دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
مقاله کامل بعد از پرداخت وجه
لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات: 26
فهرست:
مقدمه:
آفرینش از دیدگاه قرآن
آفرینش از دیدگاه نهج البلاغه
آفرینش از دیدگاه فلسفی
آفرینش از دیدگاه بعد اجتماعی
آفرینش از دیدگاه زیست شناسی
آفرینش از دیدگاه تکاملی
آفرینش از دیدگاه قرآن و تکامل
آفرینش از دیدگاه باستان شناسی
نتیجه گیری
منابع
مقدمه:
آن خداوندی که در دل نور ایمان آفرید
در شب تاریـک بنگر مــاه تـابـان آفریـد
با ملائک گفت آن دم آدمی را سجده کن
حلوق لعنت از جهان از بهر شیطان آفرید
تیغ را بر حلق اسماعیل پیــغمـبر نـهاد
بعد از آن از بهر مؤمن عـید قـربان آفرید
حضرت داوود را آهـنگری داده به یاد
مور را ملک سخن از بهر سلیمـان آفریـد
آدم بیچاره را بنگر که بــهر گنــدمی
کرد بیرون از جنت پـیــر دهـقان آفــرید
آن که یوسف را از پدر کـرده جــدا
از برای مصر شورش هم به زندان آفرید
«سرآغاز دین،خداشناسی است؛باور داشتن او،و کمال باور داشتن خدا،شهادت به یگانگی اوست،و کمال توحید اخلاص،و کمال اخلاص،خدا را از صفات مخلوقات جدا کردن است.زیرا هر صفتی نشان می دهد که غیر از موصوف،و هر موصوفی گواه می دهد که غیر از صفت است،سپس کسی که خدا را با صفت مخلوقات تعریف کند او را به چیزی نزدیک کرده،و با نزدیک کردن خدا به چیزی،دو خدا مطرح شده،و با طرح شدن دو خدا،اجزائی برای او تصور نموده و با تصور اجزا برای خدا،او را نشناخته است.و کسی که خدا را نشناسد به سوی او اشاره می کند و هر کس به سوی خدا اشاره کند،او را محدود کرده،به شمارش آورد.و آن کس که بگوید«خدا در چیست؟»او را در چیز دیگری پنداشته است،و کسی که بپرسد«خدا بر روی چه چیزی قرار دارد؟»به تحقیق جایی را خالی از او در نظر گرفته است؟،در صورتی که خدا همواره بوده،و از چیزی به وجود نیامده است.با همه چیز هست،نه اینکه همنشین آنها باشد،و با همه چیز فرق دارد نه اینکه از آنان جدا و بیگانه باشد.انجام دهندة همة کارهاست،بدون حرکت و ابزار و وسیله،بیناست حتی در آن هنگام که پدیده ای وجود نداشت،یگانه و تنهاست،زیرا کسی نبود،تا با او انس گیرد،و یا از فقدانش وحشت کند.»1
آفرینش از دیدگاه قرآن:
بسنم الله الرحمن الرحیم
«اقرا باسم ربک الذی خلق(1)خلق الانسان من علق(2)اقرا و ربک الأکذم(3)الذی علم بالقلم(4)علم الإنسان…
بنام خداوند بخشندة مهربان
ای رسول گرامی برخیز و قرآن را نبام پروردگارت که آفریننده عالم است بر خلق قرائت کن آن خدائی که انسان را از خون بسته(که تحول نطفه است)آفرید بخوان قرآن را بدانکه پروردگار تو کریمترین کریمان عالم است آن خدائیکه بشر را علم نوشتن به قلم آموخت،و به آدم آنچه را نمی دانست به الهام خود تعلیم داد،باز چرا انسان از کفر و طغیان باز نمی ایستد و سرکش و مغرور می شود چون که به غنا و دارائی (ناچیز دنیا)می رسد محققاً بسوی پروردگار باز خواهد گشت،ای رسول،دیدی آن کس را که منع می گرد آن بندة خدا را که به نماز مشغول شد،آیا چه می بینی اگر (آن رسول)به راه راست باشد و خلق را به تقوی و پرهیزکاری امر کند آیا شما مردم به این کس که حق را تکذیب می کند و از او رد می گرداند چرا رأی می دهید،آیا او ندانست که خدا اعمال زشتش را می بیند،اگر او از کفر و ظلم و تکذیبش دست برندارد خدا سوی پیشانیش را به قهر و عشیرة خود بخواهد(نجات او را نتواند)و ما هم زبانیة دوزخ را برگرفتن او می خوانیم ای رسول گرامی چنین نیست که ابوجهل پنداشته تو هیچ از او اطاعت مکن و نماز و سجدة خدا پواز بحق نزیدک شو.»1
آفرینش از دیدگاه نهج البلاغه:
آفرینش جهان:
«خلقت را آغاز کرد،و موجودات را بیافرید بدون نیاز به فکر و اندایشه ای،با استفاده از تجربه ای،پی ان که حرکتی ایجاد کند،و یا تصمیمی مضطرب در او راه داشته باشد.برای پدید آمدن موجودات دقت مناسبی قرار داد و موجودات گوناگون را هماهنگ کرد،و در هر کلام غریزة خاص خودش را قرار داد،وغرایز را همراه آنان گردانید.خدا پیش از آن که موجودات را بیافریند،از تمام جزئیات و جوانب آنها آگاهی می داشت،و حدود و پایان آنها را می دانست،و از اسرار درون و بیرون پدیده ها آشنا بوده،سپس خدای سبحان طبقات فضا را شکافت و اطراف آن را باز کرد،و هوای آسمان و زمین راه یافته را آفرید و در آن آبی روان ساخت،آبی که امواج متلاطم آن شکننده بود،که یکی بر دیگری می نشست،آب را بر بادی طوفانی و شکننده نهاد،و باد را به بازگرداندن آن فرمان داد و به نگهداری آب مسلط ساخت و حد و مرز آن را به خوبی تعیین فرمود فضا در زیر تندباد و آب بر بالای آن در حرکت بود.سپس خدای سبحان طوفانی برانگیخت که آب متلاطم ساخت و امواج آب را پی در پی در هم کوبید.طوفان به شدت وزید،و از نقطه ای دور دوباره آغاز شد سپس به طوفان امر کرد تا مواج دریاها را به هر سو روان کند و بر هم کوبد و با همان شدت که در فضا وزیدن داشت،بر امواج آب ها حمله ور گردد از اول آن برمی داشت و به آخرش می ریخت،و آب های ساکن را به امواج سرکش برگردان،تا آنجا که آب ها روی هم قرار گرفتند،و چون قله های بلند کوهها بالا آمدند امواج تند کف های برآمده از آب ها را در هوای باز،و فضای گسترده بالا برد،که از آن صفت آسمان را پدید آورد آسمان پایین رو چون موج مهار شده و آسمانهای بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد،بی آنکه نیازمند به ستونی باشد یا میخ هایی که آنها را استوار کند و بلند قرار داد،بی آن که نیازمند به ستونی باشد یا میخ هایی که آنها را استوار کند.آنگاه فضای آسمان پایین را به وسیلة نور ستارگان درخشنده زینت بخشیده و در آن چراغی روشنایی بخش،خورشید و ماهی درخشان به حرکت درآورد که همواره در مدار فلکی گردند و برقراری سقفی متحرک و صفحه ای بی قرار،به گردش خود ادامه دهند.»
