لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 10
پاکستان
روابط خارجی ایران و پاکستان، نخستین عهدنامه مودت ایران و پاکستان 1950.
خلاصه:
امضاء اولین قرارداد دوستی ایران و پاکستان 1950 م
ویژگیهای نمایه‌ای:
الف- عنوان تفصیلی واقعه: امضاء اولین قرارداد دوستی ایران و پاکستان 1950 م
ب- زمان وقوع: 18 فوریه 1950 م
ج- زمان وقوع به تقویم شمسی: 29 بهمن 1328 ش
د- مدت زمان گذشته از واقعه: 52 سال
هـ - مکان وقوع: تهران
و- رهبران واقعه: دکتر علی اکبر سیاسی، غضنفرعلیخان، رئیس جمهور پاکستان، محمدرضاشاه
ز- علت وقوع: استقلال پاکستان از هند و ضرورت حفظ امنیت در مرزهای ایران و پاکستان و ابراز حسن
همجواری از سوی هردو کشور
ح- اسلامی یا ملی یا منطقه‌ای یا بین المللی بودن واقعه: منطقه‌ای است.
کلید واژه: تاریخ معاصر کشورهای اسلامی، تاریخ معاصر ایران، هند، ایران، پاکستان، استقلال
پیش زمینه های وقوع:
از 518 قبل از میلاد به بعد سندوپنجاب به دست ایرانیان فتح شده است و زبان فارسی در این سرزمین ها رواج یافت. در دوران حکومت اسلامی روابط ایران با این سرزمین ها توسعه یافت. امرای اسلامی و ایرانی با فتح این مناطق زبان فارسی و فرهنگ ایرانی را درآنجا گسترش دادند. روابط ایران و پاکستان قبل از استقلال این کشور به مناسبات ایران وانگلستان مربوط می شود و در آغاز تاریخچه بررسی اجمالی اوضاع مرزهای شرقی ایران و دخالتهای دولت انگلیس مطرح است. درسال 1739 میلادی نادرشاه افشار بلوچستان را تسخیر و ناصرخان براهوئی را به سمت حکمران آن ایالت منصوب کرد. درزمان محمدشاه ایران درصدد
تسخیر مجدد بلوچستان برآمد و توانست آنرا ضمیمه خاک ایران نماید. دولت انگلیس ظاهرا برای حفظ امنیت سرحدات «هند»که درآن موقع جزو قلمرو انگلیس بود ودست یافتن به راههای ورودی افغانستان به تدریج امرای محلی بلوچستان را مطیع ساخت وکلات مرکز این ناحیه را متصرف شد. مخصوصا پس از ضمیمه کردن سند و پنجاب به هند نفوذ دولت انگلیس در بلوچستان افزایش یافت ودرسال 1854 عهدنامه‌ای با نصیرخان
از حکام معروف بلوچستان منعقد ساخت و خان مزبور را در مقابل دریافت مقرری سالیانه تحت الحمایه خود کرد. دراین جریان انگلستان قراردادهای سرحدی را که خود نوشته بود به دولت ایران تحمیل نمود.
در اول سپتامبر 1871 میلادی وزیر مختار انگلیس مقیم تهران یادداشتی به انضمام یک قطعه نقشه که ازطرف دولت انگلیس و توسط گلد اسمیت تهیه شده بود و درآن خط سرحدی بین «بلوچستان» و ایران و دولت مستقل کلات تعیین شده بود به عنوان «میرزاسعیدخان» وزیر امورخارجه فرستاد ودولت ضعیف و غیر مردمی «ناصرالدین شاه» هم برای حفظ موقعیت خود مطیع اوامر انگلیس گردید. مناسبات ایران با کشورپاکستان در دوره رضاخان که پاکستان هنوز استقلال نیافته بود محدود به تاسیس سرکنسولگری در «کراچی» و «کویته» شد و این دو کنسولگری درچهارچوب مناسبات ایران و انگلیس فعالیت داشتند. مناسبات دو کشور پس از
استقلال پاکستان درآبان ماه 1326 و شناسایی آن از طرف دولت ایران وتاسیس سفارت در کراچی (درآبان 1326) آغاز شد و مقامات دو کشور ملاقاتهای متعددی با یکدیگر برقرار کردند ودر بهمن ماه 1328 شاه مخلوع ایران بازدیدی از کشور پاکستان به عمل آورد و عهدنامه مودت بین دو کشور به امضاء رسید.
علل و عوامل وقوع قرارداد مودت:
درسال 1927 قائد اعظم محمدعلی جیناه پیشنهاد معروف 14 ماده‌ای خود را که حافظ منافع مسلمانان بود اعلام کرد. همچنین درجلسات سالیانه حزب مسلم لیگ که به ریاست اقبال شاعر و سیاستمدار تشکیل می گردید برای اولین مرتبه تقاضای تشکیل کشور مستقل پاکستان را اعلام کرد. درسال 1927 حزب مسلم لیگ رسما پیشنهاد استقلال کامل هندوستان را اعلام نمود درسال 1940 طرح اقبال درباره تشکیل کشور جداگانه و مستقل پاکستان مورد قبول قائد اعظم قرار گرفت و قطعنامه مربوط به این امر در جلسه حزب مسلم لیگ در لاهور صادر گردید.
پیروزی بی‌سابقه حزب مسلم کیک در انتخابات عمومی سال 1964 به دنیا نشان داد که تقاضای حزب مسلم کیک نسبت به تشکیل دولت مستقل پاکستان تقاضای کلیه مسلمانان شبه قاره هندوستان است و به این ترتیب مبارزه‌ای که از سال 1857 شروع شده بود با پیروزی خاتمه یافت و در تاریخ چهاردهم اوت 1947 پاکستان بوجود آمد.
از سوی دیگر فقدان منابع و ذخایر طبیعی و اقتصادی غنی و عدم وجود صنایع و کشاورزی قدرتمند در کنار جمعیتی عظیم، عامل موثری در سیاست خارجی پاکستان است و روابط مودت آمیز ایران و پاکستان راهم می توان علاوه بر دیرینگی فرهنگی و مذهبی ، دراین راستا توجیه وتوصیف کرد.
روابط خارجی ایران و پاکستان