دانلود مقاله کامل درباره پیدایش خود به خودی ماده زنده

اختصاصی از حامی فایل دانلود مقاله کامل درباره پیدایش خود به خودی ماده زنده دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 6

پیدایش خود به خودی ماده زنده

این عقیده که مثلاً ماهی از گل و لای جوی ها و آبگیر ها تولید می شود حاصل تفکرّی است که به آن خلق الساعه (1) یا تولید خود به خودی ماده ی زنده می گویند.

خلق السّاعة حداقل از زمان ارسطو[که در سال های 384 تا 322 پیش از میلاد در3 یونان] می زیست، وجود داشت. دلایلی که ارسطو(2) برای خلق الساعة نوشته است، قرن ها مورد توجه بود.

در قرن هفدهم، دانشمندی به نام وَنْ هِلْمونت(3) که به نظریه ی خلق الساعة ی3 جانداران معتقد بود، این تفکّر را مورد آزمایش قرار داد. او یک پیراهن کثیف را با چند دانه گندم در گوشه ای قرار داد. پس از 21 روز تعدادی موش در اطراف آن ها مشاهده کرد. او به این نتیجه رسید که موش ها خود به خود از پیراهن کثیف، و دانه های گندم پدید آمده اند. ایشان این نتیجه را دلیلی آشکار بر درستی نظریه ی تولید ناگهانی دانست. وی موش های تولید شده به روش خود به خودی را با موش هایی که از موش های دیگر به دنیا آمده بودند به دقت مقایسه کرد و شباهت میان آن دو را فوق العاده دانست.

آزمایش و نتیجه گیری ون هلمونت ممکن است امروز بسیار ساده لوحانه به نظر آید3 اما نباید فراموش کنیم که او اندیشه ی علمی و ارزشمند داشت. کارهای او مبنای کار دانشمندان دیگر قرار گرفت و پیش رفت های امروزی علوم و فن آوری مدیون چنین فعالیت های علمی است.

دانشمندان عصر حاضر دو درس مهم از ون هلمونت گرفتند: 1- پژوهشگر باید سعی کند3 که همه ی عواملی را که بر نتیجه ی آزمایش اثر می گذارند کنترل کند 2- پژوهشگر باید در نظر داشته باشد که عقاید او قبل از آزمایش بر نتیجه گیری او از آزمایش تاثیر می گذارد.

یکی از نقایص آزمایش ون هلمونت این بود که او آزمایش خود را کنترل نکرد. کنترل3 نتیجه ای را که از آزمایش گرفته می شود، قابل اعتمادتر می کند. آزمایش کنترل شده آزمایشی است که در آن دو آزمایش یک سان به طور همزمان انجام می شوند و همه ی عواملی که بر این آزمایش موثرند، به جز یکی از آن ها[که قرار است اثر آن بر روی آزمایش مورد تحقیق قرار گیرد)، یکسان است.

(2) فرانچسکو ردی و پیدایش خود به خودی

در اواسط قرن هفدهم میلادی یک زیست شناس و پزشک ایتالیایی(1626-1697 ) به نام فرانچسکو ردی در درستی تفکر پیدایش خود به خودی تردید نمود و تصمیم گرفت با انجام دادن آزمایش هایی، درباره ی درستی آن تحقیق کرده، علت هایی برای آن بیابد.

کارهای ردی، اوّلین پژوهش به روش علمی، در مورد مسآله ی منشاءِ حیات بود. در این جا کارهای ایشان را از نظر خواهیم گذراند.

ردی تصمیم گرفت معلوم کند که ( آیا مگس می تواند به شیوه ی خلق الساعه از گوشت3 فاسد به وجود آید. چنان چه می بینیم، ردی در همان ابتدای کار، مسئله را به روشنی تعریف می کند.

حال نوبت به جمع آوری اطلاعات و به خصوص مشاهده می رسد. ردی تصمیم گرفت پیدایش3 مگس ها از گوشت فاسد را به دقت مشاهده کند. برای این منظور وی سه مار را کشت وجسد های آنان را در ظرف روبازی قرار داد. به زودی، کرمینه ها- که امروز می دانیم لارو حشرات هستند روی گوشت فاسد ظاهر شدند و با تغذیه از آن رشد کردند.

پیله ها از نظر شکل و رنگ با هم تفاوت داشتند. هر یک از آن ها به یک نوع خاص3 از مگس بالغ تبدیل می شد. ردی برای جمع آوری بیش تر اطلاعات، آزمایش های خود را ادامه داد و انواع گوشت3 خام و پخته را آزمود. گوشت گاو،‌گاومیش، گوسفند، بزغاله، شیر، ببر، اردک، مرغابی، مرغ خانگی، پرستو، و انواع ماهی ها(نظیر مارماهی، ماهی هلوا و …) از جمله گوشت ها آزمایش شده بودند.

ردی در جریان مشاهدات خود دید که گاهی کرمینه هایی که پدید می آیند3 کاملاً‌مشابه اند و از آن ها مگس های مشابهی نیز به وجود می آید.

هنگامی که کرمینه های پدید آمده مختلف بودند، ردی کرمینه های مشابه را جدا3 کرده و هر گروه از آن ها را در ظرف جداگانه ای، روی گوشت پرورش داد و این بار نیز دید که هر نمونه از کرمینه ها تنها یک نمونه مگس به وجود می آورند. مگس های بالغ روی گوشت می چرخیدند. ردی متوجه شد که این مگس ها ذرات ریزی از3 خود روی گوشت به جای می گذارند. بر اساس این مشاهده، ردی فرضیه ای عنوان کرد مبنی بر این که همین ذرات، منشاءِ وجود کرمینه ها روی گوشت گندیده هستند.

حال نوبت به آزمایش فرضیه می رسد. ردی، آزمایش دقیقی را برای آزمودن فرضیه ی3 خود، طرّاحی کرد. مهم ترین نکته در طراحی آزمایش این بود، که ردی از آزمایش کنترل شده استفاده کرد.

ردی قطعاتی از گوشت ماهی و مارماهی را درون چند ظرف شیشه ای انداخت. سپس ظرف3 ها را به دو دسته تقسیم کرد. دهانه ی بعضی از ظروف را با پارچه ی ملنل پوشاند(کنترل ها) اما دهانه ی ظرف های دیگر را بازگذاشت. چیزی نگذشت که مگس ها به دور گوشت موجود در ظرف های در باز جمع شدند و همان3 ذرات ریز را روی گوشت بر جای نهادند. پس از چندی کرم ها روی گوشت ظاهر گشته و در نهایت این کرمینه ها به مگس تبدیل شدند. ردی این یافته را یادداشت و ثبت کرد.

مگس ها روی پارچه ی ململ ظرف های دربسته هم همان ذرات ریز را بر جای نهادند.3 ردی دید که روی پارچه ی ململ هم کرمینه ها ظاهر شدند. ردی این یافته را نیز ثبت کرد.

از آزمایش های فوق ردی به روشنی نتیجه گرفت که کرمینه ها- و در نهایت مگس ها-3 از همان ذرات ریزی به وجود می آیند که مگس های بالغ روی گوشت بر جای می نهند و برخلاف تصور رایج در آن زمان به طور خلق الساعه از گوشت پدید نمی آیند. ردی دریافت که ذرات ریز، فی الحقیقة تخم مگس هاست و بنابراین در تفسیر نتایج فوق، بیان داشت که هر مگس، حاصل تخمگذاری مگس دیگر است.

ردی شروع آزمایش ها و نتایج خود را در سال 1368 در کتابی به نام آزمایش هایی3 درباره ی پیدایش حشرات منتشر نمود.

(3) هوک و پیدایش خود به خودی

چندسال بعد از آزمایش ردی، شواهد غیرمنتظره ای به نفع تفکر تولید خودبخودی3 پیدا شد. یکی از آن ها مشاهدات هوک و دیگری مشاهدات نیدهام بود. در سال 1674(فقط 6 سال پس از انتشار کتاب ردی) یک طبیعی دان آلمانی به نام آنتوان ون لیوونهووِک توانست با میکروسکوپی که خود ساخته بود[ میکروسکوپ لیونهووِک، یک دستگاه ساده بود وی با3که عدسی بسیار کوچکی در آن به کار رفته بود.] به دنیای جدیدی چشم بگشاید. این ریزبین، اشیاء مختلف را مشاهده کرد و دید که این اشیاء توسط انبوهی از جانداران ریز(باکتری ها) احاطه شده اند. جانداران ریزی که هیچ کس پیش از این از وجود آن ها در آن زمان هوک این مطلب را عنوان کرد که پذیرش این که همه ی3اطلاع نداشت. جانداران ریز، حاصل تولیدمثل جانداران قبلی و مانند آن ها باشد، امکان پذیر نیست. دانشمندان چنین چیزی را درست تصور کرده و به همین سبب، توجه آنان، دوباره به سوی تفکر تولید خود به خودی معطوف گشت. در همین حال یک کشیش انگلیسی گامی فراتر برای اثبات دوباره ی نظریه ی قدیمی خلق الساعة نهاد.

(4) جان نیدهام، طرفدار تفکر تولید خودبه خودی

در سال 1745، آقای جان توبرویل نیدهام، کشیش کاتولیک انگلیسی، گزارشی از یک3 نیدهام3تحقیق منتشر کرد که نتایج آن، کاملاً به نفع تفکّر تولید خود به خودی بود. مقداری گوشت را در آب جوشاند و در دو لوله ی آزمایش ریخت. وی، دهانه یکی از لوله ها را بست به طوری که مسیر عبور هوا، مسدود شد. سپس آن را حرارت داد تا هر جانداری که ممکن است در آن وجود داشته باشد، بمیرد. اما دهانه ی لوله ی آزمایش دیگر را بعد از مدتی نیدهام دید که در هر دو