تعداد صفحات لاتین : 6 صفحه -
تعداد صفحات ترجمه فارسی : 11 صفحه -
قالب بندی : word
چکیده
هدف
در این مقاله، یک اختلال مهارت حرکتی به نام اختلال هماهنگی رشد (DCD)، که معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده میشود، مورد توضیح و بحث قرار گرفته است.
در سال 1987، DCD رسماً به عنوان یک اختلال متمایز در کودکان توسط انجمن روان‌پزشکی آمریکا (APA)
تشخیص داده شد. DCD یک اصطلاح عمومی برای کودکانی است که دارای درجاتی از اختلال در توسعه هماهنگی حرکتی هستند و در نتیجه دارای مشکلاتی با مهارتهای فیزیکی هستند که به طور قابل توجهی با دستاوردهای علمی آنها و / یا اجرای فعالیت‌های روزمره مرتبط است. همانطورکه آنها رشد می‌کنند، دیگر وظایف مرتبط با سن نیز کمتر از میانگین هست. از آنجا که این بیماری و اختلال اغلب با پریشانی احساسی همراه است، به طور جدی میتواند بر زندگی روزمره فرد و روابط اجتماعی دخالت داشته باشد. بررسیها نشان میدهد که بسیاری از روش‌های آموزشی تنها یک اثر محدود در توسعه هماهنگی کلی دارند، و اینکه آنها هیچ اثری بر پیشرفت تحصیلی ندارند. این روشها شامل روش‌هایی بر اساس کمبودهای اساسی فرض شده مانند کمبود یکپارچه‌سازی حسی و کمبود عملکرد حرکتی، و همچنین آموزش ادراکی- حرکتی سنتی هست. یکی از این روش‌های جدید جهت‌گیری شناختی به عملکرد شغلی روزانه (CO-OP)، بر اساس استراتژی حل مشکل - و کشف هدایت کودک و استراتژی وظیفه خاص است. هدف از این مقاله، اطلاع‌رسانی، ترویج و اشاعه اطلاعات بیشتر در مورد برخی از مشکلات در کاربرد معیارهای تشخیصی برای DCD بود. همچنین، بررسی مختصری از تحقیقات در مورد روش‌های مداخله ارائه شده است.
کلمات کلیدی: اختلال هماهنگی، اختلال مهارتهای حرکتی، اختلال دوران کودکی، روش مداخله
مقدمه:
شاید شما شخصی را بشناسید که در ریاضی یا فیزیک کند است، یا ممکن است همکلاسیی داشته باشید که دارای مشکل خواندن بوده و نیاز به کمک در انجام تکالیف دوره داشته باشد، و یا شما ممکن است کودکی را بشناسید که دارای مشکل هماهنگی حرکتی است. در اشکال شدیدتر، این مشکلات ممکن است منعکس‌کننده یک اختلال رشدی خاص ناشی از کمبود و یا تأخیر در منطقهای از عملکرد مانند مهارتهای تحصیلی، زبان و گفتار، و یا هماهنگی حرکتی (1)، باشد.
در این مقاله، یک اختلال مهارت حرکتی به نام اختلال هماهنگی رشد (DCD)، که معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده میشود، مورد توضیح و بحث قرار گرفته است. این اختلال معمولاً در طول سالهای اولیهی زندگی توسعه یافته و به علت یک رشد و بلوغ غیر طبیعی در هماهنگی حرکتی می‌باشد (2). لازم به ذکر است که در سال 1987، DCD رسماً به عنوان یک اختلال متمایز در کودکان توسط انجمن روان‌پزشکی آمریکا (APA) تشخیص داده شد. حدود 20 درصد از کودکان دارای اختلالات قابل توجهی در مهارتهای مهم شناختی، حرکتی، و یا برقراری ارتباط میباشند.(APA، 2000) (3). این مشکلات در پسران نسبت به دختران شایعتر است. آنها تا حد زیادی میتوانند بر دستاورد یک کودک در مدرسه تأثیر بگذارد و میتوانند اعتماد به نفس و رفاه (4) را کاهش دهند. همچنین، قابل ذکر است که DCD، به عنوان یک اختلال مهارت حرکتی، نسبتاً شایع است و حدود 6 درصد از کودکان بین سنین 5 و 11 از آن رنج می‌برند (3). در مراحل اولیه زندگی، کودکان مبتلا به DCD مشکلاتی با نشستن، چهار دست‌وپا راه رفتن و راه رفتن دارند. همان‌طور که آنها رشد می‌کنند، سایر وظایف مرتبط با سن نیز زیر متوسط است که میتواند اعتماد به نفس آنها و رفاه را کاهش دهد و تا حد زیادی میتواند بر دستاورد یک کودک در مدرسه تأثیر بگذارد. . هدف از این مقاله، اطلاع‌رسانی، ترویج و اشاعه اطلاعات بیشتر در مورد برخی از مشکلات در کاربرد معیارهای تشخیصی برای DCD بود. همچنین، بررسی مختصری از تحقیقات در مورد روش‌های مداخله ارائه شده است.
دانلود مقاله لاتین اختلال هماهنگی رشدی در کودکان با ترجمه فارسی
