دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
سیستم حمل و نقل در قلب صنعت جهانگردی قرار دارد. سیستم حمل و نقل خانه یا وطن جهانگرد و مقصد (با تمام جذابیت ها، تسهیلات و سایر ویژگی های سفر) را به هم مرتبط می سازد. کارآیی، راحت بودن و میزان سلامت و امنیت این سیستم، تعیین کنندة نوع تجربه و کیفیتی است که از سفر به دست می آید. در برخی از موارد هزینة حمل و نقل تشکیل دهندة بزرگترین بخش کل هزینة سفر است.
بین پیشرفت سیستم حمل و نقل و رشد صنهت جهانگردی یک رابطة مستقیم برقرار است. به ویژه، خودرو و هواپیمای جت توانستند مسافرت را برای بخش بزرگی از جمعیتن دنیا میسر سازند. با افزایش تقاضا برای مسافرت، ظرفیت وسیله های مختلف حمل و نقل عاملی حیاتی در افزایش یا کاهش صنعت جهانگردی به حساب می آید. برای برخی از مقصدها، محدوددیت هایی که به وسیلة سیستم حمل و نقل و ساختار زیربنایی مقصد (مثا فرودگاه و جاده) اعمال می شود، به صورت بزرگ ترین مانع و عامل بازدارنده در مسیر رشد قرار می گیرد. در مورد مقصدهایی که به صورت کجزیره در وسط اقیانوس قرار دارند، بدون وجود خطوط هوایی صنعت جهانگردی در آن مسیرها رشد نمی کند و اگر این وسیلة نقلیه برای آن مسیر وجود نداشته باشد دست اندرکاران صنعت جهانگردی کار چندانی نمی توانند بکنند.
روند تاریخی شیوة مسافرت
در طول تاریخ در زمان های مختلف سیوه های متفاوتی از مسافرت رواج داشته است. سیر تکاملی شیوة مسافرت، از درشکه تا هواپیمای جت، بیانگر روند تکاملی تکنولوژی حمل و نقل است. درک روند تکاملی و سیر تغییرات شیوة مسافرت در طول زمان، از آن نظر اهمیت دارد که فرآیند تکاملی سایر جنبه های صنعت مسافرت (به ویژه بخش پذیرایی و میهمانداری) تا حد زیادی تحت تأثیر این تغییرات کبوده است.
مسافرت در روزگاران قدیم
تا نخستین سالهای آغاز سدة بیستم مسافرت جاده ای تغییر چندان زیاید نکرده بود و بیشتر مسافرت ها با چهارپایان، مثل اسب، انجام می شد و در این سالها بود که با پیدایش درشکه مسافرت کمی راحت تر شد. این بهبود وضع مسافرت بدان سبب است که برای ساختن جاده ها از مصالح بهتری استفاده کردند و با پر کردن گودال های کوچک و بزرگی که در مسیر درشکه ها بود جاده را هموارتر نمودند و از سوی دیگر نوعی فنر زیر اتاقک درشکه قرار دادند که به اصطلاح موج جاده را می گرفت و مسافر احساس آرامش بیشتری می کرد. به هر حال از آنجا که جاده سازی کاری بس طاقت فرسا بود و نیز از آنجا که شهرها در فواصل بسیار دور از هم قرار داشتند و در برخی از موارد راه های آبی بهترین وسیلة حمل و نقل بودند، مسافرت ددر مسیرهای طولانی تا پیش از اختراع راه آهن پیشرفت چندان زیاید نداشت.
در آن سالها بیشتر از راه های آبی استفاده می شد و وسایل مسافرت مخصوص این راه ها پیشرفت های چشم گیری کرد. با گذشت چندین سده و در طول تاریخ بسیاری از کشورهایی که در ساحل دریاها قرار گرفته بودند (مثل فنیق، روم و چین) اقدام به ساخت کشتی های بهتری کردند. از سدة شانزده تا نوزده، دریانوردان ازط انواع مختلف کشتی کهن برخی از آنها بسیار معروف بودند، استفاده می کردند. در نخستین سال های سدة نوزدهم کشتی بخار ساخته شد و مسافران توانستند با استفاده از این کشتی ها سراسر اقیانوس اطلس را بپیمایند.
راه آهن و راه های آبی
کشتی و راه آهن با نیروی بخار حرکت می کرد و انسان برای مسافرت های دسته جمعی نخست از این دو وسیله استفاده کرد. در نخستین سال های سدة 19 راه آهن بوجود آمد و در طول این سده به سرعت رشد کرد و توسعه یافت. در سال 1835 راه آهن «گریت وسترن» اندن را به بیریستول وصل کرد و در سال 1841 توماس کوک نخستین گروه مسافران را جابه جا کرد و نوعی مسافرت دسته جمعی (تور) انجام داد. راه آهن سراسری ایالات متحدة آمریکا در سال 1869 تکمیل شد. در آخرین سال های سدة 19 راه آهن به عنوان بزرگترین وسیلة مسافرت به حساب می آمد و انبوه مسافران را در نقاط مختلف دنیا، بین شهرهای بزرگ جابه جا می کرد. در سال 1883، «اورنیت اکسپرس» پاریس را به استانبول و در سال 1913 اندن را به استانبول وصل کرد. در ایالات متحدْ آمریکا «برادوی لیمیتد» و «گلدن استیت لیمیتد» از شهرت زیاید برخوردار بودند و این دو شرکت با راه آهن های خود شهرها و نقاط درون شهری را به هم وصل می کردند. در نخستین سال های سدة 20، ایستگاه راه آهن به عنوان کانون یا محور اتصال شخرهای بزرگ و کوچک درآمده بود و در اطراف این ایستگاهها انواع میهمان پذیرها و میهمانخانه های کوچک و بزرگ و نیز تشکیلات مختلفی برای مسافرات ایجاد شده بود.
در همین دوره پیشرفت تکنولوژی در کشتی های بخار باعث شد که از آخرین سال های دهة نوزده تا نخستین سال های دهة 20 راه های آبی و اقیانوس پیمایی شهرت زیادی پیدا کند و خط های بزرگ کشتیرانی مثل «موریتانیا»، «کوئین ماری» و «کوئین الیزابت» به وجود آیند و مسافران می توانستند با استفاده از این راه های آبی سراسر اقیانوس اطلس را در مدتی کمتر از 4 روز بپیمایند
مسافرت از راه های آبی
کشتی های تفریحی
همان گونه که پیش از این گفتیم، هواپیما موجب رکود بازار کشتی شد. امروزه کشتی های تفریحی مهم ترین شکل مسافرت آبی به حساب می آیند. کشتی های تفریحی با سایر وسایل حمل و نقل که پیش از این مورد بحث قرار دادیم متفاوت اند، زیرا هدف آنها تنها ارائه وسیله ای برای حمل و نقل نیست، بلکه خود به خود به عنوان مقصدی برای مسافر به حساب می آیندو با وجود اینکه کشتی های تفریحی در بندرهای مختلف لنگر می اندازند و مسافران می توانند بر ای تفریح، بازدید و خرید و یا هر کار دیگری به ساحل بروند ولی هدف اصلی از مسافرت، اقامت در این نوع کشتی هاست و مسافر می کوشد از انواع تسهیلاتی که در این گونه کشتی ها وجود دارد استفاده کند. در یکی کشتی تفریحی امروزی، این گونه تسهیلات و وسایل آرامش بسیار زیاد است. امکان دارد که یک کشتی تفریحی دارای وسایل زیر باشد: سالن تمرین ژیمناستیک، استخر شنا، اتاقک های ویدئویی، فروشگاه، سالن های غذاخوری و سایر وسایل تفریحی و سرگرمی. برای مثال، مسافری که بر کشتی تفریحی «گوئین الیزابت دو» سوار شود یعنی کشتی ای که سیزده طبقه دارد و 290324 متر است می تواند از تسهیلات زیر استفاده کند: 5 سالن غذاخوری (که سه تای آنها ظرفیت 500 نفر را دارد)، یک سالن ورزش، سالن برگزاری گردهمایی ها، سه استخر شنا، یک زمین بسکتبال، یک کتابخانه، یک مرکز کامپیوتر و یک فروشگاه بزرگ. در بیشتر کشتی های تفریحی مسئله کمیت و کیفیت غذا از اهمیت زیادی برخوردار است. کشتی های تفریحی امروزی به گونه ای ساخته شده اند که مسافر در آنها احساس راحتی بیشتری می کند، به گونه ای که به هنگام طوفانی شدن دریا او شاهد تکان های شدید نخواهد بود. برخی از کشتی های تفریحی دارای گاراژهای بزرگ هستند که می توانند چند صد خودرو و وسیلة نقلیه را در خود جای دهند.
بیشتر سازمان هایی که خدمات دریایی به مسافران ارائه می دهند، بلیت هوادریا می فروشند. مسافر با این بلیط می تواند از هواپیما و حمل و نقل زمینی به مقصد و برگشت، از کشتی تا بندر مقصد استفاده کند (بلیط برای رفت و برگشت است).
بدین گونه فرد می تواند برای گذراندن روزهای تعطیل یک بلیط کامل دو سره بخرد و هیچ نگران تنظیم برنامه برای رسیدن به کشتی و هواپیما نباشد. به طور متوسط مسافرت با این نوع کشتی های تفریحی 6 روز به طول می انجامد.
بازار کشتی ها تفریحی رو به گسترش است و پیوسته اهمیت بیشتری پیدا می کند. بازار این نوع کشتی های تفریحی در آمریکای شمالی رو به گسترش است و بین سال های 1989 تا 1994 تعداد مسافران با نرخی برابر 7% در سال افزایش یافت و در جمع به 6/4 میلیون نفر رسید. در طی همین دوره ظرفیت کشتی های تفریحی به میزان 8/7 درصد حدر سال افزایش یافته است. در سال 1995 بیشتر کشتی های تفریحی به مقصد دریای کارائیب (که جزایر باهاما ار هم شامل می شد) رفت و آمد می کردند، که این مسیر دریایی حدود 50% از بازار این نوع مسافرت ها را به خود تخصیص داد.
سایر مقصدهای پر رفت و آمد عبارت بودند از دریای مدیترانه، 2/9 درصد، آلاسکا 8/7 درصد و ریورا در مکزیک 3/5 درصد. انتظار می رود که حوزة اقیانوس آرام در آسیا شاهد رشد صنعت جهانگردی و کشتی های تفریحی باشد که در این حوزه بندر سنگاپور بندر اصلی به حساب می آید.
سایر مسافرت های آبی
سایر شکل های مسافرت آبی همانند کشتی های تفریحی، کاری بیش از حمل و نقل مسافر انجام می دهند. برای مثال، برروی رودخانه هایی که دارای منظر طبیعی و زیبا هستند، جهانگردان با استافده از قایق های کرایه
فهرست مطالب:
مقدمه
روند تاریخی شیوه مسافرت
راه آهن راه آبی
مسافرت از راههای آبی
چالش هایی رویاروی سیستم حمل و نقل
جهانگردی و محیط فیزیکی
انتظارات مسافران دریایی
غفلت از سفر دریایی
پاگرفتن کشتی های مسافربری
پیشینة کشتیرانی و حمل و نقل دریایی در ایران
حمل و نقل مسافری دریایی در ایران
فناوری ساخت کشتی
خدمات اطلاع رسانی
ترجمة اینترنتی
شامل 43 صفحه فایل word قابل ویرایش
