اثربخشی آموزش رابطه والد-فرزندی بر خود کارآمدی و بهزیستی اجتماعی والدین معتاد شهر اصفهان بصورت ورد وکامل
چکیده
هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش رابطه والد-فرزندی بر خود کارآمدی و بهزیستی اجتماعی والدین معتاد شهر اصفهان بود. روش پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. اعضای نمونه این پژوهش 30 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب گردیده بودند و با جای گزاری تصادفی در دو گروه آموزش روابط والد فرزند (15 نفر) و گواه (15 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. متغیر مستقل مورد پژوهش در این بررسی آموزش روابط والد فرزند (10جلسه) بود که در گروه¬ آزمایش مورد آموزش اعضای گروه قرار گرفت و در گروه گواه مداخله¬ای انجام نشد.پرسشنامه‌های مورد استفاده محقق در این پژوهش پرسشنامه خود کارآمدی و بهزیستی اجتماعی بود. فرضیه‌ی کلی پژوهش این بود که آموزش مبتنی بر رابطه والد –فرزند بر خود کارآمدی و بهزیستی اجتماعی والدین معتاد شهر اصفهان دارای تأثیر مثبت معنادار است. روش آماری مورد استفاده در این پژوهش به منظور بررسی متغیر ها روش تحلیل کواریانس بوده است. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر رابطه والد –فرزند بر خودکارآمدی و بهزیستی اجتماعی والدین معتاد شهر اصفهان دارای تاثیر مثبت معنادار داشته‌است و به عبارت دیگر فرضیه کلی پژوهش حاضر تایید شده است.که بر اساس نتایج به دست آمده می توان به منظور افزایش سلامت و خودکار آمدی بیشتر جامعه پژوهش حاضر از آموزش روابط والد فرزند استفاده نمود.
اثربخشی آموزش رابطه والد-فرزندی بر خود کارآمدی و بهزیستی اجتماعی والدین معتاد شهر اصفهان
