تحقیق شیعه

اختصاصی از حامی فایل تحقیق شیعه دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : WORD (قابل ویرایش)

تعداد صفحات:40

فهرست مطلب:
شیعه    1
انتقال خلافت به معاویه و تبدیل آن به سلطنت موروثی    14
سخت ترین روزگار برای شیعه    16
استقرار سلطنت بنی امیه    18
شیعه در قرن دوم هجری    21
شیعه در قرن سوم هجری    23
شیعه در قرن چهارم هجری    23
شیعه در قرن پنجم تا نهم هجری    25
شیعه در قرن 10-11 هجری    26
شیعه در قرن 12-14 هجری    27
انشعابات شیعه    27
1- اصل انشعاب    27
2- شیعه زیدیه    29
3-شیعه اسماعیلیه و انشعاباتشان    31
4- نزاریه و مستعلیه و دروزیه و مقنعه    34
شیعه دوازده امامی و فرق ایشان بازیدیه و اسماعیلیه    36
خاتمه فصل    37
خلاصه تاریخچه شیعه دوازده امامی    38

شیعه
 شیعه که در اصل لغت بمعنی پیرو می‌باشد به یکسانی گفته می‌شود که جانشینی پیعمبر اکرم (ص) حق اختصاصی خانواده رسالت می‌دانند و در معارف اسلام پیرو مکتب اهل بیت می‌باشند
آغاز پیدایش شیعه را که برای اولین باربشیعه علی (ع) (اولین پیشوا از پیشوایان اهل بیت (ع) معروف شدند همان زمان حیات پیغمبر اکرم باید دانست و جریان ظهور و پیشرفت دعوت اسلام در بیست و سه سال زمان بعثت موجبات زیادی در برداشت که طبعا پیدایش چنین جمعیتی را در میان یاران پیغمبر اکرم (ص) ایجاب می‌کرد.
1-    پیغمبر اکرم در اولین روزهای بعثت که بنص قرآن ماموریت که خویشان نزدیکتر خود را بدین دعوت کند صریحا بایشان فرمود که هر یک از شما بایجابت دعوت سبقت گیرد وزیر و جانشین ووصی من است. علی علیه السلام پیش از همه مبادرت نموده اسلام را پذیرفت و پیغمبر اکرم ایمان او را پذیرفت و وعده های خود را تقبل نمود و عادتا محال است که رهبر نهضتی در اولین روز نهضت و قیام خود یکی از یاران نهضت را بسمت وزیری و جانشینی به بیگانگان معرفی کند ولی بیاران و ودوستان سر تا پا فداکار خود نشناساند یا تنها او را با امتیاز وزیری و جانشینی بشناسد و بشناساند ولی در تمام دوره زندگی و دعوت خود، او از وظائف وزیری معزول و احترام مقام جانشینی او را نادیده گرفته و هیچگونه فرقی میان او و دیگران نگذارد.
2-    پیغمبر اکرم ص بموجب چندین روایت مستقیض و متواتر که سنی و شیعه روایت کرده‌اند تصریح فرموده که علی علیه السلام در قول و فعل خود، از خطا و معصیت مصون است هر سخنی که گوید و هر کاری که کند با دعوت دینی مطابقت کامل دارد و داناترین مردم است بمعارف و شرایع اسلام.
3-    علی علیه السلام خدمات گرانبهائی انجام داده و فداکاریهای شگفت انگیزی کرده بود مانند خوابیدن در بستر پیغمبر اکرم در شب هجرت و فتوحاتی که در جنگ های بدر و احد و خندق و خیبر بدست وی صورت گرفته بود که اگر پای وی در یکی از این وقایع در میان  
نبود اسلام و اسلامیان بدست دشمنان حق ریشه کن شده بودند.
4- جریان غدیر خم که پیغمبر اکرم (ص) در آنجا علی (ع) را بولایت عامه مردم نصب و معرفی کرده و او را مانند خود متولی قرار داده بود
بدیهی است این چنین امتیازات و فضائل اختصاصی دیگر که مورد اتفاق همگان بود و علاقه مفرطی که پیغمبر اکرم بعلی (ع) داشت طبعا عده ای از یاران پیغمبر اکرم را که شیفتگان فضیلت و حقیقت بودند بر این و امیداشت که علی (ع) را دوست داشته بدورش گرد آیند و از وی پیروی کنند چنانکه عده ای را بر حسد و کینه آنحضرت وامیداشت گذشته از همه اینها نام (شیعه علی) و (شیعه اهل بیت) در سخنان پیغمبر اکرم (ص) بسیار دیده می‌شود.
(2)- سبب جدا شدن اقلیت شیعه از اکثریت سنی و بروز اختلاف
هواخواخواهان و پیروان علی (ع) نظریه مقام و منزلتی که آنحضرت پیش پیغمبر اکرم (ص) ؟ بظهور پیسوست نظر آنان را تایید می‌کرد.
ولی بر خلاف انتظار آنان درست در حالیکه پیغمبر اکرم رحلت فرمود و هنوز جسد مطهرش دفن نشده بود و اهل بیت و عده ای از صحابه سرگم لوازم سوگواری و تجهیزاتی بودند که خبر یافتند عده ای دیگر که بعدا اکثریت را بردند با کمال عجله و بی آنکه با اهل بیت و خویشاوندان پیغمبر اکرم و هوادارانشان مشورت کنند و حتی کمترین اطلاعی بدهند از پیش خود در قیافه خیر خواهی برای مسلمانان خلیفه معین نموده‌اند و علی و یارانش را در برابر کاری انجام یافته قرار داده‌اند علی (ع) و هواداران او مانند عباس و زبیر و سلمان و ابوذر و مقداد و عمار پس از فراغ از دفن پیغمبر اکرم (ص) و اطلاع از جریان امر در مقام انتقاد بر آمده بخلاف انتخابی و کارگردانان آن اعتراض نموده اجتماعاتی نیز کردند ولی پاسخ شنیدند که صلاح مسلمانان در همین بود.
این انتقاد و اعتراف بود که اقلیتی را از اکثریت جدا کرد و پیروان علی (ع) ره بهمین نام (شیعه علی) بجامعه شناسانید و دستگاه خلاف نیز بمقتضای سیاست وقت مراقب بود که اقلیت نامبرده باین نام معروف شوند و جامعه به دو دسته اقلیت و اکثریت منقسم نگردد بلکه خلافت را اجماعی می‌شمردند و معترض را متخلف از بیعت و متخلف از جماعت مسلمانان می‌نامیدند و گاهی با تعبیرات زشت دیگر یاد می‌کردند.
البته شیعه همان روزهای نخستین محکوم سیاست وقت شده نتوانست با مجرد اعتراض از پیش ببرد و علی (ع) نیز بمنظور رعایت مصلحت اسلام و مسلمین و نداشتن نیرو کافی دست بیک قیام خونین نزد ولی جمعیت معترضین از جهت عقیده تسلیم اکثریت نشدند و جانشینی پیغمبر اکرم (ص) و مرجعیت علمی را حق طلق علی (ع) می‌دانستند و مراجعه علمی و معنوی را تنها به آن حضرت روا میدیدند و بسوی او دعوت می‌کردند.چ
(3) – دو مسئله جانشینی و مرجعیت علمی
شیعه طبق آنچه از تعالیم اسلامی بدست آورده بود معتقد بود که آنچه برای جامعه در درجه اول اهمیت است روشن شدن تعالیم اسلام و فرهنگ دینی است و در درجه تالی آن, جریان کامل آنها در میان جامعه می‌باشد.
و بعبارت دیگر اولا افراد جامعه بجهان و انسان با چشم واقع بینی نگاه کرده وظائف انسانی خود را (بطوری که صلاح واقعی است) بدانند و بجا آورند اگر چه مخالف دلخواهشان باشد.
ثانیا یک حکومت دینی نظم واقعی اسلامی را در جامعه حفظ و اجرا نماید بطوریکه مردم کسی را حز خدا نپرستند و از آزادی کامل و عدالت فردی و اجتماعی برخوردار شوند. و این دو مقصود بدست کسی باید انجام یابد که عصمت و مصونیت خدائی داشته باشد و گر نه ممکن است کسانی مصدر حکم یا مرجع علم قرار گیرند که در زمینه وظائف محوله خود از انحراف فکر یا خیانت سالم نباشند و تدریجا ولایت عادله آزادی بخش اسلامی بسلطنت استبدادی و ملک کسرائی و قیصری تبدیل شود معارف پاک دینی مانند معارف ادیان دیگر دستخوش تحریف و تغییر دانشمندان بوالهوس و خودخواه گردد و تنها کسی که بتصدیق پیغمبر اکرم (ص) در اعمال و اقوال خود مصیب و روش او با کتاب خدا و سنت پیغمبر مطابقت کامل داشت همان علی (ع) بود.
و اگر چنانکه اکثریت می‌گفتند. قریش باخلاف حقه علی مخالف بودند لازم بود مخالفین را بحق وادارند و سرکشان را بجای خود بنشانند چنانکه باجماعتی که در دادن زکات امتناع داشتند, جنگیدند و از گرفتن زکات صرفنظر نکردند نه اینک از ترس مخالف قریش حق را بکشند.
آری آنچه شیعه را از موافقت با خلاف انتخابی بازداشت ترس از دنباله ناگوار آن یعنی فساد روش حکومت اسلامی و انهدام اساس تعلیمات عالیه دین بود اتفاقا جریان بعدی حوادث نیز این عقیده (یا پیش بینی ) را روز بروز روشن تر می‌ساخت و در نتیجه شیعه نیز در عقیده خود استوار تر می‌گشت و با اینکه در ظاهر با نفرات ابتدائی انگشت شمار خود بهضم اکثریت رفته بود و در باطن باخذ تعالیم اسلامی از اهل بیت و دعوت بطریقه خود اصرار می‌ورزیدند در عین حال برای پیشرفت و حفظ قدرت اسلام مخالفت علنی نمی کردند و حتی افراد شیعه دوش بدوش اکثریت بجهاد می‌رفتند و در امور عامه دخالت می‌کردند و شخص علی در موارد ضروری اکثریت را بنفع اسلام راهنمائی می‌نمود.