دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
این مطلب از مطالب آزاد موجود در اینترنت جمع آوری شده است و در مورد پایبندی به آداب اجتماعی و بی مبالاتی در آداب معاشرت و در 6 صفحه می باشد و در زیر قسمتی از متن آورده شده است :
اشاره:
میان اخلاق و آداب تفاوت¬ هایی وجود دارد. اخلاق، عبارت است از ویژگی ¬ها وخصائص پایداری که روح انسان در اثر تکرار و مداومت بر اعمال خاصی به آن ها متصف می¬ شود ولی آداب مربوط به جنبه¬ های ظاهری رفتارهاست. آداب نیز به آداب دینی و غیر دینی تقسیم می ¬شود. بر این اساس، آداب دینی به آداب منسوب به دین گفته می ¬شود که از نظر شرعی، برخی سنت نامیده شده است؛ یعنی شارع مقدس به آن¬ها نظر دارد، و به انجام آن¬ها در قالب یک امر مستحب، دستور داده است.
آداب غیر دینی، آدابی هستند که پیدایش و رواج آن¬ها، ریشه در ویژگی ¬های منطقه ¬ای، نژادی، تاریخی، صنفی، جنسی، فرهنگی و امثال این¬ها دارد.
از این رو مسائل اخلاقی و همچنین آداب دینی میان فرهنگ¬ های گوناگون ثابت و تغییر ناپذیر است؛ اما آداب اجتماعی غیر دینی که تابع تاریخ و فرهنگ مردم شمرده می ¬شود، بیشتر، نسبی و متغیرند. لازم است توجه داشته باشیم که پایبندی به آداب غیر دینی این دقت را می ¬طلبد که این آداب با دستورات دینی در تضاد و تعارض نباشد.
در شماره قبل نتایج و پیامدهای پایبندی به آداب اجتماعی بیان شد و اینک به بیان نتایج بی مبالاتی در آداب معاشرت و ریشه یابی و درمان آن می پردازیم:
ب. نتایج و پیامدهای بی مبالاتی در آداب معاشرت
- از آنجا که آداب معاشرت افراد هر جامعه، تا حدود زیادی از باورها و اعتقادات مردم آن جامعه، متأثر است و تکالیف شرعی و اخلاقی مورد تأکید دین و ایین مورد پذیرش عموم افراد هر جامعه، اثری بی بدیل در شکل دهی به آداب و رسوم آن جامعه دارد، طبعاً بی توجهی به آداب معاشرت در جامعه، تأثیری منفی در دین مداری برجا می گذارد و باعث کندی حرکت انسان در صراط مستقیم دین می شود؛ چنان که می تواند به تدریج، میان انسان و هویت تاریخی و سابقة فرهنگی اش نیز فاصله اندازد.
- بی مبالاتی در آداب معاشرت، علاوه بر سردی روابط، پیدایش ذهنیت منفی در دیگران، ایجاد مانع در راه ایجاد و گسترش ارتباطات بیشتر و بهتر، انزوای شخص بی مبالات و بسترساز دوری از زندگی اخلاقی، نیز می تواند -بسته به طرف مقابل انسان- پیامدهای اختصاصی هم داشته باشد؛ مثلاً از آنجا که مراعات آداب در ارتباط با پدر و مادر، عرفاً از مصادیق برّ و احسان شمرده می شود، بی مبالاتی در آداب معاشرت با ایشان نیز از مصادیق بی اعتنایی و عقوق والدین به شمار خواهد آمد که خود، نمونة بارز خسران و شقاوت و از گناهان کبیره است. امام صادق(ع) فرموده است: «عقوق والدین از گناهان کبیره است».1
- بی مبالاتی در آداب معاشرت با سایر بستگان نیز باعث سستی پیوندهای خویشاوندی و زمینه ساز قطع این گونه روابط می شود. این، در حالی است که اسلام عزیز، آحاد امت اسلامی را به الفت و محبت و تقویت روابط دوستانه دعوت کرده و به ویژه درباره روابط خویشاوندی، تأکید بیشتری فرموده است.
- بی مبالاتی در آداب معاشرت با معلمان و مربیان، راه را بر استفادة شایسته علمی و معنوی از ایشان می بندد و مانع ادای حقوق عظیم آنان می شود و در نتیجه، انسان را از برکات وجودی ایشان محروم می کند.
- بی مبالاتی در آداب معاشرت با دوستان و آشنایان نیز گرمی و صمیمیت روابط دوستانه را تحت الشعاع قرار می دهد؛ زیرا یکی از بهترین ضمانت های دوام دوستی، احترام متقابل است و التزام به آداب در معاشرت با دوستان، مصداق بارز احترام به ایشان شمرده می شود.
- بی مبالاتی در آداب معاشرت با افراد جنس مخالف نیز علاوه بر این که انسان را در موضع تهمت و مورد سوء ظن دیگران قرار می دهد، زمینه ساز سوء تفاهم ها، فاصله گرفتن از فرهنگ عفت مدار اسلامی، بسترسازی جهت روابط ناسالم و آشنایی و ارتباط با افراد ناباب و جدایی از حلقة اهل ایمان می شود.
