لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:142
تحول شکل جمله
حدود سی ماهگی که کودک وارد مرحله سوم میشود، دو شکل اساسی جملات انگلیسی یعنی «فاعل- فعل- مفعول» (Ramona eats vegetable) و «فاعل- فعل ربطی- مسند» (Byung is big) را به خوبی یاد گرفته است (ولز[1]، 1985). کودکانی که در حال یادگیری زبانهای دیگر، مثل پرتغالی، هستند نیز عناصر اسم و فعل را زود یاد می‌گیرند. (والیان[2] و ایزنبرگ[3]، 1996).
اساسی‌ترین قانون چامسکی در مورد ساختار عبارت، بیان می‌کند که جمله شامل عبارت اسمی و عبارت فعلی می‌باشد. عناصر نحوی لازم برای جملات ساده، اسم (فاعل) و فعل (گزاره) می‌باشند و کودک این دو عنصر را تا اواخر مرحله دوم و اوایل مرحله سوم یاد می‌گیرد. بعد یا در حال فراگیری این عناصر، کودک به تدریج الگوی اولیه را اصلاح می‌کند. بنابراین، تحول در دو سطح صورت می‌گیرد:عناصر جمله و جمله. سرانجام تحول درونی عبارات اسمی و فعلی و انواع جملات خبری، سئوالی و امری و شکل منفی مربوط به هر یک حاصل میشود. نمونه‌ای از گفتار و زبان کودک چهارساله روی قطعه نهم لوح فشرده‌ای که همراه این متن می‌باشد، موجود است. رونوشتی از گفتار کودک 48 ماهه در جدول 3/14 این متن آمده است. به شکل جمله در این رونوشت توجه کنید، اگر چه محتوا بسیار کودکانه است، اما ساختار جمله کاملتر به نظر می‌رسد. برای مقایسه، به گفتار یک کودک سی و دو ماهه در جدول 2/14 و نمونه گفتاری کودک پنج ساله روی قطعه دهم لوح فشرده همراه، توجه کنید.
عناصر جمله
قبل از بررسی شکلهای مختلف جمله، باید تحول درونی آن را مورد توجه قرار دهیم. عبارات اسمی و فعلی از مهمترین موارد این بخش می‌باشد.
تحول عبارت اسمی
اسامی مفرد، بزرگترین گروه نحوی هستند که در اولین پنجاه واژه کودک ظاهر می‌شوند. اگرچه در مرحله اول اسامی با واژه‌های دیگر ترکیب می‌شوند، اما صرفاً زمانیکه به تنهایی بکار می‌روند، گسترش می‌یابند.
ابتدا این گسترش شامل اضافه کردن حرف نکره (a) یا حرف اشاره that به اسم می‌باشد. کودک عادی در بیست و یک ماهگی این ترکیبها را می‌سازد (ولز[4]،1985). بنابراین، کودک احتمالاً عباراتی مثل "A kitty" یا "that candy" را به کار می‌برد. گسترش بعدی عبارت اسمی شامل اضافه کردن اسامی ملکی (Daddy’s shoe)، کمیتها (some cookie) و ویژگیهای فیزیکی (Big doggie) به اسم می‌باشد. بکار بردن چند توصیف کننده در مرحله اول نادر است، کودک احتمالاً هنوز عبارت "My big doggie" را به کار نمی‌برد. فهرست توصیف کننده‌های اولیه معمولاً کوتاه است و به طور تدریجی افزایش می‌یابد.
در مرحله دوم، آن دسته از اسامی که به تنهایی و در موقعیت مفعول بکار می‌روند، توصیف می‌شوند. برای مثال، کودک ممکن است بگوید "Daddy throw bigball" (مفعولی) اما به ندرت می‌گوید "Big doggie go, ruff" (فاعلی). علاوه بر این، کودک تعداد محدودی از ضمایر را در موقعیت اسم بکار می‌برد که شامل it, I و that می‌باشند. به این ترتیب کودک دو ساله عبارات اسمی جدید را به طور منسجم بیان می‌کند و سپس می‌تواند موقعیت قبلی یا معین آنها را با ضمایر نشانه‌گذاری کند (بنت- کاستر[5]، 1983). در هم ریختگی ضمیر در قالبهای «اسم+فعل+اسم» و بدل زیاد رخ می‌دهد (دیل[6] و کرین - تورسون[7]، 1993). به نظر می‌رسد که کودکان خیلی زود یاد می‌گیرند که در انگلیسی صفات قبل از اسامی می‌آیند و قبل از ضمایر و اسامی خاص قرار نمی‌گیرند (پی.بلوم،[8] 1990) معمولاً برای یک انگلیسی زبان بالغ، گفتن Juan Old یا Little he قابل قبول نیست. کودکان دو ساله به ندرت این شکل را به کار می‌برند؛ آنها احتمالاً بین اسامی‌ای که می‌توانند توصیف شوند و ضمایر و اسامی خاص که نمی‌توانند، تمایز قایل می‌شوند.
مقاله درباره بررسی مراحل رشد زبان در یک کودک طبیعی انگلیسی زبان
