چکیده
امروزه توسعه اقتصادی بر پایه دسترسی به منابع مالی برای سرمایهگذاری استوار میباشد. ایندر حالیست که تصمیم گروههای مختلف در خصوص سرمایهگذاری، به نوبه خود به وجود یک سیستم اطلاعاتی مناسب بستگی دارد. اطلاعاتی که برای سرمایهگذاران و سایرین با اهمیت است، بایدبه نحو مناسب، کافی و کامل افشا گردد تا در تصمیمگیری آنان مفید واقع شود. فرضیه تحقیق به صورت زیر می باشد: بین میزان افشا در گزارشهای مالی قبل ازتدوین استانداردهای حسابداری و بعد از آن تفاوت وجود دارد. روش گردآوری داده ها، تنظیم چک لیست موارد افشاءازطریق بررسی استانداردهای حسابداری ایران می باشد، تعداد موارد افشاء در این چک لیست 304 مورد از میان استانداردهای حسابداری ایران استخراج شده است. جهت مقایسه میزان افشاء در قبل و بعد از تدوین استانداردهای حسابداری از آزمون t- جفت شده و برای رد و یا قبول فرضیه از آزمون p- مقداراستفاده شده است. ونتیجه زیر حاصل گردیده است: بین میزان افشاء قبل از تدوین استانداردهای حسابداری و بعد از آن تفاوت معنیداری وجود دارد.
واژه های کلیدی:
افشاء ، صورتهای مالی ، افشای کافی ، افشای کامل، افشای مناسب.
مقدمه
حسابداری یک سیستم اطلاعاتی است. این سیستم اطلاعاتی به عنوان زیر مجموعه سیستمهای اطلاعاتی مدیریت، وظیفه پردازش دادههای مالی را بر عهده دارد. اگر چه استفادهکننده بخش عمدهای از محصولات این سیستم اطلاعاتی، مدیریت یک واحد اقتصادی است، اما مدیریت بنا به وظایف و مسئولیتهائی که در قبال گروههای مختلف استفادهکنندگان اطلاعات مالی دارد و همچنین بنا بر الزامات قانونی یا در خواستهای طرفهای تجاری یا تأمین کنندگان مالی واحدهای اقتصادی، اطلاعات مختلفی را در اختیار استفادهکنندگان خارج از واحدهای اقتصادی قرار میدهد. گزارشهای مالی سالانه از مهمترین محصول سیستمهای اطلاعاتی حسابداری است که برای گروههای مختلفی از استفادهکنندگان خارجی اطلاعات مالی، در چهارچوب مشخصی ارائه میشود. (عرب مازار یزدی،1374).
بیان مساله
از آنجائیکه سرمایهگذاران و اعتباردهندگان دو گروه اصلی برون سازمانی استفادهگنندگان اطلاعات مالی بشمار میروند وتهیه و فراهم کردن اطلاعات مربوط برای این دوگروه یکیازرسالتهای اصلی مدیریت و سیستمهای حسابداری میباشد، لذا توجه ویژه به نوع نیازهای اطلاعاتی این افراد ضرورت دارد.
با توجهبهاین که استفادهکنندگان مذکور گزارشهای مالی را به عنوان یکی از منابع اصلی اطلاعات مالی در مورد واحدهای اقتصادی ملاک تصمیمگیری قرارمیدهند، بنابراین گزارشگری مالی براساس نظر هیئت استانداردهایحسابداریمالی(FASB, 1978, par.30) باید اطلاعاتیفراهم سازدکه برای سرمایهگذاران واعتباردهندگان بالفعل و بالقوه و سایر استفادهکنندگان در تصمیمگیریهای سرمایهگذاری و اعطای اعتبار و سایر تصمیمات مشابه مفید واقع شود.
افشای کافی، افشای مناسب و افشای کامل، اصطلاحاتی است که در کتب و مقالات حسابداری و حسابرسی برای توصیف افشا مورد استفاده قرار گرفتهاند، اما متداولترین نظریه در خصوص افشا، افشای کافی میباشد که حاکی از حداقل افشای مورد نیاز است و یا به عبارتی دیگر مفهوم افشای کافی بیان کننده این موضوع است که صورتهای مالی نباید گمراه کننده باشد.اگر چه افشای کافی در گزارشهای سالانه نقش اساسی در تصمیم گیریهای صحیح و آگاهانه گروههای مختلف بخصوص سرمایهگذاران دارد. اما تحقیقات انجام شده در کشورهای مختلف بعضاً نشان داده است که واحدهای اقتصادی بدون فشارهای دولت و الزامات قانونی و حرفهای، تمایلی به افشای کافی اطلاعات مالی ندارند.در این تحقیق، با توجه به اینکه موضوع آن« بررسی تاثیر استانداردهای حسابداری ایران بر سطح افشا در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران» است تلاش داریم میزان افشا در صورتهای مالی شرکتهای عضو بورس اوراق بهادار تهران را با توجه به استانداردهای حسابداری ایران مورد توجه قرار دهیم و تأثیر استانداردهای حسابداری را بر میزان افشا بررسی کنیم.
دانلود مقاله بررسی تاثیراستانداردهای حسابداری ایران برسطح افشا در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران