این فایل حاوی مطالعه مجموعه آموزشی رابطین بهداشت ویژه مربیان می باشد که به صورت فرمت PowerPoint در 169 اسلاید در اختیار شما عزیزان قرار گرفته است، در صورت تمایل می توانید این محصول را از فروشگاه خریداری و دانلود نمایید.
فهرست
مقدمه
اصول آموزش
مهارتهای ارتباطی
تصویر محیط برنامه
دانلود گزارش تخصصری معلمان و مربیان پیش دبستانی بررسی ش دبستانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزبا فرمت ورد قابل ویرایش در 89 صفحه به صورت آماده میباشد و تمامی قسمتهای مورد نیاز گزارش تخصصی را دارا میباشد با هم بخشی از آن را میبینیم
این پژوهش تحت عنوان تاثیر دوره پیش دبستانی بر پیشرفت تحصیلی کودکان دوره ابتدایی شهر تهران صورت گرفته است.
جامعه آماری شامل60 نفر ، که انتخاب آنها بصورت کاملاً تصادفی می باشد. با توجه به اینکه پژوهشهای متعدد در مورد پیشرفت تحصیلی صورت گرفته ، اما هنوز بسیاری از زوایای این امر مهم ناشناخته باقی مانده و کشور ما با وجود سرمایه گذاری ها و صرف هزینه های کلان هنوز موفقیت های لازم را در این زمینه کسب نکرده است این پژوهش در صدد است تا زاویه ای دیگر از این پدیده را روشن کند و مسئولین آموزشی را برای رسیدن به اهدافشان یاری نماید.
امروزه این نکته در زمینه تربیت مسلم است که متناسب بودن برنامه و محتوای آموزشی با مراحل تحول دانش آموزان باعث فهم مطالب و اجتناب از انباشن حافظه می گردد و یک ضرورت آموزشی محسوب می شود.
براین اساس پژوهش حاضر در صدد است تا ارتباط بین تاثیر پیش دبستانی بر پیشرفت تحصیلی بین کسانی که دورۀ پیش دبستانی را طی نموده اند و آنهایی که از گذارن این دوره بی بهره بوده اند را روشن سازد.
ارتباط استرس شغلی با کیفیت زندگی در مربیان ورزش شهر شیراز
بصورت ورد ودر75صفحه
چکیده
هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی رابطه بین استرس شغلی و کیفیت زندگی مربیان شهر شیراز می باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل مربیان مرد به تعداد 2069 و زن به تعداد 1297 بود که از این بین بر اساس جدول حجم نمونه مورگان و براساس انتخاب تصادفی ساده تعداد 327 مرد و 297 زن به عنوان نمونه آماری تحقیق حاضر انتخاب گردیدند. در این پژوهش از دو پرسشنامه استرش شغلی فلیپ ال زایس (1992) و پرسشنامه کیفیت زندگی نسخه جهانی استفاده گردید. به منظور بررسی داده های تحقیق از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین کیفیت زندگی و استرس شغلی مربیان رابطه معناداری منفی به مقدار 383/0- وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که بین استرس شغلی و ابعاد کیفیت زندگی مربیان نیز رابطه منفی معناداری وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می گردد ضمن توجه به غنی سازی کیفیت زندگی مربیان، سطح استرس شغلی آنان را کاهش داد.
نقش اولیاء و مربیان در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان
نوع فایل:ورد قابل ویرایش
تعداد صفحه:48
قیمت:3000 تومان
دانلود و خرید به صورت آنلاین
چکیده :
نقش و اهمیت مشارکت در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های آموزشی و پژوهشی بر هیچ فرد آگاه به مسائل تعلیم و تربیت پوشیده نیست. مشارکت در انجام امور تا بدانجا بر انجام آنها به صورت فردی رجحان و برتری دارد که خداوند متعال در سوره شورا آیه 38 می فرمایند:
« از آنانکه امر خدا را اجابت کردند و نماز بپا داشتند و کارشان را با مشورت یکدیگر انجام داده و از آنچه روزی آنها کردیم به فقیران انفاق می کنند.»
به موضوع مشارکت مردم در تصمیم گیری و ادارةمدارس نیز (که از جمله مصداق های مشارکت مردم در تصمیم گیری و ادارة امور است) طی سالهای گذشته زیاد به آن پرداخته شده است. اما چنانکه شواهد امر نشان می دهد ظاهراً این مشارکت بیشتر ناظربر تأمین منابع مالی و کالبدی مدارس بوده است و کمتر موضوع مشارکت ایشان در زمینه تدوین اهداف، برنامه های درسی و به ویژه ارزشیابی پیشرفت تحصیلی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از تدوین مقاله بررسی چرایی، فلسفه شکل گیری و تأثیر مشارکت اولیاء در ابعاد مختلف ادارة امور مدارس، موانع و محدودیت مشارکت آنان و همچنین ارایه راهکارهای مشارکت اولیاء در ارزشیابی به ویژه ارزشیابی پیشرفت تحصیلی فرزندشان بوده است.
در زمینه تأثیر مشارکت مردم در افزایش کارایی و اثر بخشی مدارس دیدگاههای مختلفی تا کنون مطرح و بعضاً عملیاتی شده است. موضوعاتی از قبیل مدرسه محوری ، تمرکز زدایی، مدارس خودگردان (که ناظر بر افزایش اختیارات مدارس، جوامع محلی و اولیاء در تصمیم گیری های مدارس و ارتقاء دانش آموزان است) ، براساس همین دیدگاهها مطرح و بعضاً فراگیر شده است . در داخل کشور نیز ظرفیت ها و متعاقباً اقدامات مختلفی در این خصوص شکل گرفته است.
با توجه به فلسفه حاکم بر نظام جمهوری اسلامی ایران که الهام گرفته از مکتب گران سنگ اسلام است بخشهای مختلف قانون گذاری و اجرا خود را ملزم به رعایت اصول و مبانی این فلسفه می دانند به گونه ای که در فصل هفتم قانون اساسی و همچنین بند «ج» ماده 52 قانون برنامه چهارم توسعه بر بهره گیری از مشارکت های مردمی و جامعه محلی برای توسعه اقتصادی، اجتماعی فرهنگی کشور تأکید و توجه ویژه شده است که از جمله پیامد آن تدوین آیین نامه اجرایی مدارس و تأکید آن بر مشارکت عناصر درون و برون مدرسه است.
چنانکه اشاره شد مشارکت اولیاء بیشتر بر مشارکت ایشان در تأمین منابع مالی و تجهیزاتی و تأمین فضاهای آموزشی تمرکز یافته است و کمتر موضوع مشارکت ایشان در سایر موارد از جمله ارزشیابی آموزشی ( ارزشیابی از معلم ، مدرسه، پیشرفت تحصیلی و ...) به عبارتی تغییر مراجع تصمیم گیری در ارتقاء تحصیلی و تربیتی دانش آموزان مورد توجه قرار گرفته است . درصورتیکه بررسی ها و مطالعات انجام شده نشان می دهند که مشارکت اولیای دانش آموزان در فرایندهای اساسی مدرسه از جمله فرایند ارزشیابی موجب خواهد شد چرخه نظام از دیدگاه یاران آموزشی بهتر درک شود و شرایط بهبود بخشیدن به آن جهت دستیابی به وضعیت آرمانی فراهم شود. همچنین بواسطه اینکه دانش آموزان بیش از دو سوم اوقات خود را در کنار خانواده سپری می کنند یکی از مراجع ذی صلاح که می تواند در مورد نتیجه آموزش مدرسه و فرایند یاددهی – یادگیری قضاوت نمایند اولیاء می باشند. البته در اجرای این امر مهم موانع و محدودیتهایی وجود دارد که از جمله مهمترین آنها عبارتند از :
لذا برای عملیاتی نمودن و ارتقاء میزان اثر بخشی مشارکت اولیاء در ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پیشنهاد می شود که موارد زیر در دستور کار وزارت آموزش و پرورش و سازمان آموزش و پرورش استان ها قرار گیرد.
چنانچه اغلب پدران و مادران کودکان مدرسه تشخیص مى‌دهند، مربیان تأثیر بسیار زیادى نه تنها بر موفقیت تحصیلى کودک که بر روش کودک در قبال مدرسه و به‌طور کلى بر یادگیرى دارند.
به همین نحو، مربیان توانائى تضعیف حس کنجکاوى طبیعى کودکان را داشته و مى‌توانند انگیزهٔ آنان را از میان ببرند، حس احترام به خود را در کودکان سرکوب کنند و مانع از خلاقیت آنان گردند. در بعضى جهات، مربیان خیلى خوب (یا خیلى بد) مى‌توانند نفوذى بسیار قوى‌تر از پدر و مادران بر روى کودکان داشته باشند.
چرا مربیان چنین قدرتى دارند؟ زیرا آنان فرصت‌هائى بیش از پدران و مادران براى برانگیختن و یا تضعیف خلاقیت در اختیار دارند. اغلب کودکان در عرض هفته، زمان بیشترى را با مربیان خود مى‌گذرانند تا با پدران و مادران خود. مربیان بنابر ضرورت شغلى خود مستقیماً مى‌توانند کودکان را مورد ارزیابى قرار دهند و از آنجائى که کودکان مشتاقانه به پیشرفت خود علاقه‌مند هستند، مربیان مى‌توانند به نوعى صداى الهى تبدیل شوند.
آیا مربیان حقیقتاً مى‌توانند خلاقیت را آموزش دهند؟ مربیان مطمئناً قادر به آموزش قلمرو مهارت‌ها یعنى مهارت‌هاى علمى و فنى در قلمروهاى خاص مانند سخنوری، ریاضیات و یا هنر مى‌باشند. در حقیقت اغلب مردم این کار را جزئى از شغل مربیان مى‌دانند. مربیان تا حدى مى‌توانند مهارت‌هاى خلاقیت مانند روش‌هاى تفکر دربارهٔ مسائل و قوانین علمى براى تدبیر راه‌هاى جدید نگرش به مسائل را هم آموزش دهند. چنین مهارت‌هائى را مى‌توان مستقیماً آموزش داد اما بهترین روش انتقال، طرق نمونه بودن خود مربى است.
اما در مورد جزء دیگر خلاقیت یعنى انگیزهٔ درونى چطور؟ آموزش مستقیم انگیزهٔ درونی، غیرممکن است و نمى‌توان به کودکان گفت انگیزهٔ درونى داشته باشند. ولى مربیان مى‌توانند با بیان آزادانهٔ احساس خود از قبیل کنجکاوی، علاقه، شادى و احساس شخصى مبارزه‌طلبی، نمونه‌اى براى کودکان باشند. مهمترین راه براى ترغیب انگیزهٔ درونى در مدرسه، تشکیل کلاس درسى است که محیطى عارى از فشارهاى خارجى که مخرب چنین انگیزه‌اى است داشته باشد.
پس در واقع، مربیان نمى‌توانند بیش از پدران و مادران خلاقیت را به کودکان بیاموزند. اما مى‌توانند خلاقیت را رواج داده، پرورش دهند و موجب رشد آن گردند.
دیدگاه مربیان
مهمترین راهى که مربیان از آن طریق قادر هستند خلاقیت را در کودکان ترغیب نمایند حمایت از انگیزهٔ درونى آنان است. همهٔ کودکان، قلمرو مهارت‌ها را در مدرسه فرا مى‌گیرند (بعضى بهتر از دیگران). اغلب آنان از طریق تماس با نمونه‌هاى تفکر خلاق مى‌توانند مهارت‌هاى خلاقیت را به‌دست آورند. اما تعداد کمى از کودکان مدرسه را در حالى ترک مى‌نمایند که انگیزهٔ درونى آنها دست‌نخورده باقى‌مانده است.
انگیزهٔ درونى هنگامى رشد مى‌کند که مربیان معتقد به دادن استقلال نسبى به کودکان در کلاس درس باشند. اما این سؤال مطرح است که چه نوع مربیانى بیشتر از دیگران قادر هستند کلاس درسى که در جهت استقلال عمل کند تشکیل دهند؟ پاسخ این است که مربیانى موفق‌تر هستند که کامل نبودن خود را قبول داشته باشند و براى کودکان احترام عمیق قائل باشند. با این روش، حتى مربیان کودکان بسیار خردسال مى‌توانند به آنان کمک کنند در یادگیری، همکارى واقعى بنمایند.
فلسفهٔ کلى آموزش
عناصر اصلى فلسفهٔ آموزش، که موجب ترغیب خلاقیت در کودکان مى‌گردد، عبارت است از:
- یادگیری، بسیار مهم و تفریحى است.
- کودکان به‌عنوان افراد منحصر به فرد قابل احترام و محبت هستند.
- کودکان باید یادگیرندهٔ فعال باشند. باید آنان را ترغیب کرد که علایق، تجارب، ایده‌ها و وسایل خود را به کلاس درس بیاورند. باید به کودکان اجازه داده شود که دربارهٔ هدف‌هاى کار روزانهٔ خود با مربیان بحث نمایند و به آنان استقلال کارى داده شود تا تصمیم بگیرند چگونه آن هدف‌ها را به انجام برسانند.
- کودکان باید در کلاس درس خود، احساس آسایش و تشویق کنند. همچنین تنش و فشار نباید وجود داشته باشد.
- کودکان باید داراى حس مالکیت و غرور دربارهٔ کلاس درس خود باشند. آنان باید در سر و سامان دادن کلاس و نگهدارى آن دخالت داشته باشند. باید تشویق شوند وسایلى را از منزل به کلاس بیاورند (حتى ”آشغال“) و از آنها در فعالیت‌هاى آموزشى استفاده کنند. مربیان باید بگویند ”این کلاس درس من نیست. این کلاس درس ماست!“
- مربیان منبع اطلاعات و هدایت هستند نه افراد پلیس یا گروهبان‌هاى مشق نظامى دهنده و یا خدا. کودکان باید براى مربیان احترام قائل شوند اما در حضور آنان نیز، احساس راحتى نمایند.
- مربیان باهوش هستند اما کامل نیستند.
- کودکان باید براى بحث بى‌پرده و دربارهٔ مسائل با مربى یا همکلاسى‌هاى خود، احساس آزادى نمایند. این کلاس درس براى همه است و براى حفظ آرامش آن شریک هستند.
- تجارب یادگیرى باید حتى‌الامکان به تجارب دنیاى واقعى کودکان نزدیک باشد. کودکان باید در کلاس قدرت و مسئولیت داشته باشند.
ساختار کلاس درس
بارزترین تفاوت میان سبک‌هاى کلاس درس طى سى سال گذشته، تفاوت میان کلاس درس ”باز“ و ”سنتی“ بوده است. اگرچه کلاس درس باز اشکال مختلفى به خود مى‌گیرد؛ اما به‌طور کلى داراى ساختار قابل انعطاف‌تر، محدودیت‌هاى کمتر بر عملکرد دانش‌آموز و توجه بیشتر به فردیت وى مى‌باشد.
استراتژى روزانهٔ تدریس
استراتژى‌هاى خاصى وجود دارد که موجب بالا بردن خلاقیت در فعالیت‌هاى آموزشى روزانه مى‌گردد که شامل: ارزیابى و پاداش است.
ارزیابى
ارزیابى مربى از کار دانش‌آموز بزرگترین کشندۀ خلاقیت در کلاس درس است.
- مربى باید به‌جاى ارزیابى مبهم و غیرملموس، از عکس‌العمل منطقى و سازنده استفاده کند.
- از دانش‌آموزان براى ارزیابى کار خود و درس گرفتن از اشتباهات خودشان استفاده نمائید.
- به‌جاى تأکید بر ”چگونه انجام دادید؟“ بر روى ”چه یاد گرفتید؟“ تأکید کند.
پاداش
نمره‌ها نه تنها به‌عنوان وسایل ارزیابى در کلاس درس بلکه به‌صورت پاداش (یا تنبیه) عمل مى‌کنند. سایر منابع پاداش که به‌طور معمول مورد استفاده قرار مى‌گیرد عبارت هستند از نشان‌هاى چسباندنی، ستاره‌هاى طلائی، تقدیرنامه‌ها، جوایز و امتیازهاى خاص.
کودکان چنین پاداش‌هائى را دوست دارند و بعضى مواقع براى به‌دست آوردن آنها هر کارى را انجام مى‌دهند و مشکل همین است. تحقیق نشان داده است که وقتى فکر کودکان بر روى پاداش به‌عنوان دلیلى براى انجام کار متمرکز شود، انگیزهٔ درونى و خلاقیت آنان تضعیف مى‌گردد.
بهترین پاداش‌ها براى کارهاى خوب در کلاس، کارهاى غیرملموس است؛ یک لبخند یا تکان سر به نشانهٔ تأیید، زدن به پشت کودک، گفتن یک کلمهٔ تشویق‌آمیز، فرصت براى نشان دادن و ارائهٔ کار دانش‌آموزان و کارهاى اضافی. اگر جوّ کلاس درس، کودکان را متوجه مى‌سازد که همه‌کس (از جمله مربی) معتقد هستند یادگیرى امرى هیجان‌انگیز و تفریحى است، کارهاى اضافى به‌عنوان پاداش محسوب مى‌گردد.
کار ”غیرملموس“ و فوق‌العادهٔ دیگر آن است که به کودکان اجازه داده شود غرور خود را نسبت به کار خود بیان کنند و آن را با دیگران در میان بگذارند.
وقتى که از پاداش‌هاى ملموس مانند نشان‌ها و امتیازات خاص استفاده مى‌شود باید براى کودکان غیرمنتظره باشد. براى مثال یک هدیهٔ اضافى به‌دلیل آنکه کودکان، کار خوب خاصى را در موردى انجام داده‌اند و یا به این دلیل که آنان کار خیلى مشکلى را انجام داده‌اند و یا صرفاً به‌دلیل آنکه مربى حوصله داشته است در کار خاصى کودکان را دخالت بدهد! ترفند کار در این است که پاداش‌هاى ملموس به طریقى مورد استفاده قرار گیرد که دانش‌آموزان انتظار آن را نداشته بانشد و در نتیجه با صراحت در جهت آن کار نکنند.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 12 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید