پژوهشی با عنوان جایگاه سلمان فارسی در عرفان اسلامی با فرمت ورد و پی دی اف
چکیده:
در این پژوهش به بررسی خصوصیات و جایگاه عرفانی سلمان فارسی خواهیم پرداخت. این شخصیت ایرانی، اسلامی و بلکه جهانی، پس از پشت سر گذاشتن هفت وادی عرفانی و سلوک هفتگانه و استفاده از محضر بزرگان کلیسا در شهرهای شام، انطاکیه، موصل، نصیبین و عموریه و حجاز در نهایت در مدینه موفق به دیدار محبوب خود شد. و با بهره گیری مستمر از دانش بی پایان رسول الله(ص) و علی بن ابیطالب دیری نپایید که در میان انصار و مهاجرین، گوی سبقت را ربوده و به جایگاه والای خاندان نبوت نایل گردید. در تمام حالات وی از کودکی گرفته تا فرمانروایی مدائن، رایحه خوش عرفان آمیخته با حقیقت محمدیه و اسم اعظم به مشام میرسد. از جمله خصوصیات عرفانی وی می توان: حق طلبی، محبت، جهاد، کفر ستیزی، سیاست و کشور داری، تسلیم و رضا، عبادت و عشق، هجرت از ظلمت بسوی نور، بی اعتنایی به دنیا، زهد و پارسایی، محدث بودن، و ثبات در سلوک نام برد. از وی به عنوان لقمان حکیم یاد شده است. سلمان و بلال و صهیب رومی، از مسلمانان غیر عربی هستند که مثلث معنوی را تشکیل می دهند که نهاد تواضع و تسلیم فرهنگ ها در برابر اسلام است. و بزرگانی چون محی الدین عربی، و سید حیدر آملی نه از جهاتی خود را مانند سلمان میدانند و به جنبه هایی از زندگی و فضایل او به مثابه ی یکی از پیشوایان عرفانی توجه کرده اند.
جایگاه سلمان فارسی در عرفان اسلامی