پاورپوینت بررسی و ارزیابی سنگ شناسی رسوبی

اختصاصی از حامی فایل پاورپوینت بررسی و ارزیابی سنگ شناسی رسوبی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : power point  (قابل ویرایش) تعداد اسلاید  : 52 اسلاید

سنگهای رسوبی :

•در حدود 70 درصد از سنگ های سطح زمین منشا رسوبی دارند.

•سنگ های رسوبی در محیط های رسوبی مختلفی تشکیل می شوند.

•مهمترین مشخصه آنها لایه لایه بودنشان است.

•محتوی انواع میکرو و ماکروفسیل ها می باشند.

•سنگ های رسوبی مختلف در آب و هوا و عرض جغرافیایی متفاوت تشکیل می شوند.        

 

 

 

چرا سنگ های رسوبی را مطالعه می کنیم

 

 

 

•سنگ های رسوبی سنگ منشا نفت و گاز هستند.

•سنگ های رسوبی سنگ مخزن نفت و گازند.

•سنگ های رسوبی می توانند پوش سنگ باشند.

•ذخایر معدنی همچون آهن، پتاس، نمک و ... در این سنگ ها یافت می شود.

•ذغال یک سوخت فسیلی است که در توالی های رسوبی یافت می شود.

•محیط ها، فرایند های رسوبی، جغرافیا و آب و هوای قدیمه را می توان از مطالعه سنگ های رسوبی استنباط کرد.

مقاله سنگ شناسی (کلیات سنگهای رسوبی، آذرین و دگرگونی)

اختصاصی از حامی فایل مقاله سنگ شناسی (کلیات سنگهای رسوبی، آذرین و دگرگونی) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه: 62

سنگهای آذرینIgneous Rocks

- بافت در سنگهای آذرین

بافت سنگهای آذرین به اندازه، شکل، چگونگی قرار گرفتن و رابطه فیزیکی کانیهای موجود در سنگ اشاره می کند.  برخی سنگها از بلورهای بسیار دانه درشت ساخته شده اند ، بلورهای سازنده برخی دیگر بسیار ریز بوده و گروهی مخفی بلور و یا فاقد بلور می باشند. به طور کلی سنگ‌های آذرین دارای یکی از بافت‌های درشت بلور، ریز بلورو یا شیشه‌ای هستند.

بافت پورفیری:  بافت پورفیری یکی از معمولی‌ترین و فراوانترین بافتهای سنگهای آتشفشانی (ولکانیک) است. در این سنگها بلورهای درشت در یک زمینه‌‌ی ریزدانه و یا شیشه‌ای قرارگرفته‌اند. این اختلاف اندازه‌‌ی بین بلورها و زمینه سنگ ناشی از تغییر شرایط تبلور ماگما است. بلورهای درشت در اعماق زمین به آرامی شکل می‌گیرند و در اثر خروج ناگهانی مواد مذاب و سردشدن سریع آن در سطح زمین، زمینه ی‌ ریزبلور یا شیشه‌ای شکل می‌گیرد. این بافت معمولاً در سنگهای آتشفشانی، دایکها، سیلها، و یا توده‌های نفوذی کوچک دیده می‌‌شود.

بافت درشت بلور یا فانریتیک: در اثر انجماد آرام مواد مذاب در اعماق زمین، بلورها فرصت کافی برای رشد پیدا می کنند و گاهی طولشان به چندین سانتی متر نیز می رسد. این نوع بافت فاقد بخش شیشه‌ای و غیر متبلور بوده و کانی‌های سازنده آن دارای شکل بلورشناسی مشخصی هستند. بافت‌های درشت بلور انواع مختلفی چون بافت دانه‌ای، بافت پگماتیتی ، بافت کروی و ... دارند.

 بافت ریز بلور یا آفانیتیک: این نوع بافت مخصوص سنگ‌های آذرین بیرونی (آتشفشانی)، دایکها، سیلها و سطح خارجی توده‌های نفوذی است. در این نوع بافت که در اثر انجماد سریع ماگما پدید آمده است گاهی بلورهای دانه ریز با چشم غیر مسلح قابل تشخیص نمی‌باشند. از انواع بافت ریز بلور می‌توان به بافت دانه‌ای ریز بلور اشاره کرد که مشخصات بافت دانه‌ای درشت بلور را در مقیاس کوچکتر دارا می‌باشد. در این نوع بافتها فضای بین بلورها را شیشه و یا خمیره‌ای با بلورهای بسیاردانه ریز پر نموده است.

بافت شیشه‌ای Hyaline: در این نوع بافت تقریبا تمامی سنگ غیر متبلور و شیشه‌ای است. این بافت بیانگر سرد شدن بسیار سریع ماگما است و در ماگماهای بازالتی بیشتر از ماگماهای

اسیدی و خنثی

دیده می‌شود.

زمین اشکال متنوعی پدید می‌آورند. توده‌های آذرین بیرونی عمدتاً مخروط آتشفشانی، گدازه‌ و مواد تخریبی یا آذرآواری را ایجاد می‌کنند. توده‌های آذرین درونی نسبت به سنگ‌های اطراف خود ( سنگ‌های درونگیر) اشکال متفاوتی ایجاد می‌نمایند که بر حسب وضعیت نسبت به لایه‌بندی سنگ‌های رسوبی و یا شیستوزیته ( تورق ) سنگ‌های دگرگونی مجاور خود به دو دسته‌ی توده‌های نفوذی هم‌شیب و دگرشیب یا متقاطع تقسیم می‌گردند. 

- باتولیت Batholithe Bothos : به معنی عمیق و lithos به معنی سنگ می باشد. باتولیتها توده های آذرین نفوذی بسیار بزرگی هستند که وسعتی بالغ بر 100 کیلومتر مربع را اشغال می کنند. با افزایش عمق، وسعت باتولیتها افزایش می یابد و در زیر آنها مواد رسوبی دیده نمی شود. حجم ماگمای سازنده این توده ها به قدری زیاد است که انجماد کامل آن گاهی میلیونها سال به طول می انجامد. توده های کوچک باتولیت که وسعتی کمتر از 100 کیلومتر مربع داشته باشند، استوک خوانده می شوند که استوک سرچشمه که عامل اصلی کانی سازی مس است از مثالهای معروف آن است.

دایک dike: توده‌های نفوذی لایه‌ای شکل که طبقات دربر‌گیرنده‌ی خود را قطع می‌کنند و نسبت به آنها به صورت زاویه دار قرار می‌گیرند(قطع لایه بندی). ضخامت دایک بین چند سانتی‌متر تا چندین متر و طول آن ممکن است به دهها کیلومتر برسد. به دلیل مقاوم‌تر بودن جنس این توده‌ها نسبت به سنگ‌های اطرافشان، پس از فرسایش به صورت دیواره‌ای دیده می‌شوند. مدت انجماد کامل ماگما در دایک‌های سطحی به چند روز و در دایک‌های عمیق به صدها سال می‌رسد.

لاکولیت : در اثر تزریق مواد به درون لایه‌های رسوبی اشکالی شبیه به عدسی پدید می‌آید به گونه‌ای که سطح محدب آن به سمت بالا و سطح مسطح آن به سمت پایین قرار می‌گیرد. این اشکال را که با سنگ‌های درونگیر خود هم شیب بوده و ممکن است قطرشان به چندین کیلومتر و ضخامتشان به یک کیلومتر برسد لاکولیت نامیده می‌شوند. لاکولیت‌ها نسبت طول به ضخامت کمتر از 10 بوده و طبقات رویی آنها معمولاً گنبدی شکل هستند.

لوپولیت lopolith: توده‌های نفوذی پیاله مانندی که به صورت هم‌شیب با طبقات درونگیر خود ایجاد می‌شوند و سطح بالای آنها مقعر و سطح زیرینشان محدب است. گاهی قطر لوپولیت‌ها به صد کیلومتر و ضخامت آنها به 1 کیلومتر نیز می‌رسد.

فاکولیت phacolite: فاکولیت‌ها توده‌های نفوذی هم شیبی هستند که لولای چین و فضای بین طبقات چین خورده را پر می کنند و در قله تاقدسیها و یا قعر ناودیسها دیده می شوند.

سیل :sill توده‌های نفوذی با ضخامت کم و به صورت صفحه‌ای هستند که به موازات طبقات رسوبی یا شیستوزیته ( تورق‌) سنگ‌های دگرگونی تزریق شده‌اند. سیلها، بافت متراکم و بدون حفره داشته و از نظر اندازه‌ی بلورهای سازنده دارای ساخت یکنواخت می‌باشند. سن این لایه‌ها همواه از سنگ‌های درونگیرشان کمتر است و به کمک این مشخصه می‌توان آنها را از گدازه‌ها که تنها از لایه‌های زیرین خود جوانترند تشخیص داد. نسبت طول به ضخامت در سیل‌ها بیشتر از 10 می‌باشد. 

- مشخصات ماگما

ترکیب : ماگما از عناصرSi, Al , Ca, Na, K, Fe, Mg, H, O تشکیل شده است. مهمترین ترکیبات موجود در ماگما AL2o3,Sio2,H2o,Cao می‌باشند. سنگهای آذرین درونی نمی‌تواند معرف خوبی برای ترکیب شیمیایی ماگما باشند چون کانیهای مختلف بسته به نقطه انجماد خود در مراحل مختلف از ماگما جدا می‌شوند و سنگهای متفاوتی را تشکیل می دهند. به همین خاطرنماینده و نشانگر قسمت خاصی از ماگما می‌باشد ولی اگر گدازه به سرعت سرد شود در این حالت مراحل تفریق ماگما صورت نگرفته و این دسته سنگها به ترکیب واقعی ماگما نزدیک‌تر هستند. با بررسی این دسته گدازه‌ها آنها را به سه دسته کلی که 45 تا 75 درصد وزنی آنها را سیلیس تشکیل می‌دهند تقسیم کرده‌اند.

1) ماگمای بازالتی (ماگمای بازیک ) 2) ماگمای آنذریتی (ماگمای حد واسط) 3)ماگمای ریولیتی (ماگمای اسیدی)

گازهای محلول در ماگما در حدود 5% ماگما را تشکیل می‌دهند. تعیین نوع و مقدار واقعی آنها بسیار مشکل است ولی می‌توان مهمترین آنها را، بخار آب همراه با دی‌اکسیدکربن دانست که 90% گازهای خروجی آتشفشانها را تشکیل می‌دهد. از جمله این گازها در ماگما ازت، کلر، گوگرد و آرگون می‌باشند.  از مطالعات به عمل آمده در مورد منشاء بخارات آب ماگما چنین برداشت می‌شود که تمام بخار آب خارج شده از آتشفشان به صورت محلول در ماگما نبوده بلکه مقداری از آن از تبخیر آبهای زیرزمینی در نتیجه حرارت ناشی از ماگما حاصل شده است.

دما : دما در ماگمای گرانیتی(اسیدی) و بازالتی(بازی) متفاوت است. دمای ماگما از 800 تا 1200 درجه متغیر می‌باشد. دمای ماگمای بازالتی از ماگمای گرانیتی بیشتر است.

گرانروی یا وزیسکوزیته : گرانروی ماگماهای مختلف متفاوت است هر چه گرانروی زیاد شود سیالیت آن کاهش می‌یابد. گرانروی بستگی با ترکیب شیمیایی، درصد سیلیس، دما، فشار، بخارات و گازهای مخلوط در ماگما و فاز جامد ماگما دارد. ماگمای بازالتی کمترین گرانروی و ماگمای گرانیتی بیشترین گرانروی را دارد. ماگمای بازی(بازالتی) همانند رودخانه در سطح زمین جریان می

یابد.

دانه گرفته شده ‌است.

- انواع سنگ‌های آذرین

آندزیت

سنگ‌ آذرین بیرونی هست که از ماگما‌ی آندزیتی ( حدواسط ) تولید می‌شود. ماگما‌های آندزیتی معمولاً از آتشفشان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ های استراتوولکان به صورت گدازه با دمای بین 900 تا 1100 درجه‌ی سانتیگراد خارج می‌شوند و می‌توانند منطقه‌ای در حدود چندین کیلومتر را بپوشانند. این ماگماها می‌توانند فوران‌های انفجاری بسیار قوی همراه با مقدار زیادی مواد پیروکلاستیک تولید نمایند. آندزیت‌ها سنگ‌های دانه‌ریز و تقریباً روشن می‌باشند که کانی‌ها اصلی سازنده‌ی آنها ( پلاژیوکلاز، پیروکسن، آمفیبول و بیوتیت ) در زمینه‌ای خاکستری رنگ تا سیاه قرار گرفته است. آندزیت‌ها به دلیل مقاومت‌ زیاد در مقابل عوامل جوی در ساختمان‌‌سازی به عنوان سنگ‌نما بکار برده می‌شوند.

بازالت (سنگ سیاه )

یک سنگ سخت و سیاه و دانه ریز ولکانیکی با کمتر از 52% سیلیس(SiO2) است. بافت سنگ‌های بازالت می‌تواند حفره‌دار و یا متراکم باشد. این ماگماها به دلیل کم بودن میزانSiO2، ویسکوزیته‌ کمی دارند. به همین دلیل گدازه‌های بازالتی بر روی زمین می‌توانند سطحی تا حدودKM 20را بپوشاند.

بازالت‌ها که معادل بیرونی گابرو به شمار می‌روند فراوانترین سنگ آذرین بیرونی در پوسته اقیانوس‌ها هستند در صورتی که ماگمای بازالتی در زیر آب فوران نمایند اشکال ویژه‌ای را که به گدازه‌های بالشتی(Pillow lava) معروفند ایجاد می‌‌کند. وجود این اشکال در توالی‌های سنگی قدیمی در شناسایی محیط‌های دریایی و آبی قدیمی به زمین‌شناسان کمک فراوانی می‌کند.  فراوانترین کانی‌های سازنده‌ی این سنگ عبارتند از، الیوین، پیروکسن و پلاژیوکلاز. رنگ بازالت بر اساس میزان و نوع کانی‌های موجود در سنگ بخصوص الیوین می‌تواند از خاکستری روشن تا خاکستری تیره و سیاه تغییر نماید. دمای گدازه‌های بازالتی معمولاً بین 1100 تا 1250 درجه‌ی سانتیگراد می‌باشد. در صورتی که گدازه‌های بازالتی به سرعت سرد شوند یک نوع شیشه‌ بازالتی سیاهرنگ می‌سازد که تاکی‌لیتtachylite نامیده می‌شوند.

 دیوریت

دیوریت یک سنگ حد واسط دانه درشت و ندرتاً نهان بلوراست که رنگ آن معمولاً متمایل به سبز می‌باشد. کانی‌های اصلی سازنده‌ی این سنگ عبارتند از کوارتز، پلاژیوکلاز، فلدسپات، آمفیبول و بیوتیت. دیوریت از کلمه‌ای یونانی به همین شکل به معنی تشخیص دادن گرفته شده است. این سنگ در تزئین ساختمان‌ها و بناها کاربرد فراوان دارد. 

گابرو

گابروها سنگ‌های آذرین درونی سخت، تیره، دانه درشت و بازیکی هستند که درشتی بلور آنها بیانگر سردشدن آرام مواد مذاب در درون زمین است گاهی می‌توان آثار جریان مواد مذاب را در این سنگ مشاهده نمود. گابرو فراوانترین و معمولی‌‌‌‌‌‌ ترین سنگ‌های پلوتونیک(آذرین درونی) در پوسته‌ی اقیانوس‌ها و بعد از گرانیت‌ها، فراوان‌ترین سنگ‌های پلوتونیک در نواحی قاره‌ای محسوب می‌شوند. پیروکسن و پلاژیوکلاز دو کانی اصلی سازنده‌ی این نوع سنگ به شمار ‌می‌روند. نام آن از کلمه‌ای ایتالیایی به همین شکل گرفته شده ‌است.

گرانیت ( سنگ خارا ):

فراوانترین و معمولی‌ترین سنگ پلوتونیک در نواحی قاره‌ای که سازنده‌ی بزرگترین باتولیت‌های جهان محسوب ‌می‌شوند. با توجه به گرانیتی بودن پوسته‌ی قاره‌ها می‌توان نتیجه گرفت که اغلب این سنگ‌های اسیدی از ذوب پوسته تشکیل شده‌اند. گرانیت‌ها سنگ‌هایی به رنگ روشن با کوارتز فراوان ( حداقل 25% ) و دانه درشتند. طول بلور کانی‌های سازنده‌ی این سنگ‌ها ممکن است به چندین سانتی‌متر نیز برسد وجود این بلورهای درشت تجزیه سنگ را تسهیل کرده و در اثر تجزیه فلدسپات، آنها به کائولن تبدیل می‌‌شود تبدیل می‌شود. کانی‌های اصلی سازنده‌ی آنها عبارتند از کواتز، فلدسپات، آمفیبول و بیوتیت. کانی‌های آپاتیت، زیرکن، تورمالین، توپازو ....... به صورت کانی‌های فرعی در گرانیت‌ها یافت می‌گردند. سختی‌ و مقاومت‌ گرانیت‌ سبب شده که از آن به طور گسترده در تزئین ساختمان‌ها و سنگ‌فرش پیاده‌رو‌ها و .... به عنوان سنگ نما استفاده گردد. نام گرانیت از کلمه گرانوم Granum به معنی دانه گرفته شده ‌است.

این فقط قسمتی از متن مقاله است . جهت دریافت کل متن مقاله ، لطفا آن را خریداری نمایید

تحقیق - پارک جنگلی چیتگر

اختصاصی از حامی فایل تحقیق - پارک جنگلی چیتگر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود "MIMI file" پایین همین صفحه 

تعداد صفحات :  "110"

فرمت فایل : "word"

فهرست مطالب :

• مقدمه
• ضرورت تحقیق
• کلیات مربوط به پارک جنگلی چیتگر

3-1- موقعیت و وسعت پارک

3-2- تارخچه پارک

3-3- آب و هوای پارک

3-3-1- درجه حرارت

3-3-2-بارندگی

3-3-3- باد

3-4- پستی و بلندی

3-5- ژئومورفولوژی

3-6- سنگ شناسی

3-7- خاک شناسی

3-8- هیدرولوژیچ

3-9- ترکی توده های درختی

3-10- ارزش تفریحی و تفریحگاهی و مسائل اقتصادی واجتماعی

4- عوامل مخرب پارک

4-1- عوامل مخرب غیر زنده

4-2- عوامل مخرب زنده
5-روش بررسی

5-1- روش آماربرداری

5-2- تعداد قطعات نمونه

5-3- مساحت قطعات نمونه

5-4- شکل قطعات نمونه

6-مشخصه های اندازه گیری شده در قطعات نمونه

6-1- مشخصه های کلی

6-2- مشخصه های کمی

6-3- مشخصه های کیفیگ

7- محاسبات و تجزیه و تحلیلهای آماری ونتایج آماری

7-1- نتایج کمی

- مساحت قطعات جنگلکاری شده

7-1-2- ترکیب و درصد گونه ها

7-1-3- قطر

7-1-3-1- پراکنش قطری

7-1-3-2- مشخصات رقومی قطر

7-1-4- ارتفاع

7-1-4-1- مشخصات رقومی ارتفاع

7-1-4-2- منحنی ارتفاع

7-1-5- ضریب لاغری

7-1-6-تعداد درخت در هکتار

7-1-7- تعداد کنده در هکتار

7-1-8- طول تاج

7-1-10- زادآوریچ

7-1-11- علل عدم زادآوری

7-1-12- پوشش علفی

7-1-13- سطوح خالی از پوشش گیاهی

7-1-14- تاج پوشش در ردیف کاشت

7-1-15- تاج پوشش بین ردیف کاشت

7-1-17- سایر صدمات

7-1-18- ضخامت، نوع وتجزیه لاشبرگ

7-1-19- بررسی روابط تاج پوشش با:

7-1-19-1- پوشش زادآوری

7-1-19-2- پوشش علفی

7-1-19-3- سطوح خالی از پوشش گیاهی

7-1-20- اشکوب بندی توده های درختی

7-2- نتایج کیفی

- ضخامت پوست

7-2-2- شاخه دوانی

7-2-3- بررسی شادابی درختان

7-2-3-1- طول تاج سبز

7-2-3-2- رنگ برگ (سوزن)

7-2-3-3- تراکم برگ (سورن)

7-2-3-4-زردی               

7-2-4- فرم تنه

7-2-4-1- شاغولی بودن تنه

7-2-4-2- مستقیم بودن تنه

7-2-4-3- دوشاخگی

7-2-4-4- چند شاخگی

7-2-5- وضعین جوانه انتهایی

8- نتیجه گیری کلی و پیشنهادات

بخشی از  فایل  :

• مقدمه

فضای سبز دریک شهر همچون ریه های تنفسی شهرنشینان بشمار می آید و به همین دلیل نیبود آن ، به معنی نبود سلامت و تندرستی در شهرهاست. عموماً مردم د رمورد تأثیرات فضای سبز درختان روی تندرستی و بهداشت به اندازه کافی آگاهند و در حقیقت به آنها همچون نشانه های سلامتی می نگرند. بدون اینکه کاملاً رابطهع مشخصی بین درختان واثرات مختلف آن با بهداشت و سلامتی بر ایشان کاملاً روشن باشد.

پارکها یکی از عوامل شکل دهنده شهرها بشمار می آیند و بدلیل فضای سبز قابل ملاحظه  خود،علاوه بر داشتن تأثیرات زیست محیطی به سبب ایجاد چشم اندازهای زنده و سبز خود در زیبایی شهرها سهمی بسزا دارند. ثمر بخشی پارکها درتناسب میزان انبوهی و تنوع درختان، درختچه ها،بوته های  آن و فضای باز، معابر ، امکانات و وسعت آن قرار دارد. پارکهای وسیع بیش از پارکهای با وسعت کم در آب و هوای محخلی مناطق شهری تأثیر دارند. طبق مطالعات انجام شده (1974. Serber ) حداقل وسعتی را که یک پارک می تواند تأثیر ملموس خود را درآب و هوای مجاور خود بگذارد ،2/1-1 هکتار است. بهر جهت بیشترین پارک در آب و هوای شهرها مربوط به بخش درخت زار آن است وهر چقدر وسعت درخت زار بیشتر باشد، تأثیرات مفید آن بیشتر است. (1974-Sperber) .

اولین پارک دنیا که با وسعت زیاد، به منظور حفظ و حمایت منابع طبیعی بکر و جالب توجهش برای عموم مردن و نسلهای آینده و استفاده ازمنافع تفریحی، علمی، فرهنگی آن با سیستم خاصی در وسعت بیش از 800 هزار هکتار تأسیس گردید،پارک ملی یلواستون (Yellowstone) د رکشور ایالات متحده است که درسال 1872 میلادی تأسیس گردیده است. از آن به بعد ایجاد پارکها به سیستم پارکهای ملی و سیستمهای دیگر درکشورهای مختلف دنیا رواج یافت.

در ایران نیز تبدیل اراضی لم یزرع اطراف شهرها مخصوصاً تهران به پارکهای مصنوعی وغرس نهال به وسعت قابل ملاحظه در آنها از جمله اقداماتی است که به منظور مبارزه با آلودگی هوا و ایجاد فضای سبز، پس از ملی شدن جنگلها و مراتع کشور به عمل آمده است.

اگر چه اولین پارک جنگلی دست کاشت به عنوان پارک اهواز درسال 1342 دراهواز احداث گردید ولی پارک جنگلی خرگوش دره تهران (با وسعتی بالغ بر 140 هکتار) اولین تفریحگاه جنگلی (جنگل دست کاشت) است که در ایران پس از ملی شدن جنگلها، به منظور ایجاد فضای سبز و محلی برای تفریح شهروندان تهرانی در سال 1343 احداث گردید.

• ضرورت تحقیق

با نگاهی به پیشینه پارکهای جنگلی دست کاشت در می یابیم که تأسیس اکثر این پارکها دردهه 40 قرن اخیر و پس از ملی شدن جنگلها و مراتع کشور اتفاق افتاده است. زمانیکه جنگلکاری و تب کشت سوزنی برگان در ایران بالا گرفته بود و با مطالعات بسیار محدود اولیه ومنابع اندک موجود در آن زمان اقدام به کاشت سوزنی برگان در سطوح وسیع گرید که ماحصل آن پارکهای جنگلی دست کاشت بزرگی هستند که ما امروزه آنها را به نامهای چیتگر ، لویزان، سرخه حصار و ... می شناسیم پارکهای جنگلی ای که از بدو احداث آنها حدود 30 سال می گذرد.

اما اینکه آیا از آن زمان تاکنون مطالعات جامع و کامل درمورد این پارکها صورت گرفته تا مشخص گردد که جنگلکاریهای انجام شده دردهه های قبل موفقیت آمیز بوده یاخیر؟ کشت گونه های سوزنی برگ مثبت بود یا خیر؟ ،وضعیت بقا و ادامه حیات پارکها چگونه است؟ امری است که جای بحث و تفحص دارد.

بعداز گذشت 30 سال هنوز تجربیات ما به مطالعات بسیار اندکی محدود می گردد که دراین فاصله زمانی طولانی و اکثراً به صورت موردی و پراکنده انجام شده است. کم تجربگی و عدم استفاده ازمنابع معتبر علمی موجود باعث شده تا امروزه حیات اکثر پارکهای جنگلی به خطر بیافتد. چنانچه این مورد درپارک جنگلی چیتگر بررسی شده و نتایج امر شاهدی بر این ادعاست.

پارکهای جنگلی علاوه بر اینکه خصوصیات توده های جنگلی را دارا هستند. فضای سبز مناسبی را جهت استفاده عموم مردن مهیا می سازند. متأسفانه دیدگاه حاکم بر نظام جنگلبانی سالیان گذشته ایران با دیدگاه امروزی بسیار متفاوت است . کشتهای وسیع تک گونه ای با نظم و ترتیب تصنعی بالطبع رسیدگی و نگهداری از این مناطق را آسانتر می کند. امروزه ثابت شده که سیستمهای خالص و تک کشتی قادر به ایجاد اکوسیستمهای پایدار نمی باشند، موردی که درعلم جنگلشناسی نوین از اهمیت خاصی برخوردار است.

به تجربه ثابت شده که جنگلکاریهای مخلوط به مراتب کیفیت و وضعیت بهتری نسبت به جنگلکاریهای تک کشتی دارند. چرا که پایداری جنگل ، مقاوت در برابر آفات و امراض، جلوگیری از خطر آتش سوزی، تولید چوب مرغوب و متنوع و ... تنها در جنگلها و جنگلکاریهای مخلوط در حالت ایده آل موجود است.

امروزه ضروری است تا این گونه جنگلکاریهای تک گونه ای درسطوح وسیع، با ایجاد اصلاحات و رعایت اصول جنگلشناسی به نحوی به سمت جنگلهای طبیعی و آمیخته سوق داده شوند. د رغیر این صورت درچند سال آتی شاهد نابودی این ذخایر طبیعی خواهین بود. هدف از این تحقیق بررسی کمی و کیفی جنگلکاریهای انجام شده در پارک جنگلی چیتگر است تا نتایج حاصله بتواند برای اصلاح و بهبود وضعیت توده های درختی پارک مود استفاده قرار گیرد. لازم به توضیح است که از سال 1347 (بدو تأسیس پارک جنگلی چیتگر) تا کنون عمده ترین مسائلی که در پارک مورد بررسی قرار گرفته اند، عبارتند از : مسائل اقتصادی، اجتماعی ( مجنونیان، 1356) – خاک (سرمدیان، 1368) – پوش گیاهی (جوانشیر 1368) و ژئومورفولوژی (احمدی ، 1368).

• کلیات مربوط به پارکجنگلی چیتگر

3-1- موقعیت و وسعت پارک

پارک جنگلی چیتگر یکی از مهمترین پارکهای کلان شهر تهران با وسعتی معادل 814 هکتار می باشد که از نظر جغرافیایی درشمال غرب تهران، حاشیه شمالی اتوبان تهران- کرج، به فاصله 15 کیلومتری تهران و 18 کیلومتری کرج و در حد فاصل عوارضی اتوبان و مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع (پیکان شهر) قرار دارد.

(نقشه شماره 1 ضمیمه) طول پارک به موازات اتوبان تهران کرج حدود 5/5 کیلومتر و عریضترین قسمت آن 8/2 کیلومتر می باشد. این پارک د ر51 درجه و 10 دقیقه طول شرقی و 35 درجه و 45 دقیقه عرض شمالی قرار دارد. پارک جنگلی چیتگر ازشمال ب اراضی پادگان دانشگاه امام حسین و اراضی زراعی کن، از مغرب به پیکانشهر و مؤسسه تحقیقات جنگلها و مراتع و ازمشرق به جاده کوهک محدود می شود.

3-2- تاریخچه پارک

عملیات جنگلکاری و احداث پارک از نیمه دوم سال 1345 توسط اداره منابع طبیعی استان تهران آغاز گردید. این عملیات 2 سال به طول انجامید ودر سال 1347 به پایان رسید. کاشت درختان در این مدت به صورت مرحله ای انجام گرفت. بدین ترتیب که ابتدا قطعه اول پارک به وسعت 600 هکتار و سپس قطعه دوم به وسعت 400 هکتار ودر نهایت قطعه سوم به وسعت 400 هکتار کشت شده اند که جمعاً سطح زیر کشت را که 1400 هکتار می باشد، شامل می شوند. 20 هکتار باقی مانده حاصل توسعه سنوات اخیر بوده است. (مجموع این جنگلکاریها سطحی معادل 1420 هکتار راشامل می شود و این درحالی است که مساحت مسطحه و واقعی پارک همانطور که در قسمتهای آتی خواهد آمد، 814 هکتار می باشد.)

کلیه مناطق جنگلکاری شده قبل از کاشت جزو مراتع بوده و به وسیله دام چرا می شده است. مالکیت پارک قبل از ملی شدن جنگلها و مراتع خصوصی بوده و قسمتی از منطقه به عنوان مرتع دارای مالک بوده است ولی پس از اجرای قانون ملی شدن جنگلها (سال 1342) منطقه پارک نیز ملی شناخته شده و مالکیت خصوصی آن از بین رفته است.