فرمت فایل: 
قسمتی از محتوای متن Word
تعداد صفحات : 12 صفحه
« بسم الله الرحمن الرحیم » اصطلاحات عرفانی در غزلیات حافظ ادب : ادب در لغت به معنی اندازه نگاهداشتن و آزوم و فرهنگ است .
در تداول عامه ، رسم دانی وشناختن آیین هر کار است .
چنان که گفته می شود نسنجیده سخن گفتن نشان بی ادبی است یا خود نمایی خلاف ادب است .
حافظ گوید : اگرچه عرض هنرپیش یاربی ادبی است زبان خموش ولیکن دهان پرازعربی است به عقیده صوفیه ادب عبارت است از شناختن نفس و تحسین اخلاق و تهذیب افعال و اقوال .
قدم منه به خرابات جز به شرط ادب که سالکان درش مجرمان پادشهند استعغنا : بی نیازی حق است از نمودها و کرداربندگان .
و اگر در مورد عارفان کامل به کار برند مراد بی نیازی از غیر حق است و نیاز به او.
اله الغنی و انتم الفقراء ساقی به بی نیازی رندان که می بده تا بشنوی زصوت مغنی هوالغنی استغنای الهی را به باد تشبیه کرده اند .
( خاموش باش ، باد بی نیازی خداوند است که می ویوزد سامان سخن گفتن نیست ) اکسیر : به معنی مشهور ، ساده ای را گویند که مکمل جوهر جسم است .
جوههری است فرضی که گدازنده و آمیزنده و کامل کننده است و ماهیت جسم را تغییر می دهد .
یعنی جیوه را نقره و مس را طلا می کند .
در تصوف نظر می شد کامل را اکسیر گویند چه قلب ماهیت می کند یعنی وجود نا قابل را قابل و ناقص را کامل می سازد .
گدایی در میخانه طرفه اکسیری است گر این عمل بکنی خاک زر توانی کرد الفت : به معنی همدلی و انس دلها به یکدیگر است در شعرحافظ بیشتر به معنی عشق و محبت استعمال شده.
(توضیحات کامل در داخل فایل)
متن کامل را می توانید دانلود نمائید چون فقط تکه هایی از متن در این صفحه درج شده به صورت نمونه
ولی در فایل دانلودی بعد پرداخت، آنی فایل را دانلود نمایید
دانلود اصطلاحات عرفانی در غزلیات حافظ