کلیات و شناخت طرح:
شرکت آفتاب گوهر نوین ( سهامی خاص ) در تاریخ 1/4/78 تحت شماره 13548 در مشهد به ثبت رسید. این شرکت در ابتدا با سرمایه 10000000 ریال شروع به فعالیت کرده بود. که پس از یک سال با تغییرات اساسی به شرح زیر روبرو شد.
سرمایه اولیه این شرکت از 10000000 ریال بعد از گرفتن مجوز بسته بندی چای به میزان 310000000 ریال افزایش داده شده است که 30% این سرمایه را خود شرکت تامین کرده و مابقی از طریق وام تبصره 3 که مدت آن 5 ساله می باشد تکمیل گردیده است و نیز این طرح تغییری در محل شرکت داشته که از مشهد به تربت آورده شده است.
موضوع شرکت:
بسته بندی چای در بسته های گوناگون اعم از ( چای بسته ای و چای تی بگ ( کیسه ای ) بوده است.
سوابق تجربی و علمی مدیر عامل شرکت:
1- سرمایه اولیه شرکت 10000000 ریال بوده.
2- ظرفیت تولید ماشین آلات ( اسمی ٬ عملی ٬ عادی٬ مورد انتظار ):
ظرفیت تولید ماشین آلات بر مبنای تقاضای بازار بوده که به طور متوسط بسته های 500 گرمی در هر ساعت 360 بسته و 1000 گرمی در هر ساعت 250 بسته و چای تی بگ کیسه ای در بسته های 5/2 گرمی که در هر ساعت 400 بسته تکمیل می گردد.
3- پرسنل قبل از تولید تجاری:
پرسنل قبل از تولید تجاری اشخاص نامبرده در آگهی تاسیس شرکت شامل سه نفر سهامدار دو نفر بازرس و مدیر عامل و منشی جلسه. ( مدیر عامل رئیس هیئت مدیره هم هست )
4- پرسنل بعد از تولید تجاری
پرسنل بعد از تولید تجاری شامل کارگر و حسابدار و معاونت و بازار یاب و راننده می باشد.
5- نوع قطعات یدکی ماشین آلات :
منبع کلی قطعات یدکی داخل می باشد که به صورت سفارش ساخته می شود.
6- هزینه های تاسیس ٬ هزینه ثبت شرکت :
هزینه تاسیس 1000000 ریال و هزینه های تعیین نام و هزینه های اداریی و هزینه های مربوط به اداره ثبت شرکتهای تهران و اداره ثبت شرکتها در مشهد جمعا 2500000 ریال بوده است.
7- هزینه بهره برداری تجاری و راه اندازی مانند وسایل اداری و کارگاهی و ...
طبق جدول تاسیسات جنبی و اداری 35800000 ریال.
8- بررسی قیمتها و چگونگی توزیع محصولات تولیدی در بازار:
طبق سفارشات در یافتی توسط بازار یاب محصولات توزیع می گردد.
مقدمه:
بمنظور هماهنگی و اعمال شرایط بهداشتی در واحد های بسته بندی چای اقدام به تهیه ضوابط زیر شده است که از پراکندگی شیوه عمل و مراحل بسته بندی و مکان وکلیه مقررات و ضوا بط جلوگیری شود و جهت حفظ منافع مصرف کننده تولیدات واحد مزبور را موظف به اجرای این ضوابط مینماید.
واحد های موصوف باید قبلا مورد شناسائی وزرات صنایع ( سازمان صنایع کوچک ایران ) و سازمان چای بوده و جهت اخذ پروانه های بهداشتی از اداره کل نظارت بر مواد خوردنی و بهداشتی باید حداقل شرایط زیر را دارا باشد.
مکان: مساحت موسسه باید حداقل 200 متر مربع زیر بنا با توجه به حجم تولیدات را ادرا و شامل قسمت های زیر باشد.
الف: انبار ها
1- انبار مواد بسته بندی ( کارتن- پاکت
3- انبار مواد بسته بندی شده متناسب با ظرفیت
شرایط انبار سلوفان و اتیکت ) متناسب با ظرفیت و مجهز به تهویه.
2- انبار مواد اولیه متناسب با ظرفیت–
انبار محصور و سقف و از نور کافی بر خوردار و کف و دیوار آن غیر قابل نفوذ و4 آب و صاف و مجهز به پاکت و تهویه باشد.
سالن بسته بندی
مساحت مناسب با حجم تولیدات کف و دیوار آن صاف و قابلب شستشو کاشی کاری یا رنک آمیزی تا ارتفاع 80/1 متر و از نور کافی بر خوردار و مجهز به تهویه باشد.
محل سرند
سالنی مسقف با کف موزائیک و یا بتون صاف و تهویه مناسب
سرویس بهداشتی کار گردان
1- توات بتعداد هر 12 نفر یک واحد دارای سیفون و تهویه مناسب
2- اطاق رخت کن مجهز به کمد مناسب با تعداد کارگردان
3- اطاق نهار خوری با سرویس میز وصندلی و یخچال و تهویه ( در صور تیکه کار گردان در موسسه غذا صرف می نمایند )
4- در صورتیکه تعداد کارگران از ده نفر تجاوز نماید طبخ غذا در خارج از محدوده بسته صورت میگیرد و باید آشپزخانه مناسب م مجهز به مسائل لازم باشد
تجهیزات:
ماشین بسته بندی یا وسایل بسته بندی دستی از قبیل بمبو ( سرتاس – قالب پاکت – سکوی- ( با ارتفاع مناسب )
بسته بندی اتیکت زنی – کارتن زنی
ماشین دوخت:
1- تبصره . سکوی بسته بندی کف و حضار آن پوشش استنلس استیل یا کاشی کاری و کلیه مراحل بسته بندی بر روی میز انجام گردد و کارگران مستقر بر روی صندلی باشند .
مقررات بهداشتی
1- کلیه کارگران – شاغل قبل از اشتغال لازم است به درمانگاههای وزرات بهداری معرفی و پس از معاینه کارت بهداشتی اخذ نمایند
2- کارگران شاغل باید مجهز به روپوش تمیز با رنگ روشن و کلاه و کفش کار باشند
3- پشت کلیه درب ها و پنجره های باز شو باید توری نصب شده باشد
4- در فصل گرما و سرما از وسائل سرد کن و گرمکن مناسب استفاده شود
5- جعبه کمک های اولیه و مجهز به وسائل امداد فوری .
6- کپسول های آتش نشانی بمقدار کافی .
7- برای کارخانجات بسته بندی چای که بیش از 10 نفر کارگر اشتغال دارند لازمست یکنفر مسئول فنی واجد شرایط باستناد تبصره ذیل ماده هفت قانون مواد خوردنی و بهداشتی به اداره کل نظات بر مواد خوردنی و بهداشتی معرفی نمایند جهت کنترل مرغوبیت و قابلیت مصرف چای بسته بندی شده یا در محل آزمایشگاه احداث و به وسائل لازم مجهز و یا آزمایشگاه مورد تایید وزارت بهداری معرفی نمایند .
8- افزودن هر گونه اسانس و رنگ یا مواد دیگر به چای مجاز نمی باشد مگر با اخذ مجوز از وزارت بهداری.
9- باستناد ماده 11 قانون مواد خوردنی لازم است مطالب ذیل بر روی بسته بندی قید شده باشد نسبت اختلاط – نام موسسه بسته بندی کننده – آدرس محل تولید – وزن خالص – قیمت مصرف کننده
10- نصب هود بر روی قسمت بسته بندی و الک چای .
بسته بندی چای تی بگ
1- بسته بندی چای تی بگ منحصرا باید وسیله دستگاه بسته بندی اتوماتیک و یا نیمه اتوماتیک و بدون دخالت دست انجام پذیرد .
2- سیم دوخت از جنس آلومینیم یا استنلس استیل
3- نخ از الیاف طیعی بدون رنگ و بوی خارجی و قابل قبول از نظر وزارت بهداری
4- فیلتر از الیاف طبیعی
5- پوشش پاکت هم باید عاری از رنگ و بوی خارجی باشد .
6- سایر مقررات و ضوابط در مورد بسته بندی چای تی بگ هم اعمال میشود .
پیشینه چای ، در ایران
ایرانیان چای را نخست به عنوان یک ماده داروئی شناختند و تا حدود قرنهای یازدهم و دوازدهم هجری نام آن در کتابهای پزشکی و کتابهای داروشناسی و به اصطلاح (( قرابادین )) در شماره مواد دارویی فهرست شده است بعدها هم که صورت نوشیدنی پیدا کرد باز برای درمان پاره ای از درد ها به کار می رفت هنوز هم به عنوان یک ماده دارویی مورد استفاده دارد در پژوهش های میدانی که در سالهای 1370 تا 1372 انجام شد همه جا پاسخگویان از خواص درمانی چای یاد کرده اند بنابر این دوره کاربرد چای به عنوان یک دارو هرگز در ایران پایان نیافته است اما آغاز ایندوره به استناد کتابهای موجود و نقل ابوریحان به بیش از هزار سال بر می گردد و چنان که یاد شد قدیم ترین منابع در این زمینه (( قرابادین جندی )) از آثار قرن سوم هجری تاریخ چین و صیدنه ابوریحان است بیشتر نویسندگانی هم که در قرن های بعد به تاریخ پیدایش مصرف و خواص چای پرداخته اند و نیز فرهنگ نامه نویسان از این منابع استفاده کرده اند .
از جمله کتابهایی که از گیاه چای نام می برد کتاب فلاحت نامه غازانی مربوط به قرن هفتم است از همین دوره کتاب آئین شهرداری را داریم که نویسنده آن ضمن شرح وظایف و نکات مربوط به صنف های بازار و فروشندگان و صنعتگران و تهیه کنندگان و پرندگان خوراکی ها به شربت سازان نیز می پردازد و همچنین از شربت فقاع که به نظر می رسد رواج عمومی داشته است نام می برد اما از چای و نیز از قهوه که بیشتر از چای معمول شده است نام نمی برد بنابر این در قرن هفتم هنوز از چای و قهوه به عنوان یک نوشیدنی عمومی و از قهوه خانه به عنوان مکان عرضه آنها خبری نیست این وضع تا حدود اوایل قرن دهم هجری نیز ادامه دارد در این فاصله نوشیدنی ای که جنبه عمومی داشته باشد و دردکان و بازار عرضه شود فقاع بوده که در حد پای چای امروزی کم خرج ترین شکل پذیرایی به شمار می آمده است چنان که اصطلاح (( فقاع گشودن )) به معنی در شیشه فقاع باز کردن و کار کوچکی انجام دادن آمده است چنان که امروزه تعارف یک استکان یا یک پیاله چای همین معنی و مفهوم و اعتبار را دارد فردوسی در هجو نامه ای که برای سلطان محمود عزنوی سروده است به کنایه از بی ارزشی هدیه ای که سلطان برایش فرستاده می گوید: (( بهای فقاعی به من داده است )). در شعر زیر فقاع گشودن و پذیرایی با فقاع به معنای کاری کوچک در برابر ((جلاب دادن )) یعنی با شربت گوارا و گران قیمت پذیرایی کردن آمده است
وگر جلاب دادن را نشایم فقاعی را به دست آخر گشایم
بعدها قهوه این جایگاه را پیدا کرد .
چای از ایران به اروپای شرقی رفت
نخستین خبر هایی که از مصرف چای به عنوان یک نوشیدنی گرم و مفرح داریم به اوایل دوره صفوی مربوط می شود اما به احتمال آغاز آن را باید در زمان پادشاهی اوزون حسن قراقویرنلو و در نتیجه گسترش تجارت خارجی جستجو کرد یکی از مورخان به نام (( باتیستارامیر )) می نویسد که: (( در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم میلادی شخصی به نام حاج محمد تاجر ایرانی اولین اطلاعات راجع به چای و طرز مصرف آن را همراه خود از چین به اروپا آورد.))
تاریخ یاد شده در این نوشته همزمان است با اواخر حکومت قره قریونلوها و پیدایش حکومت صفوی و اگر این نقل درست باشد دست کم شرق اروپا توسط بازرگانی ایران با چای آشنا شده است مطالب (( آدام اولئاریوس )) سفیر دوک هلشتاین آلمان که چندین سال بعد در زمان شاه صفی ( 1038 تا 1052 ) در ایران بوده نیز درسنی این خبر را معلوم می کند زیرا او در نوشته خود از چای به عنوان (( آب داغ ناشناخته ))و (( آب سیاه رنگ )) نام می برد و پیداست که با چای و شیوه تهیه آن آشنا نبوده است بنابر این در کشور او این نوشیدنی را نمی شناخته اند .
چای ختایی خانه
مطلب سفرنامه اولئاریوس درباره چای نخستین اطلاعات مشخص درباره رواج نوشیدن چای و پیدایش چایخانه در ایران است اگرچه چنانچه آمد باید در حد محدودتری چای نوشی از زمان قره قویونلوها شروع شده باشد اولئاریوس سه گونه مکان تفریحی متفاوت میخانه قهوه خانه و چای ختایی خانه را در اصفهان معرفی می کند که هر یک فضا و مشتریان خاص خود را دارند او درباره چای ختایی خانه می نویسید :
(( در چای ختایی خانه آب داغ ناشناخته ای می نوشند از این نوشیدنی بسیار مصرف می شود و در ضمن نوشیدن چای به بازی تخته نرد و همچنین شطرنج نیز مشغولند. ))
شرح اولئاریوس از فضا و مشتریان و رفتار های آنها در سه گونه تفریحگاه یاد شده نشان می دهد که گروه چایخانه رو نسبت به دو گروه دیگر افراد شاخص تری بوده و احتمالا جایگاه اجتماعی بالاتری داشته اند.
او در جای دیگر سفر نامه اش می نویسد:
(( در میدان اصفهان چایخانه چینی هم وجود دارد در اینجا و همچنین در مکانهای دیگر آب سیاه رنگ داغی می نوشند که از پختن گیاهی که تا تارهای ازبک از چین می آوردند بدست آید چای عبارت است از برگهای بلند نوک تیز که وقتی خشک است سیاه و لوله شده به نظر می آید ایرانی ها چای را در آّب زلال و تمیز دم می کنند. ))
از این نوشته ها بر می آید که چای در آن زمان هنوز از چین و از راه شمال و شرق ایران و در واقع از راه جاده ابریشم به ایران وارد می شده و هنوز نان قدیمی (( چای ختایی )) را بر خود داشته است در کتاب (( مخزن الادویه )) عقیلی خراسانی از آثار قرن دوازدهم هجری ( 1185 . ه ق ) نیز چای با نام (( چای ختایی )) آمده است .
از وضع مصرف چای در ایران از این زمان تا اواسط دوران قاجاری و زمان ناصر الدین شاه خبر مستندی به دست نیاوردیم اما به نظر می رسد از اوایل دوره قاجار به تناسب تحولاتی که در این زمینه در خارج از ایران پیش آمد شیوه و جایگاه مصرف چای و بازار آن در ایران نیز دستخوش تغییراتی شد تا این زمان بخش عمده و نزدیک به تمام چای ایران از چین وارد می شد ام به تدریج که کشت و تولید چای در هندوستان رونق می یافت محصولات آن از راههای بازرگانی جنوب به ایران نیز وارد می شد صادرات چای هندوستان به بازار های جهان و از جمله ایران از پشتوانه سیاسی- تجاری و تبلیغات بازرگانی انگلیس در رقابت با چین نیز برخوردار بود علاوه بر آن رشد کیفیت و میزان تولید چای هندی که نتیجه به کارگیری روشهای جدید کشت و صنعت بود و نیز هماسیگی هند با ایران در مرز های جنوبی آن زمان از سبب های افزایش صادرات چای هندوستان به ایران و نیز افزایش میزان مصرف چای به شمار می آیند
از این زمان به بعد به تدریج صفت ختایی از نام چای افتاد و دامنه رواج آن از قهوه خانه و چایخانه های پاتون اعیان و بزرگان ( چنان که از زمان صفویان معمول شده بود ) به خانه ها و تجارتخانه های آنها گسترش یافت پولاک طبیب ناصر الدین شاه در کتاب خود (( ایران و ایرانیان )) می نویسد:
(( مصرف چای امروز در شهرها چندان عمومیت دارد که به زحمت می توان خانواده ثروتمندی را یافت که در خانه اش یک سماور روسی نباشد هر مهمان محترم و مثلا طبیب را به هنگام عیادتش با چای پذیرایی می کنند در مسافرت های بیابانی و رویهم رفته هر جا که آب آشامیدنی گوارا فراهم نباشد به علت خصلت عطش نشانی که در چای هست آن را می نوشند. ))
(( ارنست هولستر )) در کتاب ایران در یکصدو سیزده سال پیش می نویسد: (( اگر پس از قلیان یک پیاله چای و پس از آن یک فنجان قهوه تعارف شود دلیل لطف و احترام و دوستی است. ))
هم او می نویسد: (( در مجلس عقدکنان در {اصفهان } فقط به مردان چای { چای خشک } و به هر کس مقداری نقل و یک کله قند می دهند بعد چای و قلیان می آوردند و آنگاه همه به خانه هایشان بر می گردند. ))
پولاک هم در کتاب یاد شده به چند بسته چای و قند که برای عباس میرزا ( ولیعهد فتحعلیشاه ) هدیه آورده بودند اشاره می کند محمد حسنخان اعتماد السلطنه در مرآت البلدان می نویسد:
(( چای گرچه پیش از ظهور این دولت ( ناصر الدین شاه ) وارد ایران گردید اما مثل اغلب طیبات به خاندان سلطنت و معدودی قلیل انحصار داشت.))
و در المآثر و الآثار زیر عنوان (( افتتاح دکاکین مخصوص فروش انواع چای ها )) آورده است:
(( از زمان قلیلی است که عمل چای در تحت انتظام آمده و سابقا در این متاع عام البلوی هر گئنه اختلاف و اغتشاش شایع بود. ))
از مجموع مطالبی که نقل شد چنین بر می آید که در این دوره چای هنوز متاع و نوشیدنی ای عمومی نشده و بیشتر گروه ها و طبقات بالای جامعه مصرف کننده آن هستند و اهمیتی را که در سفر نامه اولئاریوس بدان اشاره شده به گونه ای حفظ کرده است چای در مقطع تاریخی نیمه قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری از جمله اسباب بزرگی شد و به صورت نشانه سفره داری و مهمان داری در آمد
نقش سماور و قوری و وسایل چای بر پیشانی خانه بروجردی ها در کاشان نقش قوری و استکان بر روی سنگ مزار های خانان و بزرگان لرستان و پدید آمدن انواع وسایل و ظرف های گرانبها و از جنس های گوناگون برای آماده سازی پذایریی و نوشیدن چای و بسیاری از این گونه نشانه های حشمت . جلال و از اسباب بزرگی شدند.
اقدامات کاشف السلطنه و آغاز کشت چای
پانزده سال پس از اقدام حاج محمد حسین در سال 1317 ه . ق شاهزاده محمد میرزا کاشف السطنه سر کنسول ایران در هندوستان به تشویق مظفر الدین شاه و بنا به ماموریتی که به او داده بود سه هزار اصله نهال چای و چندین صندوق تخم چای را از هندوستان به ایران آورد
: (( سرانجام در مکاتبات رسمی به وزیر خارجه وقت دستور داده شد که حاج محمد میرزا ( کاشف السلطنه ) خود تخصص لازم را کسب کرده و در ایران به کار زراعت چای و تهیه آن بپردازد. ))
: (( تخم چای را کاشف السلطنه نماینده ایران در هند به دستور م]فرالدین شاه در سال 1318 ه .ق به گیلان آورد. ))
در مورد این کاشف السلطنه چگونه نهال و تخم چای را از هند به ایران آورد نوشته ها و نقل های متفاوتی وجود دارد از جمله گفته اند که تخم چای را در عصای خود پنهان کرد و به ایران آورد این موضوع را از زبان یکی از اهالی بوانات نیز در صفحات قبل آوردیم نقل دیگر اینکه:
((... مشاهده آب و هوای نسبتا مشابه شمال هندوستان و شمال ایران که زادگاه وی نیز بود او را به فکر انداخته بود که با فراگرفتن اصول زراعت و صنعت چای آن را به ایران وارد کند به این منظور با مخفی کردن ملیت خویش و معرفی خود به عنوان یک فرانسوی مقیم هندوستان مدت دو سال به صورت یک کارگر ساده به کار کردن در مزارع و کارخانجات چای در شمال آن کشور پرداخت در این مدت توانست به فنون و رموز کشت و پرورش چای که برای خارج نشدن آن از هندوستان خیلی کوشش می شد مسلط شده و سپس این معلومات ارزنده را همراه با مقادیری بذر و نهال چای که در اثاث خود مخفی کرده بود با مشکلات فراوان به ایران وارد کند. ))
موضوع جاسازی تخم چای را داخل عصا بی تردید صورت ساختگی و قصه وار دارد و در شمار قصه پردازی هایی است که در مورد گسترش چای در صفحات قبل به آن تشاره شد مخفیانه کار کردن کاشف السلطنه به مدت دو سال در مزارع چای نیز با توجه به این که او نماینده سیاسی کشور ایران بوده است منطقی و پذیرفتنی به نظر نمی آید البته ممکن است با تدبیرهایی و بدون جلب توجه فنون کشف و تولید چای را فرا گرفته باشد و این مطلب دور از ذهن نیست که او مجبور شده باشد نهال و بذر چای را پنهانی به ایران آورده باشد حتی اگر از جانب شاه و وزارت خارجه هم برای این کار ماموریت گرفته باشد زیرا دولت انگلیس اگرچه در راوج وگسترش تولید و مصرف چای در جهان می کوشید اما این کوشش تنها در چار چوب حفظ انحصار آن دولت و شرکتهای انگلیسی یا وابسته به آنها بر تولید و تجارت چای انجام می گرفت بنابر این اگر دولت یا کسانی می خواستند خارج از انحصار انگلیس به امر کشت و تولید چای بپردازند بی تردید با کار شکنی ها و برخورد های آشکار و پنهان آنها روبه رو می شدند در سنگ اندازی ها و کار شکنی هایی که در ایران در راه تولید چای می شد و از سوی دیگر درتبلیغات و فعالیت هایی که در جهت گسترش و همه گیر شدن مصرف آن انجام می گرفت ردپای سیاست انگلیس وعملکرد عوامل آن آشکار است نقطه پایان زندگی کاشف السلطنه و کشته شدن مرموز او در راه بوشهر به نهران نتیجه سر سختیو پی گیری و پایمردیش در امر گسترش کشت و تولید چای در ایران بود و در رابطه با مطالب یاد شده قابل بررسی و تحلیل است
کشت چای و مناسبات تولیدی کشاورزی
روابط تولید کشاورزی در جامعه روستایی ایران تا پیش از اجرای قانون اصطلاحات ارضی در سال هلی نیمه اول دهه 1340 مبتنی بر تقسیم محصول برحسب عرف و توافق بین صاحب زمین ( ارباب ) و زارع بود که به تناسب شرایط هر منطقه از لحاظ روابط اجتماعی وضعیت زمین آب و دیگر عوامل تولید متفوت بود در اینجا سخن بر سر این است که از این لحاظ جایگاه کشت و تولید چای در منطقه شمال ایران چگونه است چای کاری در لاهیجان و مناطق دیگر شمال ایران چه در آغاز کار و چه پس از رواج آن در درون مناسبات سنتی تولید کشاورزی منطقه قرار گرفت و تغییری در عوامل و روابط تولید ایجاد نکرد چنان که پیش تر توضیح داده شد با وجود زمین هایی که با تلاش پی گیر کاشف السلطنه با ایجاد باغ های چای اختصاص یافت زارعان تا چندین سال تنها از سراشیبی های بایر میان زمین های زراعی برای کشت چای استفاده می کردند و تنها از زمانی که نخستین بوته های چای به بار نشست آرام آرام آن را پذیرفتند پس از آن باغات چای در زمین های سراشیب تپه ها و دامنه های کوههای جنگلی و زمین های بایر گسترش یافت اما هرگز نتوانست جایگزین کشتزار های برنج که قوت اصلی مردم را تامین می کرد بشود و در هیچ جا زمین شالی کاری به باغ چای تبدیل نشد
مالکیت و تقسیم و توزیع آّب نیز همچنان در رابطه با شالیزار است چای کاری معمولا به صورت دم است اگر هم صورت دیم نداشته باشد برای آبیاری آن از آب چاه استفاده می شود به هر حال هیچ سهمی از آب زراعی به باغ های چای تعلق ندارد
بنابر این مالکیت بر باغ های چای به لحاظ عتبار و اقتدار اجتماعی نتوانست در طرز مالکیت بر کشتزار های برنج قرار گیرد.
باغ های چای در شرق گیلان تا پیش از اجرای قانون اصطلاحات ارضی عمدتا در مالکیت زمین داران بزرگ بود و بهره برداری از آنها در چارچوب مناسبات ارباب – رعیتی و به ندرت به صورت ااجاره کاری بود و در هر شکل کار توسط خانواده های زارعان یا خرده مالکان همسایگان هم محلی ها و در قالب همیاری های سنتی انجام می گرفت بعد از اجرای برنامه اصطلاحات ارضی باغ های چای در شمار مستثنیات قانون مذکور قرار گرفت و همچنان در مالکیت اربابان و زمین داران قبلی باقی ماند و از آن پس اجاره کاری و استفاده از کارگران زراعی جایگزین روابط تولید ارباب – رعیتی گردید و به صورت شیوه مسلط بهره برداری از باغ های چای در آمد اما در منطقه غرب گیلان و تالش از همان آغاز رواج کشت چای در فعالیتهای مربوط به این کشت از کارگران کشاورزی ودر مواردی از همیاری های سنتی استفاده می شد. ابزار و وسایل کار نیز به عنوان یکی از عوامل تولید ( صرفنظر از میزان اهمیت آن نسبت به سایر عوامل ) با رواج کشت چای تغییر نکرد و چای ابزار و وسایل تازه ای را که تغییری در مناسبات تولید زراعی منطقه ایجاد کند به همراه نیاورد پاره ای وسایل مربوط به مرحله آماده سازی چای مثل دستگاه چای خشک کنی اگر چه تا پیش از رواج این کشت سابقه نداشت اما چندان هم دور از فنون دود دادن برنج و خشک کردن شلتوک نبود.
تقسیم کار
فعالیت هایی که در فرایند تولید چای از کشت تا برداشت و آماده سازی صورت می گرفت با این که کار و مشغولیت تازه ای بود تا چند دهه در حاشیه سایر فعالیتهای کشاورزی قرار گرفت بنابراین مشاغل مستقل و جدیدی پدید نیاورد و به عبارت دیگر در تقسیم اجتماعی کار تغییری ایجاد نکرد اما از اواخر دهه 1330 با ایجاد کارخانه های جدید چای خشک کنیو گسترش باغات چای در سایر مناطق گیلان به تدریج کشاورزان چایکار پیدا شدند که مشغولیت عمده شان پرداختن به باغ های چای بود و معاششان از این راه تامین می شد همچنین سرمایه دارانی که سرمایه شان را در ایجاد کارخانه های مربوط به فعالیتهای مختلف آماده سازی و بسته بندی و توزیع چای به کار انداختند برخی از باغ داران بزرگ چای نیز با ایجاد کارخانه های چای خشک کنیدست زدند که هم محصول برگ سبز باغ های خودشان را خشک می کردند و هم محصولات باغداران دیگر را می پذیرفتند دولت نیز با ایجاد باغ های نمونه به گسترش کشت و صنعت چای دامن زد به هر حال از دهه 1330 به بعد رشد و رونق کشت و تولید چای به تقسیم اجتماعی کار در این زمینه انجامید.
از لحاظ تقسیم جنسی کار کارگران زن و مرد به تناسب توانایی جسمی و شرایط اجتماعی در مراحل مختلف تولید چای شرکت دارند کارهایی که نیروی بدنی بیشتری می طلبد و دور شدن از خانه و ارتباط با بازار و کارخانه ها و ادارات را ایجاب می کند برعهده مردان است و کارهایی که دقت و ظرافت بیشتر و نیروی بدنی کم تر نیاز دارد بر عهده زنان قرار گرفته است
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 61 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود مقاله کارآفرینی صنعت چایی
