تاریخچه
تصویر سه بعدی برای اولین بار توسط سر چارلز ویت ستون در سال 1838 میلادی اختراع شد.وی نشان داد که هنگامی که دو عکس استریوسکوپ (stereoscopically) مشاهده می شوند آنها توسط مغز ترکیب شده و باعث تولید عکس 3 بعدی می شود. عکس های استریوسکوپ توسط لوئیس ژول دوباسک بهبود یافت و یک تصویر معروف از ملکه ویکتوریا درنمایشگاه بزرگ در سال 1851 میلادی نمایش داده شد .
در اواخر سال 1890 میلادی ، شرکت فیلم پیشگامان بریتانیا فیلم (ویلیام Friese گرین)که اولین فیلم 3 بعدی جهان بود ساخت. در 10 ژوئن سال 1915 میلادی، ادوین اس پورتر و ویلیام با آزمایش کردن بر روی رنگ های قرمزو سبز توانست(آناگلیف)anaglyph را بسازد . و سپس در تئاتر آستور در شهر نیویورک و در سال 1922 اولین فیلم 3بعدی جهان با نام قدرت عشق نمایش داده شد.
اولین تلویزیون سه بعدی بزرگ نمایی برای اولین بار در 10 آگوست سال 1928 توسط جان لوجی پیرددر شرکت خود در لندن به ثبت رسانید. پیرد تلویزیون خود را با استفاده از الکترو، مکانیک و اشعه کاتد لوله ساخت. در سال 1935 اولین فیلم رنگی 3 بعدی تولید شد .در سال 1950 زمانی که تلویزیون در آمریکا محبوب شد بسیاری از فیلم های 3 بعدی برای سینما تولید شدند . اولین فیلم رنگی 3 بعدی بنام شیطان با بازیگری هنرمندان آمریکایی در سال 1952 ساخته و به نمایش برای عموم تولید شد. و سال های بعدی فیلم های با کیفیت تصویر و صدای 3 بعدی بهتری هم در آمریکا و شوروی سابق ساخته شد.
فن آوری
تلویزیون سه‌بعدی (3D television)، تلویزیونی است که تصاویر یا فیلم ها را با استفاده از فناوری‌های سه بعدی و عینک‌های مخصوص به صورت برجسته نشان می‌دهد.
درتلویزون های معمولی برای تشکیل تصویر از نقاط فوق العاده کوچکی به نام پیکسل استفاده میشود. این در حالی است که در یک تلویزیون سه‌بعدی، این پیکسل‌ها به دو قسمت تقسیم می‌شوند و یک قسمت از آنها برای ایجاد یک تصویر استفاده میشود و قسمت دیگر برای ایجاد یک تصویر مشابه دو تصویر اولی ولی با اندکی تفاوت با آن، در فاصله‌های خیلی نزدیک یا خیلی دور این دو تصویر روی یکدیگر افتاده و تصویر نهایی تقریباً نامشخص میشود.
تلویزیون های سه بعدی چگونه کار می کنند؟
}آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا وقتی به اجسام واقعی نگاه می‌کنیم آنها را سه بعدی می‌بینیم ولی تصویر همین اجسام در صفحه تلویزیون دو بعدی است؟
به جای پاسخ دادن به این سوال بیایید به چگونگی فرآیند دیدن نگاهی بیاندازیم. تنها تحریک محیطی که باعث ایجاد تصاویر در مغز ما میشود، نور است. آن هم نور ساده با طول موج‌های مختلف.
انواع عینک های تلویزون سه بعدی
برای ایجاد این تفاوت بین تصاویری که هر چشم می‌بیند معمولاً از عینک‌های مخصوص استفاده میشود. در کل دو نوع عینک در صنعت تصاویر سه بعدی رایج هستند: عینک های منفعلPassive و عینک های فعالActive
عینک‌های Passive
این عینک‌ها همان عینک‌هایی هستند که به محض دیدنشان به یاد تصاویر سه بعدی می‌افتید. عینک‌های ساده با دو لنز غیر یک رنگ و همچنین جدیدا از لنز های پلاریزه استفاده می کنند.
عینک‌های Acitve
در سال‌های اخیر متخصصان روش‌های دیگری علاوه بر عینک‌های Passive برای دیدن تصاویر سه بعدی طراحی کرده‌اند. در این روش نیاز به استفاده از عینک‌های مخصوص هست ولی لنز این دوربین‌ها دارای رنگ یا فیلتر خاصی نیست.
چرا تلویزیون سه بعدی Passive
نسل جدید تلویزیون های سه بعدی محصولات قابل احترامی هستند. ما اعتقاد داریم Passive یکی از به دردبخورترین اختراعات بشر است که جهان را از شر سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و همینطور عینک های زشت و بدترکیب سه بعدی های نسل قبل خلاص می کند.
تصاویر در این تلویزیون تماشایی تر هستند چون کیفیت و عمق بهتری دارند. عینک های جدید ارزانتر و سبکتر هستند و دیگر نیازی به برق و باتری ندارند. اگر همچنان برای خرید تلویزیون سه بعدی اصرار دارید باید حتما، فقط یک مدل Passive بخرید.
شامل 35 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت بررسی تلویزون های سه بعدی
