آزمایش بر روی سیستم عصبی اتونوم

اختصاصی از حامی فایل آزمایش بر روی سیستم عصبی اتونوم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 18

آزمایش بر روی سیستم عصبی اتونوم

سیستم عصبی اتونوم یک شبکه عصبی وسیع است که نقش اصلی آن تنظیم محیط داخلی توسط کنتبف هموستاز و فعالیت‌های احشایی است. با وجودی که اکثر فعالیت‌های سیستم اتونوم خارج از کنترل اداری می‌باشند، عواطف و ورودی‌های سوماتولنسوری بطور قابل توجهی سیستم اتونوم را تحت تأثیر قرار می‌دهند. با بررسی تغییرات برجستة وازوموتور و سودوموتور پس از آسیب تروماتیک به اعصاب، این که سیستم اتونوم نقش مهمی در تعدیل و درک درد دارد مدتها قبل شناخته شده بود. با وجود شک و ابهامی که در رابطه با اهمیت نقش سیستم عصبی سمپاتیک در ایجاد و تداوم درد وجود دارد، متخصصان درد همیشه در جستجوی وسایل و راههایی برای مطالعه و بررسی سیستم اتونوم بوده‌اند.

آناتومی

سیستم اتونوم در هر سطحی از سیستم عصبی دارای اجزاء مختلفی می‌باشد.

جزء مرکزی که به نام شبکة‌ مرکزی اتونوم(CAN) نیز شناخته می‌شود شامل مناطق مختلفی از مغز می‌باشد.

اینسولا بدلیل ارتباطاتی که با هیپوتالاموس،‌ تالاموس، هسته پارابراکیال و NTS

دارد،‌ به نظر یک منطقه حیاتی حسی حرکتی احشایی است.

تحریک و فعال شدن قشر اینولا باعث بروز هیپرتانسیون، تاکیکاری، ایستادگی موها، گشادی مردمکها و ترشح بزاق شده و فعالیت دستگاه گوارش را نیز تغییر خواهد داد. تحریک کورتکس پری فرونتال میانی که دارای ارتباطات گسترده‌ای با آمیگدال، هیپوکامپ، تالاموس، هیپوتالاموس،‌ هستة پارابراکیال و NTS می‌باشد باعث بروز برادیکاری و افت فشار خون شده و ترشحات دستگاه گوارش را تعدیل می‌نماید.

هیپتوتالاموس مهم ترین ارگان سیستم اتونوم بوده و تمام فعالیت‌های حیاتی بدن را کنترل کرده و سیستم‌های غدد درون‌ریزی و اتونوم را نیز منسجم نگه می‌دارد.

این جا منطقه‌ای است که جهان بیرون با دنیای درون ارتباط پیدا می‌کنند. آمیگدال، که در بین کورتکس، هپیوتالاموس و نواحی مزنسفال قرار دارد‌،‌ نقش مهمی در همراه کردن احساسات با محرک‌های مختلف و ایجاد پاسخ‌هایی دارد که شامل تعدیل فعالیت اتونوم می‌شوند.

در سطح مزنسفال، هسته پارابراکیالیس و PAG نواحی تقویت تکمیلی می‌باشند. PAG نیز از جمله مناطق مهم و حیاتی در کنترل و تعدیل درد است. نواحی ساقة مغزی اصل النخاع که اکثر فعالیت‌های رفلکسی و اتوماتیک قلبی تنفسی را کنترل می‌کنند عبارتند از بدولای ونترولترال و NTS. ارگانهای دور بطنی با احساس و تشخیص تغییرات هومرال در تعدیل فعالیت اتونوم شرکت می‌کنند.

اجزاء‌ محیطی سیستم انوم عبارتند از سیستم‌های عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک. نورون‌های پیش گانگلیونی سیستم سمپاتیک در ستون بینابینی خارجی نخاع قرار داشته و اکسونهای آنها در گانگلیونهای پری وربترال و پاراوربترال سیناپس کرده و فیبرهای پس سیناپسی نسبتاً مسیرهای طولانی را جهت عصب‌دهی به ارگانهای هدف خود طی می‌کنند.

سیستم سمپاتیک بسیار گسترده و منتشر است و توانایی تولید پاسخ‌های عظیم توسط تحریک ترشح اپی نفرین از قشر غده فوق کلیوی را دارد. این بعلت نسبت بالای فیبرهای پس گانگلیونی به پیش گانگلیونی و نیز فیبرهای پس گانگلیونی بلند و طولانی است. نورون‌های پیش سیناپسی پاراسمپاتیک تشکیل گروههای هسته‌ای ساکرال و کردینال را می‌دهند. سیستم عصبی پاراسمپاتیک بطور انتخابی فعالیت می‌کند زیرا اکسونهای پیش گانگلیونی در گانگلیونهایی سیناپس می‌کنند که بسیار نزدیک به ارگان‌های هدف بوده و همچنین نسبت فیبرهای پس گانگلیونی به پیش گانگلیونی در این سیستم بسیار کمتر از سسیتم سمپاتیک است. معمولاً دو سیستم سمپاتیک و پاراسمپاتیک اعمال مخالف هم دارند، اما در ارگانهای معدودی آثارشان با هم تشدید می‌شود.

نوروترنسمیترها

استیل کولیس (Ach) نوروترنسمیتر کلاسیک فیبرهای پیش گانگلیونی در هر دو سیستم عصبی سمپاتیک و پاراسمپاتیک است. فیبرهای پس گانگلیونی سمپاتیک نوراپی نفرین (NE) ترشح می‌کنند. به جز فیبرهای سودوموتور که استیل کولین ترشح می‌کنند. نورون‌های پس عقده‌ای پاراسمپاتیک همگی استیل کولین ترشح می‌کنند.

در اعصابی که در سطوح مختلف CAN، نخاع، و همچنین پایانه‌های پیش و پس عقده‌ای وجود دارند و محتوی Ach و یا NE می‌باشند نوروپیتیدها و نوروترنسمیترهای شناخته شده دیگری نیز وجود دارند. آنها نقش مهمی در فعالیت احشایی و همچنین فعالیت‌های منسجم متعددی از جمله شناخت، درد و یا حرکت ایفا می‌نمایند. شایع

دانلود تحقیق داروهای اتونومیک مقدمه ای برفارماکولوژی اتونوم

اختصاصی از حامی فایل دانلود تحقیق داروهای اتونومیک مقدمه ای برفارماکولوژی اتونوم دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

قسمت حرکتی (وابران) سیستم عصبی را می توان به دو بخش اصلی تقسیم نمود : بخش خودمختار (اتونوم) و بخش پیکری (سوماتیک) سیست  م اعصاب اتونوم (ANS) اصولاً خودمختار (غیر وابسته) می باشد و فعالیتهای آن تحت کنترل مستقیم هوشیاری قرار ندارند. سیستم اعصاب اتونوم عمدتاً با احشائی ارتباط دارد (برون ده قلب ، جریان خون به ارگانهای مختلف ، هضم و غیره) که برای زندگی لازم هستند. قسمت سوماتیک (پیکری) اصولاً غیر خودمختار می باشد و با کنترل هوشیارانه عملکردهایی مانند حرکت ، تنفس و وضعیت ارتباط دارد. هر دو سیستم و رودیهای (input) آوران (حسی) مهمی دارند که حواس انسان را فراهم می کنند و از طریق برون ده حرکتی را تعدیل می نمایند.

سیستم عصبی چندین خاصیت مشترک با سیستم اصلی دیگری که در کنترل عملکرد بدن دخیل است یعنی سیستم آندوکرین ، دارد. این خاصیت ها ، شامل سطح بالایی از همگرایی (integration) در مغز، توانایی تأثیر این روندها در مناطق دور دست بدن و استفاده زیاد از فیدبک منفی (negative feedback) می باشد. هر دو سیستم برای انتقال اطلاعات از مواد شیمیایی استفاده می کنند. در سیستم عصبی انتقال شیمیایی بین سلولهای عصبی و بین سلولهای عصبی و سلولهای عمل کننده آنها رخ می دهد. انتقال شیمیایی از طریق آزادسازی مقادیر کمی مواد ناقل از انتهای اعصاب بداخل شکاف عبور می کند و سلول پس سیناپسی را توسط اتصال به مولکولهای رسپتوری خاص ، فعال یا مهار می کند.

ما می توانیم با بکار بردن داروهایی که فعالیت ناقلهای شیمیایی را تقلید یا بلوک می کنند ، خیلی از عملکردهای اتونومیک را به صورت اختصاصی تعدیل نمائیم. این عملکردها اکثر بافتهای عمل کننده را درگیر می کنند که شامل : ماهیچه قلب ، عضلات صاف ، آندوتلیوم عروق ، غدد و انتهای اعصاب پیش سیناپسی هستند. داروهای اتونومیک در خیلی از موقعیتهای بالینی مفید هستند.

آناتومی سیستم اعصاب اتونومیک

سیستم اعصاب اتونومیک براساس آناتومی به دو قسمت عمده تقسیم می شود : قسمت سمپاتیک (توراکولومبار) و قسمت پاراسمپاتیک (کرانیوساکرال) (شکل 1-6) هر دو سیستم از هسته هایی که در سیستم اعصاب مرکزی قرار دارند ، منشأ می گیرند و فیبرهای وابران پره گانگلیونیک را ایجاد می کنند که از ساقه مغز (brain stem) یا نخاع شوکی خارج می شوند و در گانگلیونهای موتور خاتمه می یابند. فیبرهای پره گانگلیونیک سمپاتیک از طریق اعصاب نخاعی سینه ای و کمری از سیستم اعصاب مرکزی خرج
می شوند. به همین دلیل به آنها سیستم توراکولومبار نیز گفته می شود. فیبرهای پره گانگلیونیک پاراسمپاتیک ، سیستم اعصاب مرکزی را از طریق اعصاب کرانیال (جمجمه ای) (بخصوص اعصاب 10 ، 9 ، 7 ، 3) و ریشه های نخاعی سوم و چهارم ساکرال ترک
می کنند.

اکثر فیبرهای پره گانگلیونیک سمپاتیک در گانگلیونهایی که در زنجیره پاراورتبرال هستند و در هر دو کنارستون فقرات قرار گرفته اند ، خاتمه می یابند. بقیه گانگلیونهای سمپاتیک در جلوی مهره ها (prevertebral) قرار گرفته اند. از این گانگلیونها ، فیبرهای پست گانگلیونی برای عصب دهی بافتها خارج می شوند. بعضی از فیبرهای پره گانگلیونی پاراسمپاتیک در گانگلیونهای پاراسمپاتیکی که در خارج (کنار) عضو عصب دهی شده قرار دارند ، خاتمه می یابند : گانگلیونهای مژگانی (ciliary) ، پتریگوپالاتین ، ساب ماندیبولار ، اوتیگرو چندین گانگلیون لگنی. اکثر قیبرهای پره گانگلیونیک پاراسمپاتیک در سلولهای گانگلیونی که بطور پراکنده یا بصورت شبکه در جدار عضوهای عصب دهی شده وجود دارند ، خاتمه می یابند. این نکته مهم را نباید فراموش کنیم که کلمات سمپاتیک و پاراسمپاتیک ، لغاتی آناتومیک هستند و نوع ناقل شیمیایی آزاد شده از انتهای اعصاب و نوع اثر (تحریکی یا مهاری) که توسط فعالیت این اعصاب ایجاد می شود ، بستگی ندارند.

شامل 48 صفحه فایل word قابل ویرایش