شناسایی نوع، علل و مکانیزم آسیب¬های رایج در هندبالیست¬های نیمه حرفه¬ای 17 تا 20 سال با تأکید بر پست بازی
به صورت ورد ودر92صفحه
چکیده:
آسیب عاملی مخرب در موفقیت ورزشکار بحساب می¬آید و شناسایی آسیب به پیشگیری و کاهش آن کمک می¬کند. ورزش هندبال یک رشته¬ی پرطرفدار بوده و همواره با پدیده آسیب همراه می¬باشد. هدف این تحقیق، شناسایی نوع، علل و مکانیزم آسیب¬های رایج در هندبالیست¬های نیمه حرفه¬ای 17 تا 20 سال با تأکید بر پست بازی بود. نمونه¬های تحقیق را 103 نفر (53 پسر و 50 دختر) از هندبالیست¬های جوان 17 تا 20 سال تشکیل دادند که بصورت تصادفی در دسترس از بین باشگاه¬های ورزشی هندبال استان تهران انتخاب شدند. برای جمع¬آوری اطلاعات از پرسشنامه¬ای شامل دو بخش، اطلاعات فردی (سن، قد، وزن و سابقه فعالیت) و استاندارد گزارش آسیب بر گرفته از طب ورزش استرالیا استفاده شد. برای وصف اطلاعات از آمار توصیفی میانگین، انحراف استاندارد، فراوانی و درصد فراوانی و آمار استنباطی خی¬دو تک نمونه¬ای به منظور تعیین تفاوت معنادار بین نوع، علل و مکانیزم آسیب در پست¬های مختلف استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین شیوع آسیب در پسران و دختران در پست¬های مختلف بازی آسیب¬های عضلانی-تاندونی و مفصلی است درحالی¬که آسیب¬های استخوانی و پوستی در مراتب بعدی قرار گرفتند. آسیب پذیرترین قسمتِ اندام فوقانیِ پسران در آسیب¬های عضلانی-تاندونی شانه، انگشتان و کف دست و بازو و در دختران شانه، باز و آرنج بود. آسیب پذیرترین قسمتِ اندام تحتانیِ پسران و نیز دختران در آسیب¬های عضلانی-تاندونی، مچ پا و سپس زانو و کشگک بود. فشار مداوم بیش از حد، بیشترین علت تکرار شونده آسیب در پستهای مختلف و ضربه مستقیم و استفاده بیش از حد از یک عضو بیشترین مکانیزم¬های آسیب زا در پسران و دختران شناخته شدند.
شناسایی نوع، علل و مکانیزم آسیب¬های رایج در هندبالیست¬های نیمه حرفه¬ای 17 تا 20 سال با تأکید بر پست بازی