لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
مقدمه
پرورش میگو به عنوان یکی از فعالیتهای مهم آبزی پروری در جهان و ایران در حال توسعه و گسترش می باشد. در کشور ما با توجه به گستردگی سواحل جنوبی و گسترش سریع صنعت و پرورش میگو در طول این مناطق با توجه به تحقیق، بررسی و مطالعه در این زمینه از شاخص ترین رسالت های محققین مرتبط با امر تکثیر و پرورش میگو می باشد. استفاده از گونه های غیر بومی به منظور افزایش تولیدات غذایی در سطح جهان، تاریخچه ای بس طولانی دارد که از جمله می توان به پرورش وانامی اشاره نمود. میگو وانامی بطور طبیعی در سواحل دریای مکزیک، مرکز و جنوب امریکا و جنوب پرو یافت می شود. در اواخر سالهای 1970 تا 1980 میگوی وانامی از مکزیک و پرو به سواحل امریکای لاتین انتقال یافت سپس به شمال غربی سواحل امریکا و هاوایی منتقل شد و در سواحل شرقی اتلانتیک از کارولینای شمالی و تگزاس در سرتاسر شمال مکزیک، نیکاراگوئه و برزیل منتشر گردید. اکثر این کشورها هم اکنون در حال پرورش میگوی وانامی می باشند. همچنین در آسیای جنوب شرق و کشورهایی مانند چین، تایوان، تایلند، فیلیپین و مالزی این گونه پرورش داده می شود. با توجه به نتایج خیره کننده و مناسب میگوی وانامی در مرحله آزمایشی و پژوهشی، در زمان کوتاهی پرورش تجاری آن نه تنها در مناطق بومی آن، بلکه در سایر کشورهای دارای صنعت پرورش میگو از جمله کشورهای عمده آسیای جنوب شرقی توسعه پیدا کرد. این گونه برای اولین بار توسط موسسه تحقیقات شیلات ایران در تابستان 1383 جهت انجام کارهای پژوهشی به ایران معرفی گردید.
میگوی وانامی دارای توانایی متعددی از جمله جزء سریع الرشدترین گونه های تجاری میگو، مقاوم به دامنه وسیعی از تغییرات دما و شوری، ماندگاری بالا در مراحل لاروی در هچری و در شرایط استخرهای پرورشی می باشد. نیاز پروتئینی پایین نسبت به سایر گونه های میگو، بازار مصرف شناخته شده، تولید لاین های مولد مقاوم به بیاری (SPR) و لاین های مولد عاری از بیماری (SPF) و نهایتا هزینه تولید پایین می باشد. این خصوصیات مناسب، این میگو را به عنوان جایگزین خوبی برای میگوهای تجاری و پرورشی مناطق مختلف دنیا که به علت ابتلا به بیماری کشنده مانند لکه سفید توان تولید انبوه را از دست داده اند می باشد.
میگوها جاندارانی خونسردند که دمای بدنشان و تمام فعالیتشان منطبق بر دمای آب میباشد . در آبهای کم عمق دریاها ، در عمق 10 تا 15 متری زندگی میکنند .میگوها بستر های نرم و ماسه ای را ترجیح میدهند .
طول بدنشان از 7 تا 30 سانتی متر میتواند متغیر باشد .
از نظر محیط زیستی سه نوع میگو داریم :
__ آبهای سرد و شور اروپایی میگوی شمال
__ آبهای گرم و شور اروپایی میگوی قاره ای
__ آبهای شیرین رودخانه ها و دریاچه ها
میگوهای قاره ای ، بخش اعظمی از میگوها را تشکیل میدهند و همچنین در آبهای ساحلی خلیج فارس ، بخش اعظمی از تجارت جهانی را به خود اختصاص داده اند .
میگوی آب شیرین ، از نظر تجارت جهانی ، اقتصادی و مصرف داری ارزش زیادی نیستند .
/
مشخصات میگوها
قسمت سر و سینه به هم چسبیده که بخش غیر خوراکی میگو را تشکیل میدهند و به نام سفالوتراکس
( قسمت سر و سینه ) نامیده میشوند .
بخش شکمی و دمی شامل 6 بند و قسمت عضلانی و گوشتی است که بخش خوراکی نامیده میشود. انتهای بدن یک دم بادبزنی دارد که به آن تلسون می گویند . قسمت شکمی در سطح پشت ، دستگاه گوارش میگو را در بر میگیرد و اصطلاحا" به آن روده میگویند . برای خوردن میگو ، باید پوست آن کتینی را جدا کرد و روده را بیرون آورد . پوسته ی کتینی از جنس سخت و زره مانندی است که روی آن را یک لایه ی بسیار لطیف و نازک پوششی قرار گرفته است
پوست اندازی
پوسته ی کتینی و سخت مثل یک زره محکم ، مانع رشد محسوب میشود . برای توسعه ی بدن و رشد ، تمام لایه های خارجی بدن می افتد و بلافاصله با جذب آب بیشتر متورم میشود و در ظرف چند ساعت با جذب کلسیم ، مجددا" پوسته ی سخت را تشکیل میدهد . با افزایش دفعات پوست اندازی ، رشد هم بیشتر میشود .
میگوها بین 2 تا 24 ماه زندگی میکنند ، آنها از نظر رنگ بسیار متنوع اند و حتی در یک گونه ی خاص به رنگهای متنوئی دیده میشوند . به عنوان مثال در خلیج فارس و دریای عمان ده نوع میگو زندگی میکنند که مهمترین آنها ، میگوی صورتی ، میگوی موزی ، میگوی هندسی ، میگوی سفید و میگوی خنجری میباشد. البته عوامل محیطی مانند درجه ی حرارت ، درجه ی شوری ، نوع مصرف غذا ، رنگ محیط ، ابتلا به بیماری ها میتواند در رنگ میگو تاثیر گذار باشد . میگوها در جهان پراکنده اند ، در آبهای شور و شیرین حتی در قطب هم زیست میکنند . گونه های دریایی در آب های کم عمق یا نیمه عمیق به صورت دسته جمعی زندگی میکنند . روزها در بستر و زیر رسوبات کف دریا پنهان میشوند و شبها برای تغذیه و شکار از پناگاه های خود خارج میشوند . به همین دلیل صیادان برای شکار میگو در شب اقدام میکنند
.
لقاح
لقاح در میگو مانند ماهی خارجی است .
معمولا" همیشه و در همه ی اوقات سال میگوها میتوانند تخمریزی کنند ، اما به طور معمول در بهار و اواخر تابستان این عمل انجام میدهند . عمل لقاح یک عمل شبانه است و این کار از 9 شب تا 5 صبح طول میکشد .
در طی جفت گیری میگوی ماده کیسه ی اسپرم را از میگوی نر گرفته و در بدن خود ذخیره مینماید و وقتی آماده ی تخمریزی شد ، به صورت حلقه وار از کف دریا به سمت سطح آب شنا میکند و ب حرکت شدید پاهایش تخمکها و اسپرم ها را رها کرده و لقاح
مقاله درباره میگو
