لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 2
به قول فروید رویا تجسم تظاهرات حیات نفسانى حین خواب است. حال اگر این حیات کمى به حیات بیدارى شبیه باشد، در عوض با اختلاف بسیار مهمى از آن جدا است. در اینجا به یاد آن سخن ارسطو مى افتیم که مى گفت: «خواب دیدن، فعالیت روح بشر در اثناى خواب است.» در واقع رویا تنها راه شایسته اى است که منتهى به شناسایى وجدان ناخودآگاه مى شود. فروید تصریح مى کند که انسان به وسیله نیروى عقل و شعور خود مى تواند از چارچوب غرایز و حیات محدود و مقرر حیوانى فراتر رود. شاید غرایز از عقل نیرومندتر باشد اما عقل خاصیتى دارد که در اثر آن، سرانجام بر غرایز چیره مى شود. فروید در برابر آن دسته از دانشمندان متقدم که معتقد بودند اعتلاى فرهنگ و مقام حقیقى انسان به هنگامى متجلى مى شود که غرایز مقهور آدمى شود و آدمى از مقام حیوانى رسته و در عالم انسانیت به پرواز درآید، گفت: «غرایز عوامل زایدى نیستند و نمى توان منکر وجود و لزوم آنها شد... در زندگى پیروى محض از عقل مجرد، روشى غیرعملى است که با قوانین زیست شناسى قابل تطبیق نیست. عقل مجرد دنیا را رهبرى نمى کند. بلکه اصول زیست شناسى است که بر زندگى حکومت مى کند و این اصول به غرایز بستگى دارد و از آنها جدا نیست. غریزه حافظ موجودیت انسانى است و مراد از آن صرفاً این نیست که غریزه را هوشمندترین عوامل روانى به شمار آوریم. میان غرایز و هوشمندى از طرفى بستگى و از سویى جدایى مشهود است. به این معنى که هرچه هوش قوى تر شود از نیرومندى و سطح ذکاوت کاسته مى شود... غرایز بایستى تحت شرایط صحیح به سوى هدف هاى اجتماعى سوق داده و از تظاهرات لجام گسیخته و بى بند و بار آنها جلوگیرى شود. در تحقیقات قضایى، قاضى روانکاو با توسل به روانکاوى و نفوذ در منطقه ناخودآگاه شخصیت متهم مى تواند او و محرکات اعمال و رفتار جنایى وى را درک کند. بدون کاربرد روانکاوى، تصویر روشنى از شخصیت فرد متهم نمى توان در دست داشت.
شناخت انسان به طور کلى بسیار دشوار است زیرا فرد انسانى و به ویژه بزهکار، یک واحد هماهنگ نیست و سرشت او سرشار از تناقض است.
فروید با مطالعات بالینى خود این نظر و صحت و عمومیت آن را دریافته بود و مى دانست که اتکاى روان شناسان و قضات روان شناس معاصر او بر خودآگاه انسان متعارف یا متهم و بزهکار است در حالى که بسیارى از بزهکاران در اثر محرکه هاى ناخودآگاهى مرتکب جرم مى شوند که خود از آنها اطلاعى ندارند.7
روان شناسى جنایى نیز در مقام شناخت عوامل روانى موثر در بروز تبهکارى است. یکى از موثرترین وسایل براى نیل به این هدف توسل به روانکاوى است. روانکاوان در این نکته وحدت نظر دارند که «ریشه تبهکارى مشکل هیجانى ناخودآگاه است.» سوائق (Drirv) _ معادل غرایز- یا فشارهاى نهاد (ID) با زندگى اجتماعى سازگار نیستند تا مهار شوند و در مجراى صحیحى به جریان افتند یا از نظر اجتماعى به گونه اى قابل قبول درآیند تا این که شخص بتواند در زندگى اجتماعى شرکت جوید. درخصوص سائق ها و غرایز، فروید نخست به تعداد زیادى از غرایز مى اندیشید و مى گفت همان قدر که احتیاج جسمى موجود است به همان میزان غریزه هم وجود دارد.
وى سرانجام در سال 1938 نظر نهایى خود را بر مبناى قائل بودن به وجود دو سائقه اساسى شور زندگى (Eros) و سائقه مرگ (Thanatos) اعلام کرد. بنابراین مى توان چنین نتیجه گیرى کرد که جنایتکار فردى است که موفق نشده به طور کافى بر سوائق خود استیلا یابد یا آن که توفیق نیافته آنها را به صورت رفتارهاى قابل قبول اجتماعى اعتلا دهد. پس رفتار جنایى مى تواند بیان مستقیم نیازهاى غریزى یا بیان سمبلیک تمایلات سرکوفته باشد.
روانکاوان براى عقده اودیپ (odip Complex) نیز اهمیتى فوق العاده قائل اند و آن را عامل بزهکارى شناخته اند. روان شناسان جنایى معتقدند جنایتکاراتى که دست خود را به خون پدر مى آلایند و یا در اثر مکانیسم بدل سازى به روى معلم یا پیشواى روحانى یا صاحبان قدرت اسلحه مى کشند از عقده اودیپ رهایى نیافته اند. انحرافات جنسى، اختلال در شخصیت از قبیل اعتیاد به الکل و مواد مخدر و بسیارى دیگر از جرایم را نیز با عقده اودیپ توجیه مى کنند. فروید معتقد است در میان جامعه متمدنى که قوانینش قتل و زناى با محارم را ممنوع کرده است افراد متمدن و با فرهنگ، شور جنسى خود را به وسیله محارم خویش تسکین نمى دهند و خشم و پرخاشگرى شان را با آدم کشى متجلى نمى سازند ولى با این احوال از ارضاى شور جنسى خود و تسکین شهوت، مردم آزارى و انجام اعمال ممنوع همچون دزدى، آزار دیگران، جعل، کلاهبردارى، قاچاق، فحشا، هتاکى و افترا بستن غفلت نمى ورزند و به طور کلى از هیچ نوع عمل غیر انسانى و مخالف اخلاق و ضد اجتماعى که مجازاتى از طرف قانون برایش در نظر گرفته شده فرو نمى گذارند و از ارتکاب آن بیم و هراسى به دل راه نداده و احساس نفرت و بیزارى نمى کنند. 8
بنابراین چنین به نظر مى آید که نظام عدالت کیفرى با پذیرفتن راهنمایى هاى رشته هاى علمى دیگر به سوى علمى کردن روش هاى پیشگیرى از وقوع جرم سوق یافته و از پافشارى به روش هاى سنتى و ناکارآمد بپرهیزد. فردى کردن مجازات ها یکى از این روش ها است که مجالى دیگر مى طلبد.
پى نوشت ها:
6- همان. ص25
7- همان. ص26
8- آینده یک پندار. فروید.هاشم رضى.تهران.آسیا. 1351.ص44
مقاله درمورد جرانگاری فروید
