مبانی نظری وپیشینه پژوهش بررسی تاثیر انعطاف پذیری استراتژیک بر عملکرد صادراتی شرکت های صادرکننده سنگ تزئینی
بصورت ورد ودر50صفحه
دارای منابع وپیشینه کامل
فهرست مطالب
مبانی نظری رابطه بین انعطاف پذیری مالی و سیاست های نقدی با تاکید بر چرخه عمرشرکت
بصورت ورد ودر40صفحه
دارای منابع وپیشینه کامل
مقدمه
بخش اول: انعطاف پذیری مالی
بخش دوم:چرخه عمر شرکت
بخش سوم: سیاست های نقدی
پیشینه پژوهش
خلاصه فصل
لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:42
ازمیان اجزای ساختاری و اسکلتی شاید ستون فقرات را بتوانیم با اهمیت ترین جزء ازبدن محسوب نماییم. زیرا گذشته از اینکه حافظ و حمایت کننده نخاع یکی از حساس ترین بخش های بدن می باشد. این ستون متحرک با تغییرات خود می تواند اشکال مختلفی به بدن داده و وضعیت های گوناگونی راطراحی می نماید. ازطرف دیگر قوسهایی که درستون فقرات وجود دارند ازوارد شدن مستقیم فشار و نیروهایی که ازطرف بالا می آیند به سرجلوگیری می نمایند و این نیروها درقوسها تعدیل میگردند. همچنین نقش حرکتی ستون فقرات است که حرکات این ستون مدیون حرکات جزئی است که درهریک از دیسکهای بین مهره ای بوجود می آید و این حرکات جزئی هستند که درمجموع بعنوان یک حرکت مثلاخم شدن یا چرخش نمایانگر می شوند و اگر هرکدام از این اجزاء حرکت دچار اختلال گردند نهایتاً حرکت را دچار اختلال می نمایند. ستون فقرات انسان درهنگام تولد دو انحنای اولیه دارد قوس بزرگتر درناحیه پشتی و قوس کوچک درناحیه خاجی می باشد همگام با چهاردست و پا رفتن ایستادن و راه رفتن قوسهای ناحیه پشت و خارجی دارای تحدب خلفی بوده که به نام کیفوز پشتی و خاجی معروف می باشد. افزایش غیر طبیعی قوس ناحیه پشتی را گرد پشتی یا کیفوزیس می نامند دراین عارضه که قسمت بالای پشت گرد شده استخوان جناغ فرو می رود و سینه پایین می آید. بدین ترتیب حفره سینه کوچک می شود و احتمالاً اندامهای بسیار حساس داخلی ازموقعیت اصلی خود تغییر جا می دهند. درموارد شدید، بروز این ناهنجاری همراه با اختلالات تنفسی و خستگی زودرس است امروزه تمام دست اندرکاران و مربیان ورزشی معتقدند که برای رسیدن به سطوح بالای قهرمانی به آمادگی جسمانی بالایی نیاز است. دراین میان عامل انعطاف پذیری از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که انعطاف پذیری با افزایش دامنه حرکت حول مفاصل اولاً ازدردهای عضلانی و آسیبهای ورزشی جلوگیری می‌کند و ثانیاً به بهبود اجرای فعالیت های ورزشی کمک می نماید. فردی که دارای ستون فقرات غیر قابل انعطاف است دربسیاری از فعالیت های جسمانی و همچنین درجذب کامل ضربات وارده بر ستون فقرات درهنگام راه رفتن، دویدن و پریدن ناتوان می‌باشد. عدم انعطاف پذیری در پشت همچنین می تواند باعث وضعیت بد بدنی، فشردگی اعصاب محیطی و اندازه گیری های دردناک شود. تست میدانی که دراین تحقیق جهت سنجش انعطاف عضلات پشتی ستون فقرات به کار میرود، تست خمش به پشت است.
بیان مسئله
افزایش غیر طبیعی قوس ناحیه پشتی را که گردن پشتی یا کیفوزیس می نامند یکی از عارضه های شایع درناحیه خلفی ستون مهره های پشتی است. عارضه گرد پشتی انواع مختلف دارد که درنوع حاد آن بخشی ازستون فقرات به صورت زاویه دار بیرون می زند که قوز نام دارد. این عارضه ارتباط نزدیکی با ضعف عضلات پشت و جلوی سینه دارد. تحقیق حاضر درنظر دارد با تعیین میزان انحنای مهره های پشتی و ارتباط آن با میزان خمش به پشت دانشجویان دختر غیر تربیت بدنی مراجعه کننده به باشگاه ورزشی که برای پرکردن اوقات فراغت ورزش می کنند تعیین نماید که آیا بین میزان عارضه پشت گرد و میزان خمش به پشت ارتباط معنی داری وجود خواهد داشت یا خیر؟
ضرورت و اهمیت تحقیق
ازآنجا که ساختار استخوانی بعضی از مفاصل هم موجب محدودیت درانعطاف پذیری می شود یعنی علاوه بربافتهای نرم که نقش بخصوصی دارند وضعیت های عادتی بدن و کارهای سنگین مزمن دامنه حرکتی را محدود کرده و منجر به کوتاه شدگی تطبیقی عضلات می گردند این تحقیق درنظردارد میزان ارتباط این عوامل را تعیین نماید.
هدف تحقیق
هدف کلی پژوهش تعیین رابطه میزان انحنای مهره های پشتی و انعطاف پذیری درتست خمش به پشت می باشد.
اهداف اختصاصی
فرض های تحقیق
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 24
انعطاف پذیری در ورزش
با افزایش سن تغییرات متعددی در قسمت های مختلف بدن ایجاد می شود. قلب ، ریه ها، سیستم عصبی، عضلات و استخوان ها دچار تغییرات ناشی از افزایش سن می شوند.
▪ قدرت عضلهٔ قلب کاهش می یابد.
▪ ظرفیت ریه برای جذب اکسیژن کم می شود.
اگر تحرک و ورزش نداشته باشیم:
▪ عضلات ضعیف می شوند.
▪ کارایی مفاصل کم می شود.
▪ استخوان ها پوک می شوند.
همه این ها موجب محدود شدن فعالیت و حرکت می شود و بی حرکتی نه تنها بیماری های جسمی بسیاری را به دنبال خواهد داشت بلکه موجب تنهایی و افسردگی نیز خواهد شد. مشکل دیگری که با بی حرکتی به وجود می آید، عدم توانایی انجام کارهای روزمره و وابستگی به دیگران است.
● تغییرات مقابله
یک راه مطمئن برای کنترل و به تاخیر انداختن عوارض پیری ورزش منظم است.
▪ به نکات زیر توجه نمایید:
ـ فعالیت و ورزش منظم در طول عمر، به خصوص سنین بالا عامل حفظ و حتی تقویت ظرفیت های قلبی، ریوی، عصبی و اسکلتی است.
ـ با فعالیت فیزیکی می توان مرگ و میر ناشی از بیماری های عروقی قلب، سرطان روده بزرگ و افزایش قند خون بزرگسالی را کاهش داد.
ـ فعالیت فیزیکی در کنترل چاقی، کلسترول بالا و فشار خون موثر است.
ـ ورزش یکی از عوامل مهم برای قرار گرفتن کلسیم در داخل استخوان و محکم شدن استخوان ها است.
ـ ورزش از افسردگی های دوران پیری جلوگیری می کند.
فواید زودرس ورزش، شامل بهبود تعادل و هماهنگی، افزایش قدرت عضلانی ، افزایش انعطاف پذیری و متابولیسم هوازی بدن است.
پس اگر می خواهید:
کمتر به اطرافیان وابسته باشید،
کارهای مورد علاقه تان را انجام دهید،
زندگی شاداب داشته باشید وهزینه کمتری را صرف درمان کنید همراه با ما ورزش کنید.
همهٔ ما، از کودکی تا سالمندی در هر سطحی از سلامتی به ورزش نیاز داریم.
اگر دلایلی برای منع فعالیت فیزیکی وجود داشته باشد، مطمئناً افزایش سن و ضعف جسمانی جزو آنها نیست. امروزه حتی برنامه های ورزشی خاصی برای افرادی که به بیماری هایی نظیر نارسایی قلبی- عروقی، فشارخون بالا، افزایش قند خون ، پوکی استخوان، افسردگی ، سرطان دستگاه گوارش و چاقی مزمن مبتلا هستند، طراحی و آموزش داده می شود.
تمریناتی که آموزش داده می شود برای افراد سالم است. بنابراین لازم است پس از مشورت با پزشک، تمرینات ورزشی را آغاز کنید. اگر سال هاست که ورزش نکرده و بی تحرک بوده اید باید تمرینات ورزشی را با تعداد کم و طول مدت کوتاه آغاز کنید.
ما در اینجا از هریک از انواع حرکات ورزشی، مثال های ساده ای که نیاز به وسایل خاص نداشته و بدون صرف هزینه قابل انجام است را به شما نشان می دهیم.
شما می توانید با آموختن این تمرین ها، حتی کارهای روزانهٔ خود را به صورت ورزش در آورید.
حتی افراد بسیار ضعیف و ناتوان نیز می توانند با فعالیت های فیزیکی مناسب سلامتی شان را به دست بیاورند و به دیگران وابسته نباشند.
پس بیایید ورزش و فعالیت های بدنی را به عنوان بخشی از زندگی روزمرهٔ خود قرار دهیم.به یاد داشته باشیم ورزش زمانی مفیدخواهد بود که به طورمنظم انجام شود.
ورزش میزان اکسیژن در ریه و قلب را افزایش می دهد.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 22
انعطافپذیرى
موقعى که توپى را به روى سطح ثابت بزنیم جزئى فشرده مى‌شود و چون اکثر اجسام تمایل دارند شکل اصلى خود را حفظ کنند بعد از فشردگى مجدداً به شکل اولیهٔ خود بر مى‌گردد. توپ پس از اصابت به زمین از آن جدا شده، و از زمین بلند مى‌شود. وقتى دو جسم در حال حرکت هستند و یکى بر دیگرى ضربه وارد مى‌کند همین حالت اتفاق مى‌افتد مانند دست آبشارزن و توپ در والیبال و یا زدن توپ تنیس با راکت. خاصیتى را که موجب مى‌شود تا اجسام پس از برخورد کردن و تغییر شکل جزئى دادن دوباره به شکل و هیئت اولیهٔ خود برگردند خاصیت انعطافپذیرى اجسام گویند. این خاصیت در اکثر اجسام و یا اشیائى که در ورزش به‌کار مى‌روند وجود دارد.
رشد انعطافپذیرى
انعطاف‌پذیری، یعنى توانایى حرکت مفاصل در دامنهٔ کامل حرکت، که براى اجراء بیشینه مفید است، در حالى که انعطافپذیرى محدود شده، یکى از عوامل آسیب دیدن در ورزش است. با وجود این ورزشکاران جوان در پاره‌اى از اوقات این جنبهٔ مهم را نادیده مى‌گیرند. بنابراین به قیمت آسیب‌پذیری، تأکید خود را در قدرت و استقامت قرار مى‌دهند. افرادى مانند ژیمناست‌ها یا بالرین‌ها که مدت زیادى است اهمیت انعطافپذیرى را در فعالیت‌هاى خود درک کرده‌اند، از این قاعدهٔ کلى مستثناء هستند. یکى از دلایل بى‌توجهى ورزشکاران جوان نسبت به انعطاف‌پذیری، فرضیه آنها است؛ یعنى آنها تصور مى‌کنند بدن ورزشکاران جوان به‌طور طبیعى نرم است و نیازى به تمرینى‌هاى نرمشى و انعطافپذیرى ندارد افزون بر این، مردم معمولاً عدم انعطافپذیرى را مربوط به سالخوردگان مى‌دانند؛ یعنى آنهایى که محدودیت‌هاى حرکتى آنها به وضوح آشکار است.
رشد انعطافپذیرى(۲)
تغییرات رشدى در زمینهٔ انعطافپذیرى
بعضى از پژوهشگران به افزایش انعطافپذیرى در کودکان اشاره داشته‌اند. اما متأسفانه اکثر تحقیقات به نوعى کاهش در میزان انعطافپذیرى را نشان مى‌دهند. کلارک در سال ۱۹۷۵ اطلاعات موجود در این زمینه را مرور و چنین نتیجه‌گیرى کرد که پسران بعد از سن ۱۰ سالگى و دختران پس از سن ۱۲ سالگى انعطافپذیرى خود را از دست مى‌دهند، براى مثال هوپریچ و سیگرست (۱۹۵۰) ۱۲ شاخص از انعطافپذیرى را روى ۳۰۰ نفر از دختران سنین ۶، ۹، ۱۲، ۱۵ و ۱۸ سال اجراء کردند. اکثر این شاخص‌ها در بین سنین ۶، ۹ و ۱۲ سال پیشرفت داشت، لیکن در بین گروه‌هاى سنى بزرگتر به نوعى کاهش نشان داد (جدول زیر). کرانبول و مارتین (۱۹۷۷) چنین نتیجهٔ گرفتند که انعطافپذیرى در دختران و پسران در فاصلهٔ سنین ۱۰ و ۱۴ سالگى کاهش مى‌یابد، در صورتى که میلن و سیفلد (۱۹۷۶) اظهار داشتند که کودکان کلاس دوم دبستان در مقایسه با کودکان دورهٔ آمادگى و کودکستانى انعطافپذیرى کمترى داشتند.
میانگین دامنه و انحراف معیار اندازه‌گیرى انعطافپذیرى دختران
گروه سنى
(برحسب سال)
تعداد
مفصل لگن خم
شدن - باز شدن
یک سمت تنه خم
شدن - باز شدن
مفصل آرنج خم
شدن - باز شدن
شانه
۶
۵۰
۱۲۱/۳±۱۶/۷
۹۲±۱۴
۱۵۶±۶
۲۲۸/۴±۱۲/۹
۹
۵۰
۱۲۶/۵±۱۹/۹
۱۰۷/۲±۱۸/۱
۱۵۷/۳±۶/۹
۲۱۹/۷±۱۱
۱۲
۵۰
۱۳۹/۱±۱۸/۲
۱۱۸/۳±۲۰/۴
۱۵۷/۴±۸/۱
۲۱۵/۵±۱۲
۱۵
۵۰
۱۲۶/۹±۱۷/۸
۱۱۰/۴±۱۸/۸
۱۵۵/۷±۷/۵
۲۱۳±۱۱/۹
۸
۱۰۰
۱۲۸/۶±۱۱/۱
۱۰۴/۴±۱۸
۱۵۱/۳±۷/۸
۲۱۲/۸±۱۲
از آزمون انعطافپذیرى نشستن و به جلو خم شدن در چندین تحقیق وسیع مربوط به کودکان و نوجوانان استفاده شده است. در پروژهٔ اخیرِ بررسى آمادگى جسمى کودکان و جوانان براى کودکان ۶ تا ۹ ساله که در دورهٔ کودکى در مهارت نشستن و به جلو خم شدن اجراء ثابتى داشته‌اند ضوابطى تهیه شده است. در یک تحقیق مقطعى در مورد دختران ۶ تا ۱۸ سالهٔ فنلاندی، درصد نمرات استقامت انها تا سن ۱۲ سالگى ثابت بین سنین ۶ تا ۱۲ سالگى کاهش یافت و در اوسط دورهٔ نوجوانى تا اندازه‌اى پیشرفت کرد و سپس در سنین ۱۷ و ۱۸ سالگى کاهش یافت (تصویر زیر). دامنهٔ تغییرات انعطافپذیرى در آزمون انجام شده در بین گروه‌هاى سنى بالاتر افزایش یافت .(سیمونز و همکاران، ۱۹۹۰ )
تغییرات آزمون نشستن و به جلو خم شدن در طى سنین مختلف. دختران فنلاندى در رتبه‌هاى درصدى بالا در دوران کودکى انعطافپذیرى خود را حفظ کردند و سپس در دورهٔ نوجوانى پیشرفت داشتند. دختران در رتبهٔ درصدهاى پائین از نظر انعطافپذیرى افت داشتند و تنها در اواسط دورهٔ نوجوانى کمى پیشرفت کردند. نمرات متوسط دختران آمریکائى و هلندى با خطوط شکسته و مشخص روى نمودار منعکس شده است .
پسران بلژیکى که در تحقیقات بلند مدت آزمایش شدند انعطافپذیرى خود را از سن ۱۲ تا ۱۸ سالگى ارتقاء بخشیدند. این مقدار در حدود یک سانتى‌متر در هر سال بود. شاید دلیل آن تقویت عضلات دیوارهٔ شکم آنها بوده است (بونن و همکاران، ۱۹۸۸). به‌طور کلى کودکان انعطافپذیرى (نشستن و به جلو خم شدن) خود را حفظ مى‌کنند، در حالى که نوجوانان مى‌توانند در حین رشد به نتایج بهترى دست یابند. در برخى از کودکان و نوجوانان انعطافپذیرى کاهش مى‌یابد، یا آنان بسیار کم در این مورد پیشرفت مى‌کنند، شاید دلیل آن عدم تمرین و فعالیت ورزشى باشد.
برخى از پژوهشگران به آزمون انعطافپذیرى به‌عنوان بازتابى از اندازه‌هاى بدن نگاه مى‌کنند تا یک آزمون خالص انعطاف‌پذیری؛ زیرا انعطافپذیرى را به نسبت محل قرار گرفتن پا اندازه‌گیرى مى‌کنند. تعداد کمى از افراد با پاهاى بلند و غیرمعمولى و با دست و بازوى کوتاه در وضعیت منفى قرار دارند. شکل تغییر یافتهٔ این آزمون این است که انعطافپذیرى به نسبت محل قرار گرفتن سرپنجه‌هاى شخص وقتى‌که به‌طور مستقیم نشسته است اندازه‌گیرى شود (هوگر و همکاران، ۱۹۹۰).
دختران در مجموع نسبت به پسران در مفصل‌هاى خود انعطافپذیرى بیشترى دارند (بونن و همکاران، ۱۹۸۸؛ دینوکسی، ۱۹۷۶؛ فیلیپس و همکاران، ۱۹۵۵؛ سیمونز و همکاران، ۱۹۹۰). این مطلب شاید ناشى از آن باشد که تمرین‌هاى کششى به‌طور اجتماعى بیشتر براى دختران قابل قبول و پذیرفته مى‌شود تا تمرین‌هاى شدید قدرتى و به‌نظر مى‌رسد تعداد بیشترى از دختران در مقایسه با پسران در ورزش‌هائى مثل ژیمناستیک یا باله شرکت مى‌کنند. در این فعالیت‌ها بیشتر بر انعطافپذیرى تأکید مى‌شود. البته مشارکت در برنامه‌هاى تمرینى با تأکید بر انعطافپذیرى به‌مراتب بهتر از جنسیت مى‌تواند در پیش‌بینى انعطافپذیرى مؤثر باشد.
چون استخوان‌ها از نظر طولى رشد مى‌کنند و سپس عضلات را تحریک مى‌کنند تا در طول نمو کنند، احتمال دارد که کاهش انعطافپذیرى در طى سال‌هاى رشد به‌طور موقت رخ دهد، به‌ویژه در اوایل دورهٔ نوجوانى (میشلی، ۱۹۸۴). روشن نیست که عقب‌ماندگى رشد عضلانى به میزان قابل توجهى باعث کاهش در زمینهٔ انعطافپذیرى باشد.
