
مشخصات این فایل
عنوان: جوشکاری و انواع آن
فرمت فایل : word( قابل ویرایش)
تعداد صفحات: 75
این مقاله درمورد جوشکاری و انواع آن می باشد.
خلاصه آنچه در مقاله جوشکاری و انواع آن می خوانید :
بک های جوشکاری
برای این که بتوان فلزات با ضخامتهای مختلف را جوشکاری نمود مشعل مجهز به سربک های مختلف می باشد . شماره های بک از قطر سوراخ موجود در آن پیروی می کند هر چه شماره بالاتر رود قطر سوراخ بک بزرگتر می شود . ارقامی که بر روی بک ها حک شده است به کارخانه سازنده آنها بستگی دارد . معمولی ترین سیستم شامل شماره هایی است که به ترتیب آنها از 0 تا 15 است . در این سیستم بزرگترین شماره بیشترین قطر بک را خواهد داشت .
مواظبت از سربک های جوشکاری : در بعضی مواقع ناچاریم بک را تعویض نماییم . این عمل باید با آچاری که برای این منظور در نظر گرفته شده است انجام گیرد . برای این کار هیچگاه نباید از ابزاری مانند انبردست استفاده کنند زیرا انبردست باعث خرایب شدن مهره بک ها شده آنها را بلا استفاده می سازد .
- زمانی که مشعل گرم است بک را نباید تعویض نمود زیرا حرارت پیچها را منبسط کرده سربک در داخل مشعل خیلی محکم می شود اگر قبل از این که بک به طور کامل سرد شود , سعی کنیم با نیروی زیاد آنرا باز نماییم ممکن است باعث بریدن مقطع پیچ شده در نتیجه بک بلا استفاده گردد خارج ساختن پیچ شکسته و بریده شده خود مشکل جداگانه ای را به وجود خواهد آورد .
- برای به وجود آوردن جوش خوب لازم است بک همواره تمیز نگهداشته شود . استفاده زیاد و مداوم از مشعل باعث می شود که در مجرای بک کربن (دوده ) تشکیل شود . بر طرف کردن این دوده ها باید با سوزنهای مخصوصی که بدین منظور تهیه شده است صورت گیرد . انتهای بک هارا باید با چوب مناسب و در زمانهای مقتضی تمیز نمود . کربنهای داخل سوراخ نیز به وسیله سوزنهای پاک کننده زدوده می شود .
رگولاتورهای فشار
میزان فشار گاز اکسیژن در یک کپسول معمولی 40 لیتری پر شده از کارخانه سیلندر پرکنی تا bar 150 و در مورد کپسول پر گاز استیلن حل شده در استن تا bar 15 در نظر گرفته می شود و مسلما جوشکاری و همچنین برشکاری گازی با چنین فشار بالایی امکانپذیر نخواهد بود و روی همین اصل الزاما برای تجهیزات جوش گاز دستگاه تبدیل و تقلیل فشار که اکثرا آن را رگولاتور فشار می نامیم , باید در نظر گرفته شود . فشار گاز با بزرگی و کوچکی مشعلی که برای جوش دادن انتخاب شده , بستگی دارد و مقدار آن برای گاز اکسیژن از
5/2 تا 3 اتمسفر و برای گاز استیلن از 1/0 تا 7/0 اتمسفر متغیر خواهد بود .
رگولاتور های فشار اکسیژن و استیلن دارای دو وظیفه عمده اند :
1- فشار قوی داخل کپسول را به فشار کار تقلیل دهد .
2- از نوسان فشار جلوگیری کرده آن را در فشار های مختلف کپسول ثابت نگه دارد .
نگهداری صحیح رگولاتورهای فشار : کاهندهای فشار دستگاههای حساسی هستند که باید در تمام اوقات از آنها به خوبی مراقبت نمود زیرا یک ضربه جزئی ممکن است آن را از تنظیم خارج کند . هنگامی که رگولاتور از روی کپسول باز می شود هرگز نباید برای مدت زمانی طولانی روی میز کار و یا بر روی زمین قرار گیرد چون امکان دارد فرد یا افراد دیگری , تغییرات یا جابچایی ناخواسته ای در مورد آن صورت دهند و نصب شدن مجددش بر روی کپسول گاز باعث شکستن و خراب شدن اجزایش شود . این نکات را باید برای نگه داری درست و ایمن رگولاتورهای فشار به کار گرفت :
- همیشه قبل از این که شیر کپسول را باز کنیم , باید پیچ تنظیم را امتحان نموده در خاتمه جوشکاری پیچ تنظیم را کاملا باز نگه داریم .
- از به کار بردن روغن در رگولاتورها باید اجتناب کرده برای روغنکاری پیچ تنظیم فقط بایستی از صابون و گلیسرین استفاده کنیم .
- از تعویض رگولاتورهای اکسیژن و استیلن با یکدیگر , جدا خوداری کنیم .
- اگر رگولاتور وظیفه خود را بخوبی انجام نمی دهد , باید آن را از قسمت گاز رسانی باز نموده برای رفع عیب به تعمیر کار متخصص ارائه دهیم .
- هنگامی که فشار را از رگولاتور حذف کنیم و عقربه فشار سنج به سمت عقب بر نگردد باید نسبت به اصلاح آن اقدام نمایند . مشکل بوجود آمده در این حالت احتمالا مربوط به مکانیزم فنر داخل فشار سنج است که در اثر اعمال فشار ناگهانی در مانومتر به وجود می آید .
- محل اتصال رگولاتور به کپسول باید کاملا محکم بوده در آن ناحیه نشتی گاز وجود نداشته باشد . چنانچه نشت گاز وجود داشت , فشار معقولی را به مهره به وسیله آچار مربوط به آن وارد کنیم اگر نشتی بر طرف نشد , رگولاتور را باز نموده محل نشیمنگاه رگولاتور و کپسول را تمیز می کنیم . در صورت ادامه نشتی دنده های کپسول و مهره رگولاتور را باید بررسی کرد و در صورت خراب بودن باید آن را اصلاح نمود .
رنگ مشخصه و اتصالات کپسولها
برای آنکه با یک نگاه , گاز داخل کپسول را تشخیص داد بدنه سیلندرها را باید با رنگ استاندارد شده ای رنگ آمیزی کنند همچنین برای جلوگیری از اشتباه بستن رگولاتور اکسیژن به گازهای قابل اشتعال و ممانعت از استفاده رگولاتور یک گاز , برای گاز دیگر , اتصالات و دندانه های پیچهای آنها را متفاوت ساخته اند .
از آنجایی که اشتباه بستن شیلنگ یا لوله های اکسیژن به گازهای قابل اشتعال ممکن است انفجار ایجاد نموده باعث بروز سانحه گردد , اتصالات آنها را به محل خروجی دستگاههای تقلیل فشار با قطر های مختلف انتخاب می کنند و برای اکسیژن , پیچ راست گرد و جهت استیلن پیچ چپ گرد در نظر می گیرند همچنین قطر داخلی شیلنگهای اکسیژن را کمتر از قطر داخلی شیلنگهای گازهای سوختنی انتخاب می کنند .
نحوه تشکیل شدن شعله (روشن کردن مشعل )
برای روشن نمودن مشعل جوش این مراحل باید انجام شود :
- سربک مخصوص برای جوشکاری بر روی ورقی به ضخامت 3 تا 6 میلیمتر انتخاب نموده آن را به مشعل متصل می نماییم .
- شیر کپسولهای اکسیژن و استیلن را باز نموده و فشار گاز را با توجه به اندازه سربک انتخابی تنظیم می نماییم . در موقع باز کردن شیر فلکه کپسول , هیچ گاه نباید مقابل رگولاتور ایستاد . یکی از معایب رگولاتورها این است که در هنگام عبور گاز از درون آنها امکان پرت شدن شیشه و اصابت آن به سر وصورت جوشکار وجود دارد از این رو در موقع باز کردن شیر کپسول باید به کناری ایستاد و بآهستگی آن را باز کرد .
- چون گاز اکسیژن و استیلن در داخل کپسولهای مربوطه با فشار پر شده اند چنانچه شیر آنها را باز نموده فشار کپسول دفعتا وارد رگولاتور شود به آن صدمه زده از حساسیت آن می کاهد . شیر پیچهای تنظیم رگولاتور را برای فشار کاری مورد لزوم می چرخانیم .
- شیر استیلن روی مشعل را به اندازه ¾ دور باز کرده و فندک را در فاصله حدود 5/2 سانتیمتری انتهای سربک نگه داشته آن را روشن می کنیم .
این کار را باید سریع انجام داد تا از هدر رفتن گاز جلوگیری شود . اگر شیر استیلن به قدر کافی باز نشده باشد شعله روشن شده با دود همراه خواهد بود . در این حالت باید فورا شیر استیلن را به اندازه ای باز نمود تا شعله تمایل کمی را به پرش از سربک پیدا کند . هیچ گاه نباید مشعل را با کبریت روشن کرد . این عمل باعث می شود انگشتان دست بیش از اندازه به سر مشعل نزدیک شده روشن شدن ناگهانی استیلن موجب سوزانیدن انگشتان جوشکار شود . روشن کردن مشعل بهتر است روی میز کار انجام گیرد و سربک رو به پایین باشد . چنانچه سربک روبه بالا یا اطراف باشد ممکن است باعث سوزاندن فرد یا افرادی در نزدیکی شما به جوشکاری مشغول است , هرگز نباید جهت روشن نمودن مشعل از شعله مشعل او استفاده نمود زیرا با این عمل ضمن این که برای کارش ایجاد مزاحمت می شود امکان دارد سبب سوختگی دست یا پا و صورت او شود .
- زمانی که عمل جوشکاری در فضاهای سر بسته مانند اتاقک , تانکر , بشکه یا اجسام دیگری که دارای حجم کم است صورت می گیرد اگر شعله خاموش شد نباید برای روشن نمودن مجدد آن از فلز سرخ شده استفاده کرد , زیرا این عمل باعث می شود مقداری گاز نسوخته در فضا پخش شده و منفجر شود .
مشعل را باید در فضای باز مطابق معمول روشن کرد و برای ادامه جوشکار شعله را تنظیم نمود .
تنظیم شعله نوع خنثی : به محض روشن شدن استیلن , باید شیر سوزنی روی مشعل و مربوط به گاز اکسیژن را بتدریج باز نمود تا یک مخروط سفید رنگ به طور واضح نزدیک سر مشعل ظاهر شود .
این مخروط را مخروط آبی رنگ دیگری که دارای درخشندگی کمتری است احاطه می کند چنین شعله ای را شعله خنثی می نامند . علت نامگذاری این است که چون چنین شعله ای هیچ نوع اثر شیمیایی نا مطلوب در محل جوشکاری به جای نمی گذارد از این رو خنثی خواهد بود . مخلوط شدن گازهای اکسیژن و استیلن برای ایجاد آن در لوله اختلاط بک به نسبت یک به یک می باشد .
مخروط سفید رنگ و درخشان شعله خنثی , طولی در حدود 5/1 تا 19 میلیمتر می تواند داشته باشد که میزان آن بستگی به اندازه سربک خواهد داشت .
از شعله خنثی برای جوشکاری اغلب فلزات استفاده می شود . هر نوع تغییری که باعث شود اختلاط 1:1 را به هم بزند , خواص ویژه ای به شعله خواهد داد .
چنانچه مقدار بیشتری اکسیژن به مخلوط گازهای جوشکاری اضافه شود , شعله ای به وجود می آید که به آن اکسید کننده گویند . این شعله تا حدی به شعله خنثی شباهت داشته , با این تفاوت که مخروط داخلی آن قدری کوتاه تر و نوک تیز تر است و رنگ آن از سفید درخشان به ارغوانی مبدل می گردد گاهی از این شعله در لحیم سخت استفاده می شود .
اگر مقدار گاز استیلن در مخلوط گازهای جوشکاری بیشتر باشد آن را احیا کننده می نامند . این شعله بسادگی تشخیص پذیر است , زیرا برخلاف شعله خنثی که دارای دو مخروط متمایز است , درای سه مخروط متمایز از همدیگر می باشد .
کاربرد شعله های مختلف (آزمایش شعله ها ) : در شروع جوشکاری برای تنظیم یک شعله صحیح با مشکل مواجه خواهیم شد , اما اگر مشخصات ویژه ای اکسید کننده و احیا کننده را بدانیم , تنظیم شعله خنثی ساده خواهد شد .
شعله احیا کننده : ابتدا شیر استیلن را باز کرده و شعله را روشن می کنیم سپس به آن اکسیژن اضافه کرده تامخروطی به وجود آید که در مخروط سفید رنگ دیگری را احاطه کند این مخروط دارای وزش است و لبه های پر مانندی دارد , این شعله را احیا کننده می نامند .
شعله اکسید کننده : اکنون شیر اکسیژن روی مشعل را بیشتر باز نمود مشاهده خواهیم کرد مخروط سفید رنگ , کوتاه شده و رنگ سفید آن ارغوانی و شعله همراه با صدا است . شعله مزبور را طوری روی قطه فلز می گیریم تا مخروط آن با سطح فلز تماس حاصل نماید . مشاهده خواهیم کرد ضمن ذوب شدن فلز جرقه های زیادی به اطراف پراکنده شده و کف سفید رنگی به شکل تفاله روی سطح فلز ظاهر می شود . بعد از سرد شدن فلز دارای سطحی براق خواهد بود .
شعله خنثی : اکنون با تنظیم شیر های مشعل سعی می کنیم تا مخروط وسط که دارای وزش است محو گردد و شعله خنثی ایجاد شود . بعد از آن که شعله خنثی تشکیل شد , آن را بر روی یک قطعه فلز می گیریم ملاحظه خواهیم کرد فلز مذاب به وجود آمده جرقه های خیلی ناچیزی داشته و به آرامی مانند شربت بر روی قطعه کار , جاری می شود .
ابزارها و وسایل دستی جوشکاری گازی
برای اجرای جوشکاری و برشکاری با شعله گاز ابزارها و وسایلی غیر از تجهیزات اصلی آن مورد نیاز می باشند که مشخصات فنی آنها را توضیح می دهیم و عبارتند از :
فندک جوشکاری (آتش زنه ) : فندک جوشکاری ابزاری است که برای روشن کردن مشعل جوش از آن استفاده می شود . شعله اکسی استیلن را نباید هیچ گاه با کبریت , کاغذ مشتعل یا امثال آن , روشن کرد , زیرا ضمن حرارت زیاد , چون روشن شدن آن , دفعتا صورت می گیرد و دارای شعله کشیده ای می باشد ممکن است به دست یا لباسهای شخص جوشکار اصابت نموده باعث سوختگی شود بنابراین به منظور محافظت وداشتن ایمنی بیشتر باید از فندکهای سنگی یا الکتریکی استفاده کنند که دارای دسته ای بلند و مسلط باشند .
عینک جوشکاری : شعله اکسی-استیلن نوری با شدت زیاد و خیره کننده همراه با اشعه حرارتی تولید می کنند که اگر مستقیما به چشم جوشکار , بتابد امکان آسیب رسانیدن به نسوج چشم را به وجود می آورد بنابراین به کار بردن یک عینک جوشکاری مناسب , با تیرگی و رنگ استاندارد ضروری خواهد بود . درجه تیرگی شیشه های عیک جوشکاری گاز باید در حدی باشد که بتواند نور شدید را که در جریان جوشکاری ایجاد می شود در مقابل چشمهای جوشکار سد نماید .
لباس ایمنی جوشکاری گازی : به هنگام جوشکاری وبرشکاری با شعله های اکسی-استیلن استفاده از پیش بند چرمی و روپوش ویژه ضروری است –چنانچه پوشش مناسبی در موقع جوشکاری یا برشکاری با شعله گاز نداشته باشیم جرقه های پرتاب شده از فلزات مذاب سوراخهای ریزی را در لباس به وجود می آورند از این رو هیچ گاه نباید از پوشیدن و به کار بردن تجهیزات ایمنی خوداری کنیم . گاهی در اثر خاموش شدن مشعل در حین جوشکاری , مواد مذاب زیادی به اطراف پخش می شود که اگر در این هنگام لباس مناسب ایمنی در بر نداشته باشیم ممکن است عواقب وخیمی به وجود آید . استفاده از کلاه ایمنی , در مواردی که خطر پرتاب شدن ذرات داغ بر روی موهای سر جوشکار یا برشکار , وجود دارد توصیه می شود .
بخشی از فهرست مطالب مقاله جوشکاری و انواع آن
مقدمه
تاریخچه :
تعریف جوشکاری
جوشکاری فشاری
جوشکاری آهنگری
جوشکاری مقاومتی
جوشکاری ذوبی
قوس الکتریکی و چگونگی تشکیل آن
روشهای مختلف ایجاد قوس الکتریکی
جریان الکتریسیته مناسب در روش (SMAW)
شدت جریان در جوشکاری
اختلاف پتانسیل در جوشکاری
مقاومت الکتریکی قوس
قطب الکترود
محاسن جوشکاری با جریان متناوب AC
معایب جریان متناوب AC
محاسن جریان مستقیم DC
معایب جوشکاری با جریان مستقیم DC
وزش قوس
راههای جلوگیری از وزش قوس و کاهش آن
انواع ترانسها
مزایا و معایب کار با ترانس ها
تجهیزات جوشکاری قوس دستی
الکترودها
انواع الکترود های جوش قوس دستی
روش ساخت الکترود
نقش فلاکسها (پوشش الکترود)
حفاظت و ایمنی
ایمنی و حفاظت در جوشکاری با قوس الکتریکی
آلودگیهای گازی
تصالات در جوشکاری
فاصله روت (ROOT )
انواع پخ
اندازه پروفیل جوش
محاسن جوش نسبت به سایر اتصالات مکانیکی
هدایت حوضجه مذاب بدون مفتول
اصول آماده سازی قطعات برای جوشکاری
روش هدایت مشعل و مفتول
تجهیزات جوشکاری اکسی- استیلن
مشعلهای جوشکاری
قدرت مشعلهای جوشکاری
بک های جوشکاری
رگولاتورهای فشار
رنگ مشخصه و اتصالات کپسولها
ابزارها و وسایل دستی جوشکاری گازی
دانلود تحقیق جوشکاری و انواع آن