لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"
فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحات:8
جوشکاری انفجاری تکنیک بکارگیری مواد منفجره برای اتصال متالورژیکی فلزات در فشار همراه با حداقل ذوب فلزات مورد نظر می باشد.
اساس این روش بر این قاعده استوار است که اگر دو سطح فلزی با سرعت کافی به هم نزدیک گردند ممکن است سیلان پلاستیکی ناشی از برخورد سطوح مشترک باعث جوش خوردن دو سطح گردد که طی آن عمل نفوذ اتفاق نمی افتد.
فشار مورد نیاز جهت جوشکاری از فشار یک لایه مواد منفجره که بر روی یکی از صفحات نصب شده حاصل می شود.صفحه ی زیرین موسوم به صفحه ی ساکن را بر روی تکیه گاه محکمی که اغلب فلزی است (و می تواند از بتن یا ماسه باشد) قرار می دهند.ماده انفجاری ممکن است بصورت ورقه رشته و پودر یا حتی به صورت خمیر باشد که بر روی صفحه ی پرنده قرار می گیرد.بسته به نوع ماده ی انفجاری ضخامت لایه ی ماده ی انفجاری و چگالی آن سرعت ناشی از انفجار معمولآ بین 3600-2400 متربرثانیه می باشدفشار تماس بسیار بالای ناشی از انرژی جنبشی فوق باعث می شود که در نقاط تماس سیلان پلاستیک رخ داده و به ناحیه ی اطراف و فضاهای خالی مجاور پخش گردد که منجر به اتصال چنگکی بین دو سطح می گردد.
مکانیزم اساسی جوش انفجاری ساده استبا مشتعل شدن ماده ی انفجاری صفحه ی بالایی سرعت گرفته و در اثر برخورد دو صفحه بک اتصال دائم و قوی ایجاد می شود
برای اینکه جوشکاری سطوح یکنواخت و کامل باشد بهتر است دو سطح قبل از کاربرد مواد منفجره از یکدیگر فاصله داشته باشند. عملا صفحه ی پرنده تحت زاویه ی آلفا نسبت به صفحه ساکن قرار داده می شود.با توسعه ی انفجار هوای موجود در فاصله ی دو صفحه به سرعت خارج می شود که منجر به تمیزی دو سطح اتصال می گردد. صافی و تمیزی دوسطح عاملی جهت تماس و اتصال بهتر سطوح می باشد.
مقاله جوشکاری انفجاری
