تحقیق - فرش بافی ، صنعت روستایی

اختصاصی از حامی فایل تحقیق - فرش بافی ، صنعت روستایی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود "  MIMI file " پایین همین صفحه 

تعداد صفحات :  " 63 "

فرمت فایل : "  word  "

فهرست مطالب :

فصل اول:

صنعت روستایی

-  سازمان

- مد فرش و صنعت روستایی

- صنعت بومی

- پروژه Dobag

فصل دوم:

فرشهای کارگاهی یا شهری

- رشد فرش های تجاری

- تولید فرش

فصل سوم:

فرش ها و قالیهای درباری

- زمینه و تاریخچه فرش های درباری

- سبک درباری و تأثیر آن ها

فصل چهارم:

سمبولیسم (نماد گری)

منبع:

بخشی از  فایل  :

سازمان

در صنعت روستایی بافندگی به منظور فروش صورت می گیرد .داشتن ماشین بافندگی امتیاز بارز وآشکار دارد:بافندگی در هر زمانی امکان پذیر می باشد و همزمان می توان چشم از بچه ها برنداشت و مراقب آنها بود.داشتن شغل پاره وقت برای زنان به منظور افزایش در آمد خانواده سود مند است.مواد خام بافندگی ازطریق مختلف تهیه می شود.ممکن است خانواده دارای گوسفند باشد و مواد خام خود را از طریق دام خود تهیه کند،یا اینکه ممکن است از همسایگان خود و در آخر از بازار تهیه کننده پشمی که از بازار تهیه می شود  به لحاظ کیفیت پشم خوبی نیست و اغلب (پشم پوستی )است که قبل از بافندگی از هم  جدا می شود.پشم وهزینه رنگرزی آنها مستلزم هزینه زیادی است که از عهده روستاییان فقیر بر نمی آید.مخصوصا زمانیکه سه ماه بیشتر برای کامل کردن فرش وفروش آن به تاجر جهت  گرفتن پول طول می کشد بافنده به جای اینکه مواد خام خود را از بازار خریداری کند نخ رنگ شده را از طرف قرار داد خود می گیرد که بابت ارسال و مراسلات فرش کامل شده به بافنده پول می پردازد.این شیوه از نیمه دوم  قرن 19در ایران رواج پیداه کرده اما پیشینه دیرینه تری در ترکیه دارد.این شیوه باعث می شود که طرف قرار دارد(باسفارش دهنده)بامشخص کردن سایز،رنگ،تناسب  والگو تاثیر مستقیمی در نوع کیفیت فرش داشته باشد.بنابراین در کنترل کیفیت چندان موثر نیست. به این ترتیب صنعت بافندگی  به طور محسوس و قابل توجهی با کارخانه های تولیدی تفاوت دارد.کارخانه هایی که کنترل کیفیت عامل مهمی در موفقیت تجارت محسوب می شود.

سنت بومی

قبل از اینکه در مورد پیشرفته ترین کارگاه فرش توضیح و بحث ارائه دهیم:لازم است توضیحاتی در مورد سنتهای بومی دهیم:گرچه هر یک از روستاها تولیدات بی شماری را دارند که می توان هر یک از آنها  را با جزییات و به صورت مشروح توصیف کرد.

قفقاز منطقه ای است که هم به لحاظ فرش و هم اسرار بسیار غنی می باشد.اطلا عات قابل اطمینان چندانی را برای این منطقه قابل توجه از جهان در دسترس نیست.قفقاز ناحیه ای است کو هستانی که اقلیت های قومی فراوانی با زبان و ویژگی های مخصوص خود در آنجا زندگی می کنند جایی که هنوز هم مسا‌ ئل ابتدایی و پیشینه این ناحیه همانند  این متن مانند مشکل پیوند در منطقه اسکانیا می باشد. قفقاز پیشینه و قدمت طولانی در تولیدات بافندگی و صادرات دارد که تا کنون نیز ادامه دارد.اکثر تولیدات و محصولات به دست آمده ویژگیهای مطلوب و کار بافندگی را داشته و برحسب روستا وشهر ویا ناحیه نامگذاری می شد. بسیاری از طرحهای الگوها به قرن 17 ایران برمی گردد برخی بافندگی ها نیز ویژگیهای قبیله ای سبک قوی دارند (تصویر صفحه 58 به بافندگی های گروهای قبیله ای در ترکیه و ایران و همچنین تر کمنها آسیای مرکزی به هم شباهت دارند. از آنجا که هیچ کس به یقین نمی داند که بافنده  آنها چه کسانی هستند طبقه بندی آنها بسیار کار دشواری است حساسیت صنعت بافندگی نسبت به این ایده های جدید توسط بافندگان قفقازی به خوبی نمایان است.

قفقاز، جز اولین کسانی بودند که طرح اروپایی دادند و به شکل الگوهای زمین تزیین شده با گل رزهای درحال رشد در سال 1840معرفی به بازار عرضه کردند و همچنین آنها (یعنی قفقازی ها) جزو اولین کسانی بودند که در سال 1780 از رنگهای مصنوعی استفاده کردند.

در ترکیه سیستم صنعت بافندگی مدتها پیش پایه گذاری وتشکیل شده بود که در زندگی شهری آنقدر انجام شده که فرشهای بسیار ا ندک شده وبا این نوع فرشها فاصله افتاده است.

آنتالیا یکی از شهرهایی است که گلیم های خوبی دارد و هم اکنون موضوع مبحث بسیاری از پژوهشگران است به گفته یکی از مراکز بافندگی گلیم یک هنر بومی است که به دوره نوسنگی برمی گردد. دیگری معتقد است گلیم ها ساخته دست قبیله هایی است که در چادرها از آن استفاده می شد و نه در خانه.

قبل از قرن19صنعت بافندگی ایران آنقدر شناخته شده نبود.اما فرشهایی که در موقعیتهای مختلف پیدا می شد شواهدی از صنعت مثنوی وقوی را نمایان می کرد.در نیمه اول قرن19 تولید فرش در ایران تنزل داشت اما صنعت بافندگی توسط یکی از تجار با عنوان شغل جانبی توصیف شد که پایان ندارد. دراثر تقاضا ی خارجی،زنان روستایی ایرانی به تقاضایشان واکنش نشان داده و تولیدات خود را افزایش دادند.عرضه تقاضا در اواخر قرن 19 به نقطه ای رسید که مهندسان غربی بر آن شدند تا ماشینی اختراع کنند که بتوانند فرش های انبوه تولید کنند. درسال 1910 یک شرکت انگِلیسی به نام «تامکینبسون» که امتیاز انحصاری و ثبت را از «رِنارد فرِرس» در فرانسه گرفت تا طبق قانون جاکوارد ماشین بافندگی تولید کند.

در ابتدا شرکت تامکینسون از فرش های آبی و قرمز ترکیه تقلید کرده و به تولید آن پرداختند اما هرگز موفق نبود و با بافندگان همدان که سریع و ارزان کار می کردند نمی توانستند رقابت کنند.بعد از ماشین برای سفارشهایی مثل بافتن نشانه های و نماد های خاص برای پر کردن فضا های خاص استفاده می شد.آخرین فرش ماشینی بافنده شده توسط شرکت تامکینسون در سال 1962 بافته شده برخی از تولیدات صنعت بافندگی در ایران در سراسر جهان شناخته شده است مثل فرشهای بیجار که به خاطر رنگهای شفاف دوامشان معروف است.

همچنین بافندگی های بلوچی در خراسان به خاطر رنگهای تیره پشم های مرغوب و قیمت های اقتصادیشان شناخته شده است.فرش های سِنه به خاطر مهارت واستادی که در بافت آن به کار رفته و به خاطر رنگهای ملایم و روشن آن معروف شناخته شده است.برخی از فرشهای فوق العاده زیبا در روستاهای بختیاری نشین بافته شده است. استانداردهای فنی در گذشته در سطح بالایی بوده ودر همان سطح نیز باقی مانده است (تصویر صفحه 59)در قرن 19 آنها خواستند که فرشهای بزرگی ببافند که به طور معمول هرگز طراحی نشده بود اما سبک الگوی فرش بافته شده در جوشقان را داشت و قرن ها در ایران رایج بود.

تصویر شماره (11): این فرش قزاقستان، با اسم کاراچوب مشهور است. این طرح الگوی قدیمی است که در فرشهای ترکیه هم وجود دارد. طرحهای انتزاعی موجود در این فرشها وفرشهای قزاقی آنها همیشه مورد توجه خانه های مدرن بوده است    67×½ 88 /  M C 170×225

تصویر شماره (12): طرح سِوَن،که یکی دیگر از انواع فرشهای قزاقی است، در تصویر نمایش داده شده است این فرش دارای بوته های انبوه و رنگهای قوی است درست مثل قالیچه های قزاقی شکل زمینه آن را در فرش های ترکیه می توان دید در قرن19  72× ½ 86  /  M C83×220

تصویر شماره (13): قالیچه های قزاقی در قفقاز به خاطر ویژگی های قوی شان قابل توجه هستند و توسط پژوهشگران روسی و برطبق طرح و خاستگاه شان نامگذاری می شوند.این طرح  بورچالی یکی از محدود فرشهایی است که بر حاشیه و زمینه آن یکسان تاًکید شده است قرن 19  61×87 / M C 155×221

تصویر شماره (14): این فرش یکی ازمحصولات شهر فراهان واقع در مرکز ایران که در سال 1282 مصادف با 1865 بعد از میلاد مسیح است این نوع فرشها مورد علاقه نسل تاجران قدیمی که در خاورمیانه متولد شدند می باشد.

این نوع فرشها به ندرت دیده می شدند و از ویژگی های فرش سبک فراهان به نظر می آید.

که با گذشت این قرن از بین رفته است این طرح در حاشیه اصلی در یک راستا و ریتم مرتب ادامه می یابد و در کناره ها و در گوشه های فرش به صورت ناگهانی تغییر می کند. این یکی از ویژگی های مرسوم در صنعت روستایی است. 51×77 / M C 130  ×196

تصویر شماره (15): کسی  به یاد نمی آورد که کردها هم در ناحیه کلاردشت شمال ایران فرشهای را بر روی دارهای قالی عمودی جلوی دیوار خانه ببافند.دارهای قالی عمودی روی زمین ثابت می شوند. و همانطور که بافنده ها مشغول هستند به همان اندازه که بیشتر می بافند نیمکت را نیز بالا می برند تا زمانیکه که قالی تمام شود.سال 1982

تصویر شماره (16): یکی از نامهای همیشه زنده صنعت بافندگی در ایران نام بیجار است.فرشهایی که در حوالی روستاهای بیجار بافته می شود بسیار مقاوم و بادوام است.شاید این فرشها خراب شدنی هستند.بسیاری از فرش های بیجار از قبل از بهبود بافندگی نیمه سوم قرن 19 به جای مانده اند.