لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:18
فهرست و توضیحات:
مقدمه
اقتصاد کره جنوبی
رشد 2/6 درصدی اقتصاد کره جنوبی
در بررسی این بحران 1997، برخی از نخبگان جامعه می گفتند (برای جلوگیری از طولانی شدن این مقاله، به این بحثها کپسول وار اشاره می شود) که چون سرمایه داری در نفس خود رژیمی است زیاده خواه و طماع، همواره کسانی پیدا خواهند شد که از اعتماد مردم سوء استفاده کنند. افراد طماع و حریص با دستکاری بازار بورس و یا با رشوه گیری و سایر تخلفات مردم را نسبت به کارایی سرمایه داری مشکوک می کنند. مسئولان و ناظران بین المللی از قبیل بانک جهانی و صندوق بین المللی پول با اینکه این دغدغه ها را درست و منطقی می دانستند، نحوه نگرش کره ای را ساده قلمداد کردند. آنها در جواب گفتند که اگر کره جنوبی در مسیری که انتخاب کرده عجله به خرج نمی داد و ابتدا به ساختن زیر ساختهای اقتصادی اش می پرداخت می توانست از تعمیق این بحران جلوگیری کند. این درست است که طمع در بطن سرمایه داری است، اما می توان به آن افسار زد و در عین حال از نیروی خلاق آن بهره گرفت. در کشورهای سرمایه داری پیشرفته نظیر بریتانیا و آمریکا، که برای تقویت زیر ساختهای اقتصادی دهه ها وقت داشته اند، نیز مواردی یافت می شود که افرادی از اعتماد مردم سو استفاده کرده و با بکار بردن شیوه های خلاف قانون باعث ایجاد بحران شده اند. از این امر گریزی نیست. اما وجود زیر ساختهای سفت و سخت مانع از این می شود که بحران اقتصادی یک بخش اقتصاد بخش های دیگر را نیز با خود به قعر بکشد. پس لازم و واجب است که ابتدا قوانین جزایی و مالیاتی وسپس قوانین حقوقی از نوع حقوق مربوط به مصرف کننده و مشتری و حقوق ورشکستگی و امثالهم ابتدا به تصویب برسند تا حقوق و وظایف شهروندان و دولتیان نسبت به هم مشخص و شفاف بشود. سرمایه در نبود چنین ساختار قانونمندی لجام گسیخته عمل می کند و به همه ضرر می رساند. اما جنبه های مضر سرمایه در یک بستر منطقی، قانونی و قابل پیش بینی تضعیف شده و آن سرمایه در مسیر سودرسانی به جامعه، شهروندان و سرمایه داران عمل خواهد کرد.[1]
[1] . http://www.ayandehnegar.org/s_1.php?news_id=509
کارافرینی اقتصاد کره جنوبی
