مقدمه:
جایگاه کشور ایران در مزیت نسبی صنعت چرمسازی با درنظر گرفتن شاخص های مختلف ، تغییر می کند در میان
شاخص های مزیت نسبی طرف تولید و عرضه اگر تنها به وفور عوامل و مواهب طبیعی مورد نیاز در تولید چرم توجه
شود، ایران در میان 29 کشور عمده تولیدکننده در رتبه ششم قرار می گیرد که نشانگر وضعیت نسبتا مناسبی برای
کشور است . با اضافه کردن عوامل تولیدی که نیاز به کار کارخانه ای دارد و ظرفیت تولید چرم سبک گوسفندی و
بزی(تکنولوژی)، ایران به رتبه هشتم نزول می کند. این مطلب بدین معنی است که در کشور ایران به امکانات بالقوه
رشد و گسترش صنعت چرمسازی توجه کافی نشده است . ظرفیت تولید و یا حتی تولید بالفعل چرم سبک
گوسفندی و بزی بسیار پایین است و همانگونه که در شرح تاریخچه صنعت چرمسازی نیز اشاره شد، با اینکه وفور
مواد اولیه امکان رشد چرم سبک گوسفندی و بزی را تایید می کند، متاسفانه چرمسازی های ایران بیشتر در تولید
چرم سنگین گاوی طرح ریزی شده اند. عدم برنامه ریزی های صنعتی مناسب در تخصیص بهینه منابع سرمایه ای به
تولید انواع مختلف چرم که به دنبال خود از امکان رشد صنایع تولید مواد شیمیایی مورد نیاز این صنعت نیز
جلوگیری کرد، مزیت نسبی کشور ایران را از مقاوم ششم به هشتم نزول داده است . با در نظر گرفتن شاخص های
مزیت نسبی طرف تقاضا مانند کشش قیمتی تقاضای صادرات چرم موردنظر و کیفیت تولیدی آن، رتبه ایران در
میان کشورهای مورد بررسی از هشت به یازده نزول می کند. زیرا کشش قیمتی تقاضای صادرات در کشور ایران
نسبتا بالا می باشد. عدم معرفی مناسب این کالا به بازار جهانی عامل مهمی در پرکشش بودن تقاضای صادرات
کشور ما می باشد. چرم سبک گوسفندی و بزی در بازار جهانی، شناسایی نشده و بازاریابی مناسب خود را نداشته
است . اما با در نظر داشتن کلیه تنگناهای فوق نیز، می توان گفت ، مزیت نسبی کشور ما در میان 29 کشور عمده
تولیدکننده چرم سبک گوسفندی و بزی از وضعیت تقریبا مناسبی برخوردار است و ایران به لحاظ مزیت نسبی
تولید و تجارت در رتبه یازدهم قرار دارد. به بیان دیگر جایگاه بالقوه ایران با توجه به عوامل بالفعل این کشور، در
میان 29 کشور، یازدهم است
طرح توجیهی تولید چرم و سالمبور به ظرفیت 400000 فوت مربع