دانلود روش تحقیق مقایسه اثر نوع دستورالعمل کانون توجه بر اجرای پرش عمودی در دو گروه ماهر و مبتدی با فرمت ورد و قابل ویرایش تعدادصفحات 98
مقدمه
در حقیقت حرکت جنبه مهمی از زندگی است. زندگی آن طور که ما می¬شناسیم، بدون توانایی حرکت امکان¬پذیر نیست. حرکت اشکال مختلفی دارد. بعضی اشکال آن به لحاظ ژنتیکی قابل تعریف هستند و گروه دوم را می¬توان حرکات اکتسابی در نظر گرفت، این حرکات اکتسابی اغلب «مهارت» نامیده می¬شوند. مهارت¬ها بویژه در مطالعه رفتار انسان اهمیت دارند، مانند آنهایی که در کار کردن با ماشین¬ها در صنعت، نمایش و اجرای بازی¬ها و غیره بکار می¬روند. مهارت¬ها و حرکات ارثی هر دو می¬توانند بسیار ساده (مثل چشمک زدن) یا بسیار پیچیده (مثل پرش با نیزه) باشند (اشمیت و لی ؛ ترجمه فرخی و دیگران، 1387). برای رسیدن سریعتر و آسانتر به آموزش صحیح مهارت¬ها به ورزشکاران باید از منظر علمی به قضیه آموزش و یادگیری مهارت¬های حرکتی نگاه شود و شناخت کاملی از فرآیند یادگیری مهارت¬های حرکتی و عوامل اثرگذار بر آن وجود داشته باشد. لذا مربیانی که فرآیند موثر یادگیری را بهتر متوجه می¬شوند، بدون شک در امر آموزش مهارت¬ها به ورزشکاران خود برتری دارند (اشمیت؛ ترجمه نمازی زاده، 1384). پس چگونگی آموزش صحیح مهارت¬ها باعث صرفه جویی در هزینه¬های مالی، نیروی انسانی، زمان و غیره چه در بخش صنعت و چه در حوزه فعالیت¬های ورزشی می¬شود.
ارائه دستورالعمل¬های آموزشی مناسب با در نظر گرفتن سطح مهارت شاگردان، توسط مربیان خود می¬تواند بسیار مفید فایده باشد. یکی از مشکلاتی که اغلب مربیان چه در حین تمرین و چه در هنگام بازی با آن مواجه می¬شوند اینست که شرایطی وجود دارد که باعث می¬شود توجه بازیکنان یا تمرین کنندگان (ماهر یا مبتدی) به آنها جلب شود و در چنین شرایطی است که مربی بایستی با ارائه دستورالعمل لازم توجه شرکت کنندگان را به جنبه¬های مهم و ضروری فعالیت معطوف کند.
هزاران محرک در هر لحظه به ما برخورد می¬کنند و برای غلبه بر این محرک¬ها که همزمان به فرد می¬رسند، دستگاه عصبی مکانیزم¬هایی را پیشرفت داده است که توجه را بر شمار محدودی از این محرکها متمرکز می¬نماید. این فرآیند تمرکز دهنده را توجه انتخابی می¬نامند. عوامل بیشماری تعیین می-کند که به کدام محرک توجه شود و کدام نادیده گرفته شود. این نظر که اخیرا ارائه شده بیان می¬دارد که علایم حسی به مناطق فرافکنی حسی قشر مخ می¬رسد و بین این مناطق فرافکنی و ارتباطی دروندادها به ادراک هوشیار و اطلاعات نامربوط تفکیک می¬شود. افراد بر اثر تجارب تمرینی خود، قادر به پیشرفت توجه انتخابی نسبت به جنبه¬های معینی از نمایشگری محرک هستند. این افراد با دستیابی به این پیشرفت تبحر بیشتری در اجرای مهارت¬های حرکتی می¬یابند. وقتی یادگیری مهارت حرکتی به سطوح پیشرفته رسید، اجرای تکلیف به توجه کمتری نیاز دارد (سیج ؛ ترجمه مرتضوی، 1378).
علاوه بر این که افراد مجبور به تقسیم توجه میان چند فعالیت هستند، توجه را به ویژگی¬های خاص محیط و فعالیت¬های آماده¬سازی عمل نیز معطوف می¬کنند. این فرآیند به کانونی کردن توجه معروف است (مگیل ، 1998). مطالعات مختلف نشان می¬دهند که یکی از عوامل موثر بر یادگیری مهارت حرکتی، کانون توجه یادگیرنده است که از طریق آموزش دستورالعمل یا بازخورد ایجاد می¬شود. بطور خاص، آموزش¬هایی دستورالعمل-هایی که کانون توجه بیرونی ایجاد می¬کنند می¬توانند یادگیری را بالا ببرند (که در نتیجه توجه به اثر حرکت بر محیط معطوف می¬شود). چنین آموزش¬هایی دستورالعمل¬هایی مفیدتر از آنهایی است که از طریق معطوف کردن توجه بر خود حرکات، باعث ایجاد یک کانون توجه درونی می¬شوند (وولف و جیانگ سو ، 2007) و همچنین هنگامی که یک مهارت حرکتی در سطوح پیشرفته یاد گرفته شود، اجرای تکلیف مورد نظر توجه فعال کمتری را می¬طلبد. تکالیف حرکتی مختلف به شدت¬های کاملا متفاوتی از توجه نیاز دارد (سیج؛ ترجمه مرتضوی، 1378). ارائه دستورالعمل¬های توجهی با توجه به سطح مهارت می¬تواند بر یادگیری مهارت و عملکرد تاثیر بسزایی داشته باشد و همچنین سرعت یادگیری را افزایش دهد. این تاثیرات با نگاهی نو به اصول آموزشی و تمرینی از سوی مربیان می-تواند موثر باشد.
بیان مسئله
توجه دو ویژگی مهم دارد. یکی از این ویژگی¬ها، محدودیت توجه است. ما می¬توانیم در یک زمان، تنها روی یک چیز توجه نماییم، یا اینکه در یک زمان به یک مورد فکر کنیم. ویژگی مهم دیگر آن انتخاب نمودن توجه است: ما می-توانیم روی یک چیز یا چیز دیگری تمرکز کنیم (اشمیت و لی؛ ترجمه فرخی و همکاران، 1387). اگر «توجه» را میزان سنجش تداخل بین دو تکلیف بنامیم، کانون توجه به آن دسته از تکالیف انجام شده بر می¬گردد، که در همدیگر تداخل ایجاد نمی¬کنند و تحت این شرایط الگوهای تداخل می¬توانند صرف رویداد شوند (رحمانی نیا، 1386). در ورزش اساسا دو نوع کانون توجه شناسایی شده که برای اجرا حائز اهمیت است. توجه از نظر وسعت که به توجه باریک و پهن تقسیم می¬شود و توجه از نظر جهت که به توجه بیرونی و درونی قابل تقسیم-بندی می¬باشد. توجه درونی وقتی است که اجراکننده به احساسات، تفکرات و یا اندام¬های خود برای اجرا توجه نماید. در حالیکه در توجه بیرونی، اجراکننده روی علایم محیطی، بازی و راهبردهای حریف و یا اثرات اجرای خود بر محیط توجه می¬نماید. کانون توجه اجراکننده نقش مهمی در یادگیری و اجرای مهارت¬های حرکتی دارد (سینگر ، 1985، 1988؛ سینگر و همکاران، 1993؛ وولف و پرینز ، 2000). بویژه نشان داده شده است که تمرکز بر حرکات بدن فرد (اتخاذ کانون درونی) هنگام انجام مهارت حرکتی نسبتا غیرموثر و بیهوده است. در حالی که، اگر دستورالعمل¬ها و بازخوردهایی که توجه اجراکننده را بر آثاری که حرکات او بر محیط دارد، مثل ابزار و دستگاه (اتخاذ کانون بیرونی) معطوف کند، نسبت به زمانی که دستورالعمل کانون درونی داده می-شود یا زمانی که هیچ دستورالعمل کانونی توجهی خاصی داده نمی¬شود، منجر به اجرا و یادگیری موثرتر می¬گردد (وولف و دیگران، 1998؛ شی آ و وولف، 1999؛ وولف و دیگران، 2001؛ مک نوین و وولف، 2002؛ مک نوین و دیگران، 2003؛ وولف و دیگران، 2003). تحقیقاتی که در چند سال اخیر بر روی کانون توجه بیرونی و درونی و ارائه دستورالعمل¬های آموزشی فراگیران انجام شده است به عنوان مثال دقت شوت¬های گلف (وولف و همکاران، 1999)، ضربه تنیس (وولف و همکاران، 2000؛ شهریاری، 1386)، سرویس والیبال (وولف و همکاران،2000؛ 2002)، پرتاب آزاد در بسکتبال (ال- ابود و همکاران، 2000؛ رادفر، 1386؛ دانغیان و همکاران، 1386)، پرتاب توپ در فوتبال (وولف و همکاران، 2003)، تکلیف تعادلی (وولف و همکاران 2003؛ مقدم، 1385)، ارتفاع پرش (وولف و همکاران، 2007)، پرتاب دارت (امانوئل و همکاران، 2008)، تکلیف پیگردی (سهرابی، 1387)، به این نتیجه رسیدند که کانون توجه بیرونی بسیار موثرتر از کانون توجه درونی می¬باشد.
وولف و همکاران (2001، 2001، ، 2007) در تلاش برای توضیح اینکه چرا کانون توجه بیرونی نسبت به کانون توجه درونی موثرتر است، به فرضیه عمل محدود شده استناد کردند. طبق این نظر وقتی از افراد خواسته می¬شود کانون توجه درونی اتخاذ کنند (و شاید همچنین وقتی که هیچ دستورالعمل توجهی معینی داده نمی¬شود)، آنها سعی می¬کنند حرکات خود را بطور هوشیارانه کنترل کنند؛ در مقابل، تمرکز بر اثر حرکت یا اتخاذ کانون توجه بیرونی اجازه می¬دهد فرآیندهای خودکار و ناهوشیار حرکات را کنترل کنند؛ در نتیجه، این امر منجر به اجرای موثرتر می¬گردد. لذا برتری کانون توجه بیرونی به استفاده بیشتر اجراکننده از فرآیندهای خودکار نسبت داده می¬شود. به عبارت دیگر هر چه توجه فرد به خارج از بدن و اثر حرکت بیشتر معطوف گردد، اجرای بهتری مورد انتظار است و همچنین تحقیقاتی که سطح مهارت فراگیران را مورد بررسی قرار داده¬اند به نتایج درخور توجهی دست یافته¬اند. به عنوان مثال وولف و همکاران (2002)، در تحقیقی به دنبال پاسخ به این سوال که آیا اثر دو نوع بازخورد (توجه درونی و توجه بیرونی) بستگی به سطح مهارت (مبتدی- ماهر) دارد یا خیر، پرداختند. نتایج بدست آمده این¬ چنین بود که نوع بازخورد تفاوتی در کیفیت حرکات انجام شده نداشت، اما بازخورد با کانون بیرونی باعث دقت و صحت بیشتری در سرویس در طول تمرین و در آزمون یادداری شد. نوع بازخورد اثر مشابهی بر بازیکنان پیشرفته و مبتدی گذاشت. پرکینز و سکاتو (2003) در تحقیقی که بر روی گلف¬بازها انجام دادند، گزارش کردند که اجرای افراد ماهر تحت شرایط و دستورالعمل کانون بیرونی بهتر بود اما مبتدیان تحت شرایط کانون درونی بهتر عمل کردند و این یافته تمامی یافته¬های قبلی را مبنی بر اثربخشی دستورالعمل کانون توجه بیرونی در مجریان مبتدی را به چالش کشید.
