دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 5
پرستار
از آسمان پرسیدم پرستار کیست؟ گفت: وسیع تر از من است
از کوه پرسیدم پرستار کیست؟ گفت: مقاوم تر از من است
از آینه پرسیدم پرستار کیست؟ گفت: پاک تر از من است
از آب پرسیدم پرستار کیست؟ گفت: زلال تر از من است
از مادر پرسیدم پرستار کیست؟ گفت: مهربانتر از من است
از پیامبر پرسیدم پرستار کیست؟ گفت: از تمام یارانم به من نزدیک تراست
تأثیر آموزش مهارتهاى ارتباطى به پرستاران بر رضایتمندى بیماران از نحوه برقرارى ارتباط
نویسندگان: خانم مولود فرمهینی فراهانی ، خانم زهرا کاشانی نیا، آقای محمد علی حسینی، آقای اکبر بیگلریان نوع مقاله: روانپرستاری و پرستاری بهداشت روانی چکیده مقاله: تأثیر آموزش مهارتهاى ارتباطى به پرستاران بر رضایتمندى بیماران از نحوه برقرارى ارتباط مولود فرمهینى فراهانى ، زهرا کاشانى‌نیا ، دکتر محمدعلى حسینى ، دکتر اکبر بیگلریان چکیده مقدمه: یکى از مهمترین عوامل مؤثر بر افزایش رضایتمندى بیماران و ارتقاى نتایج بهداشتى درمانى، برقرارى ارتباط مناسب بین پرستاران و بیماران مى‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مهارتهاى ارتباطى به پرستاران بر رضایتمندى بیماران از نحوه برقرارى ارتباط انجام شده است. مواد و روش کار: در این مطالعه نیمه تجربى 60 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهاى امام خمینى و ولیعصر اراک در بخش هاى داخلى و عفونى به روش تمام شمارى انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند.80 نفر از بیماران همان بخش ها به روش نمونه‌گیرى در دسترس (در دو گروه آزمون و کنترل) در هر مرحله از این مطالعه شرکت داشتند. جهت جمع‌آورى اطلاعات، از پرسشنامه استفاده شد. سپس اطلاعات در مرحله قبل و یک ماه بعد از مداخله جمع آورى گردید. بعد از مرحله اول، کارگاه آموزشى مهارتهاى ارتباطى براى پرستاران گروه آزمون در دو روز بمدت 8 ساعت برگزار شد. اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌هاى آمارى تى زوجى، تى و مربع کاى تجزیه و تحلیل شد. مقدار P کمتر از 05/0 معنی دار لحاظ گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بین رضایتمندى بیماران در مرحله قبل و بعد از مداخله درگروه آزمون اختلاف معنى دارى وجود دارد (P=0/001). همچنین بعد از اجراى برنامه آموزشى بین رضایتمندى بیماران در دو گروه آزمون و کنترل اختلاف معنى دارى دیده شد(P=0/001). بحث و نتیجه گیری: یافته هاى این بررسى نشان مى دهد که آموزش مهارتهاى ارتباطى به پرستاران بر رضایتمندى بیماران تأثیر مثبت داشته است. بنابراین پیشنهاد مى‌شود که برنامه هاى آموزشى مهارتهاى ارتباطى براى پرستاران بطور مدون به اجرا درآید تا کیفیت مراقبت از مددجویان بالا رفته و رضایتمندى بیماران نیز افزایش یابد.
اهمیت و ارزش پرستارى
در فرهنگ غنى اسلام، پرستارى اهمیت و جایگاه والایى دارد و پیشوایان دینى هموارهبا گفتار و سیره عملى خود به تبیین آن جایگاه والا پرداختهاند که در اینجا به شمهاى از آناشاره مىکنیم.
عظمت مقام پرستارى
پیامبر گرامى اسلام)ص(، در آخرین خطبهاى که در واپسین لحظات عمر پر برکت خوددر مدینه ایراد نمود، در ضمن سخنانى روشنگرانه به امت اسلامى، فرمود:مَنْ قامَ عَلى مَریضٍ یَوْماً وَ لَیْلَةً بَعَثَهُ اللّهُ مَعَ اِبْراهیمَ الْخَلیلِ عَلَیْهِ السَّلامُ فَجازَ عَلَى الصِّراطِ کَالْبَرْقِ اللّامِعِ. کسى که یک روز و یک شب پرستارىِ فرد بیمارى را برعهده بگیرد،خداوند او را با ابراهیم خلیل)ع( محشور مىکند، و همچون درخشش برقى از صراط عبور مىکند.در این روایت، برانگیخته شدن با حضرت ابراهیم)ع( یکى از آثار ارزشمند پرستارىشمرده شده است و این پاداش عظیم و جایگاه رفیع به دلیل مشکلاتى است که پرستاراندر أمر پرستارى بیمار متحمل مىشوند؛ بیمار بر اثر احساس درد و ضعف و عواملدیگر روحى و روانى بى حوصله و زود رنج مى‌شود و گاه رفتار تند و ناهنجارى از خودبروز مىدهد، امّا پرستار با صبر و تحمل و با برخوردهاى محبّتآمیز او را به سلامتى وآرامش خاطر امیدوار مىسازد.
اخلاق پرستارى
اسلام، افزون بر توصیه عموم مردم به رعایت اخلاق و روابط پسندیده با یکدیگر، براىپرستار به لحاظ موقعیت ویژهاى که دارد و آثارى که نحوه برخورد او بر بیمار بر جاىمىگذارد، آداب و وظایف اخلاقى ویژهاى را سفارش کرده است تا در پرتو آن صحت وسلامت بیمار اعاده و پرستار نیز به مکارم اخلاقى و فضیلتهاى انسانى دست یابد.در این جا با بهرهگیرى از روایات و سیره عملى پیشوایان معصوم )علیهمالسلام( برخى از اصولاخلاق پرستارى را یادآور مىشویم.
مهرورزى و عطوفت
مهر و شفقت و عطوفت از مائدههاى آسمانى و از اصول رستگارى است. انسان فطرتاًنیازمند محبّت و رأفت است و در تمام مراحل زندگى به محبّت دیگران وابسته است واین خصوصیت چنان ارزشمند و گرانمایه است که محبوبیت خداى متعال را به دنبالدارد، چنان که رسول گرامى اسلام فرمود:اِنَّ اللّهَ رَحیمٌ یُحِبُّ الرَّحیمَ یَضَعُ رَحْمَتَهُ عَلى کُلِّ رَحیمٍ. خداوند مهربان است و انسانهاى مهربان را دوست دارد و رحمتش را برهر انسان مهربانى فرو مىفرستد.در این میان، بیماران بیش از هر کسى به این اکسیر نجاتبخش وحیاتزا نیازمندند و مهرورزى به بیماران یکى از اصول اخلاقى است که بر دوش همهافراد جامعه به خصوص پرستاران گذارده شده است. امام صادق)ع( مىفرماید:اَلنّاسُ رَجُلانِ مُبْتَلى وَ مُعافى فَارْحَمُوا الْمُبْتَلى وَاحْمَدُوا اللّهَ عَلَى الْعافِیَةِ. مردم دو دستهاند: یک دسته مبتلا به بیمارى هستند و دسته دیگر درسلامت به سر مىبرند. بنابراین نسبت به مبتلایان مهر بورزید و از آنان دلجویى کنید و بر عافیت وسلامتى خداوند را سپاس گویید.امام خمینى)ره(، نیز در مورد مهرورزى و شفقت به بیماران، خطاببه پزشکان و پرستاران فرمود:سر و کار با یک عده دارید شما و خصوصاً پرستارها که اینها بیمارند، دلشکستهاند، احتیاج به پرستارى روحى دارند، احتیاج به آرامش روحى دارند و شما با این مریضها، بااین بیمارها هر چه محبّت بکنید و هر چه پرستارى مادرانه و خواهرانه و برادرانه و پدرانه بکنیداین در روحیه بیمار مؤثر است و براى خوب شدن، سرعت خوب شدن بیماران نیز مؤثر است و در بارگاه خداى تبارک وتعالى خدمت به این جمعیت، خدمت به این بندگان خدا، بسیار ارزشمند است.
پرستاران در امر پرستارى، وظایف و مسئولیتهاى سنگین و مختلفى را بر دوش دارند؛در اینجا به بررسى برخى از وظایف پرستار از منظر آیین حیات بخش اسلام مىپردازیم:
مواظبت از بیمار
مواظبت از بیمار و تنها نگذاردن او و با او به سر بردن، یکى از اصول اساسى پرستارى واز مهمترین وظایف پرستار است. چنان که حضرت صادق)ع( به همسفر و همراه بیمارفرمود:قُعُودُکَ عِنْدَهُ اَفْضَلُ مِنْ صَلاتِکَ فى الْمَسْجِدِ. نشستن تو نزد بیمار )و مراقبت از او( بهتر و بالاتر است از نماز خواندت در مسجد.در جریان پرستارى پیامبر)ص( از على)ع( نیز آمده است که پیامبر همواره تا صبحمراقب و مواظب حال بیمار خود بودند و از حال او جویا مىشدند. محرومیت بیمار از فعالیتهاى روزمرّه، دورى از اجتماع و احیاناً از خانواده و احساسبى کسى و تنهایى، براى او ایجاد رنجش روحى، افسردگى و یأس و دل زدگى مىکند کهاین خود تشدید بیمارى را به دنبال دارد؛ از این رو، مراقبت و مواظبت دائمى از بیمارافزون بر رفع نیازهاى جسمى وى، او را از این رنجش و افسردگى رها ساخته و بهبودىاو را سرعت مىبخشد. بنابراین استمرار مراقبت از بیماران و سرکشى به آنها واحوالپرسى از آنها، یکى از وظایف مهم انسانى اخلاقى پرستاران است.
تلاش براى رفع نیاز بیمار
برآورده ساختن نیازهاى بیماران و کسانى که داراى معلولیتهاى جسمى هستند ازوظایف مهم و ارزشمند پرستاران است. تلاش براى رفع نیاز بیمار اعم از این که نیاز اوبرآورده شود یا نه، ارزشمند و داراى پاداش فراوان است.امام خمینى)ره( در دیدار با وزیر وقت بهداشت و درمان و دیگر کارکنان وزارتخانه دراین زمینه فرمود:باز عرض مىکنم که با بیمار بسیار با عطوفت باشید، از آن که خادم دم در است تا آن که پزشک است و پرستار؛ رفتار، رفتار خوب و عطوفتآمیز باشد. گمان کنید که خودتان مریض هستید و در یک مریضخانه رفتهاید از کارمندان، پزشکان وپرستار آنجا چه توقعى دارید؟ همان توقعى که خود شما از آنها دارید سایر بیماران هم از شمادارند. برخى از نیازهاى بیمار که پرستار متعهد و دلسوز باید آنها را براى بازیافت سلامتى به بیمار برطرف سازد عبارتند از: کمک به بیمار در فعالیتهاى روزمرّهکه شامل خوردن، خوابیدن، حرکت و... مى‌شود و کمک براى انجام برنامههاى عبادى ومذهبى و پر کردن اوقات فراغت بیمار. در روایتى در مورد غذا دادن به بیمار مىخوانیم:مَنْ اَطْعَمَ مَریضاً شَهْوَتَهُ، اَطْعَمَهُ اللّهُ مِنْ ثِمارِ الْجَنَّةِ. کسى که به بیمارى براساس میل و اشتهایش غذا دهد، خداوند از میوههاى بهشتى به او مىخوراند.
انجام امور درمانى
از دیگر فعالیتها و وظایف مهم پرستارى، مراقبتهاى درمانى پرستار از بیمار است؛مراقبتهایى از قبیل دادن داروهاى تجویز شده، پانسمان و تزریقات، کنترل وضعیتبیمار و انجام کمکهاى اولیه در مورد افراد آسیب دیده و دیگر امورى که به منظوربازیابى سلامت بیمار انجام مىگیرد.
رعایت موازین شرعى
پزشکان و پرستاران که به عناوین مختلف با بیمار سر کار دارند و ناچارند او را معاینه،مراقبت و احیانا مورد عمل جرّاحى قرار دهند و به نحوى با بیمار برخورد و تماسدرمانى دارند، باید بیش از سایرین حدود و موازین و ارزشهاى الهى را مراعات کنند.زیرا وضعیت بیمارى، زمینه نگاههاى حرام و گناه را بیش از پیش براى دست اندر کارانمداواى بیماران، فراهم مىسازد و اینان بیش از دیگران نیازمند مراعات تقوا وخویشتندارى از گناه و محرمات هستند.بنابراین، پرهیز از نگاههاى حرام و نیز خوددارى از تماس بیش از حدِ ضرورت با اندامبیماران )غیر همجنس( باید همواره سرلوحه کار پزشکان و پرستاران باشد. از دیدگاه اسلام، فعّالیت زنان در اجتماع و حضور آنان در عرصههاى اجتماعى تا آنجاآزاد است که منافات و اصطکاکى با عفت و پاکدامنى آنان نداشته باشد و عفت عمومىرا به خطر نیندازد. بر این مبنا آنچه بیش از همه باید مورد اهتمام زنان پرستار قرار گیرد،مراعات عفت و حفظ حیثیت و شئونات زن در جامعه است. اصل جدا سازى زن و مرددر جامعه اسلامى هم همین هدف را دنبال مىکند. استاد شهید مرتضى مطهرى چنینمىنویسد:اسلام در عین این که به زنان اجازه شرکت در مساجد و حضور در عرصههاى اجتماعى مىدهد،دستور مىدهد که به صورت مختلط نباشد، محلها از یکدیگر جدا باشد. مىگویند پیامبر اکرم درزمان حیات خویش اشاره کرد که در ورودى زنان به مسجد از در ورودى مردان مجزا باشد... و نیزمىگویند: پیغمبر اکرم دستور داد که شب هنگام که نماز تمام مى‌شود، اول زنها بیرون روند، بعدمردها. رسول خدا خوش نمىداشت که زن و مرد در حال اختلاط از مسجد بیرون روند. زیرا فتنههااز همین اختلاطها برمىخیزد. رسول خدا براى این که برخورد و اصطکاکى رخ ندهد دستور مىدادمردان از وسط و زنان از کنار کوچه و خیابان بروند. از این رو، اصل جداسازى مرد و زن در عرصههاى فعالیت اجتماعىایجاب مىکند که در صورت امکان و فراهم بودن شرایط، پرستارى از زنان را بانوانپرستار و پرستارى از مردان را مردان، به عهد بگیرند. تا مرزها حفظ و موازین و ارزشهاپاسدارى شود.
مواظبت از بیمار
مواظبت از بیمار و تنها نگذاردن او و با او به سر بردن، یکى از اصول اساسى پرستارى واز مهمترین وظایف پرستار است. چنان که حضرت صادق)ع( به همسفر و همراه بیمارفرمود:قُعُودُکَ عِنْدَهُ اَفْضَلُ مِنْ صَلاتِکَ فى الْمَسْجِدِ. نشستن تو نزد بیمار )و مراقبت از او( بهتر و بالاتر است از نماز خواندت در مسجد.در جریان پرستارى پیامبر)ص( از على)ع( نیز آمده است که پیامبر همواره تا صبحمراقب و مواظب حال بیمار خود بودند و از حال او جویا مىشدند. محرومیت بیمار از فعالیتهاى روزمرّه، دورى از اجتماع و احیاناً از خانواده و احساسبى کسى و تنهایى، براى او ایجاد رنجش روحى، افسردگى و یأس و دل زدگى مىکند کهاین خود تشدید بیمارى را به دنبال دارد؛ از این رو، مراقبت و مواظبت دائمى از بیمارافزون بر رفع نیازهاى جسمى وى، او را از این رنجش و افسردگى رها ساخته و بهبودىاو را سرعت مىبخشد. بنابراین استمرار مراقبت از بیماران و سرکشى به آنها واحوالپرسى از آنها، یکى از وظایف مهم انسانى اخلاقى پرستاران است.
تلاش براى رفع نیاز بیمار
برآورده ساختن نیازهاى بیماران و کسانى که داراى معلولیتهاى جسمى هستند ازوظایف مهم و ارزشمند پرستاران است. تلاش براى رفع نیاز بیمار اعم از این که نیاز اوبرآورده شود یا نه، ارزشمند و داراى پاداش فراوان است.امام خمینى)ره( در دیدار با وزیر وقت بهداشت و درمان و دیگر کارکنان وزارتخانه دراین زمینه فرمود:باز عرض مىکنم که با بیمار بسیار با عطوفت باشید، از آن که خادم دم در است تا آن که پزشک است و پرستار؛ رفتار، رفتار خوب و عطوفتآمیز باشد. گمان کنید که خودتان مریض هستید و در یک مریضخانه رفتهاید از کارمندان، پزشکان وپرستار آنجا چه توقعى دارید؟ همان توقعى که خود شما از آنها دارید سایر بیماران هم از شمادارند. برخى از نیازهاى بیمار که پرستار متعهد و دلسوز باید آنها را براى بازیافت سلامتى به بیمار برطرف سازد عبارتند از: کمک به بیمار در فعالیتهاى روزمرّهکه شامل خوردن، خوابیدن، حرکت و... مى‌شود و کمک براى انجام برنامههاى عبادى ومذهبى و پر کردن اوقات فراغت بیمار. در روایتى در مورد غذا دادن به بیمار مىخوانیم:
