تحقیق در مورد مرخصی استعلاجی

اختصاصی از حامی فایل تحقیق در مورد مرخصی استعلاجی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

 تعداد صفحه12

مرخصی استعلاجی :

کارمندان وقتی به بستری شدن نیاز نباشد می توانند حقوق مرخصی بگیرند، در سال 14 روز چنانچه کارمند کمتر از 2 سال خدمت کرده باشد، 18 روز چنانچه خدمتش بین 2 و 5 سال باشد و 22 روز برای کسانی که بیش از 5 سال خدمت کردند. هنگامی که کارمند باید بستری شود می تواند تا 60 روز در سال مرخصی بگیرد. کارمندانی تنها می توانند از این مزیت برخوردار باشد که بیماری اش از طرف پزشک مورد تأیید کارفرما گواهی شود. که غالباً به عنوان دکتر معتبر (هیئت منصفه تأیید کرده) شناخته شده یا اگر چنین دکتری معینی نبود یا در یک اورژانس به وسیله مسئول داروخانه که به ثبت رسیده باشد. هزینه رسیدگی پزشک به کارمند توسط کارفرما پرداخت می شود. کارفرما قانوناً نباید هزینه درمانی و دارویی را بپردازد اما هنگامی که دکتر صورتحسابی شامل آزمایشات و هزنیه درمانی می دهد شرکت تصمیم خواهد گرفت آیا چنین صورتحسابی را بپردازد یا تا میزان مشخصی از درمان را بپردازد.

قانون صندوق بازنشستگی کارمندان :

هدف قانون صندوق بازنشستگی کارمندان که اول در سال 1951 معرفی شد و متعاقبا در سال 1991 اصلاح شد این است که همه کارگران را مطمئن سازد بعد از بازنشستگی او سرمایه کافی برای حمایت و پشتیبانی دارد. مالزی قانون بازنشستگی سنی ندارد اما در بخش خصوصی امری عادیست که کارمند در سن 55 یا 65 می تواند بازنشسته شود. به خاطر این است که کارمندان 55 ساله می توانند پس انداز خود را از صندوق پس بگیرند. صندوق بازنشستگی کارمندان به عنوان سیستم پس انداز اجباری برای کارمندان تأسیس شد. بنابراین آنها و خانواده هایشان فقیر یا بی پول نمی شوند و می توانند هنگامی که از کار بازنشسته شدند به دولت تکیه کنند. هر کارفرما باید در صندوق بازنشستگی کارمندان ثبت نام کند. هر کارفرمایی که نتواند ثبت نام کند باید تا 3 سال زندانی شود یا 10000 Rm جریمه دهد یا هر دو.

کارفرما بیشتر موظف است تمام دستمزدهای پرداختی به کارگران را ثبت کند. بازرسان EPF در فواصل معین ثبت ها را چک می کنند تا مطمئن شوند قانون اجرا می شود. همه کارمندان باید ماهیانه مالیات را به صندوق تا میزان 11% از دستمزدشان پرداخت کنند.

کارفرماها می توانند این مبلغ را از دستمزد کارمندان کسر کنند و از طرف آنها به صندوق پرداخت کنند. تنها کارمندانی که نمی توانند عضو صندوق باشند، خدمتکاران خانگی، کارگران خارجی و خدمتکاران دولت هستند.