت پویا که به موجب آن چارچوب ما فرهنگ لغتی خواهد بود برای قانون مند کردن گزاره در مورد گزاره های موثر بر تحول و تغییر این روابط. جورج زیمل الهام نظری بسیاری را برای این موضوع فراهم می کند. در این مورد زیمل نه تنها یک جامعه شناس کلاسیک در اشکال تعاملی بلکه به شدت متوجه اشکال فرهنگی و اشکال فردیت است. بنابراین اگر ما می خواهیم با توجه به زمینه ها پروژه ای فکری را که شامل شبکه، معنا و هویت است به خوبی انجام دهیم باید با بازگشت به منابع نظریه پرداز کلاسیک که ایده های این حوزه را منحصرا به صورت قدرتمندانه در دست گرفته است موفق بدین کار خواهیم شد.
زیمل در اواخر عمر خود به دنبال سنتزی جدید برای نگرانی تمام عمر خود با اشکال تعامل و اشکال فردیت بود که در شکل یک جاه طلبی متفاوت از انچه که در موارد فوق مطرح شده و همخوان با جاه طلبی تئوریک جامعه جامعه شناسی است. بنابراین ما برای اولین بار به بررسی مؤلفه های اصلی این ایده ها در نوشته های زیمل قبل از توسعه یک رویکرد نظری اصلی می پردازیم.
برای دانلود کل مقاله از لینک زیر استفاده کنید:
