تحقیق درباره بررسی زبان مشترک معماری و نقاشی در خانه های اشرافی دوره قاجار

اختصاصی از حامی فایل تحقیق درباره بررسی زبان مشترک معماری و نقاشی در خانه های اشرافی دوره قاجار دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 31 صفحه

چکیده

ساختن خانه­های اشرافی متعدد در قرن سیزدهم، مجالی را برای ظهور و نمایش زیبایی و ذوق ایرانی در خانه از طریق نقاشی فراهم کرد. نقاشی­های دیواری، نقاشی روی گچ و شیشه و ... هر یک دارای جنبه­ی زیبایی­شناسی است که با زبان مشترکی با معماریِ آن دوره در بنا تجلی نموده است. هر دو هنر تلفیقی از سنت و نوشدن را به نمایش گذاشته­اند. ایران قرن سیزدهم آبستن ایرانی نو بود. خواسته­هایی که توسط عوامل درون­زا و برون­زا، بذرش در او نشانده شد تا جریان­های نوگرایی را پرورش دهد. خواسته­های درونی جامعه و در عین حال مشاهده­ی غرب به عنوان الگویی الهام­بخش، چیزی را پدید ­آورد: ترکیبی از خود و دیگری که همچنان ایرانی بود.

این پژوهش در جستجوی تحول معماری خانه و نقاشی­های به کار رفته در تزئینات خانه، در ایران قرن سیزدهم می­باشد و خصوصیات مشترک نقاشی­های به کار رفته در تزئینات خانه­های اشرافی آن دوره و فضای معماری آن بناها را می­جوید. در حالیکه زیربنای سیاسی-اجتماعی و مقاصد زیبایی­شناسی این دو را در فرهنگ ایرانیان عصر قاجار مورد ملاحظه قرار می­دهد. به این ترتیب با استفاده از روش تحقیق تفسیری- تاریخی به گردآوری مطالب می­پردازد به گونه­ای که امکان ”درگیرشدن“ با متن رویداد گذشته فراهم شود.

نتایج این پژوهش نشان­دهنده­ی چگونگی هم­سویی معماری و نقاشی­های به کار رفته در تزئینات آن برای ایجاد زبانی عامیانه در برقراری ارتباط با مردمی که آن را زیسته­اند می­باشد. به این منظور واژه­هایش را از میان واژگان خود و دیگری دستچین می­کند تا فضایی یگانه را برای خانه­ی ایرانی قرن سیزدهم بیافریند.

مقدمه

نقاشی به عنوان بخش مهمی از تزئینات فضای معماری خانه­های اشرافی، هم­زبان با معماری و دارای ویژگی­ها و مفاهیم و پیام­های مشترکی با آن می­باشد. بدین ترتیب نه تنها نقاشی بخشی الحاقی به بنا تلقی نمی­گردد، بلکه به نوعی کامل­کننده­ی آن می­باشد. حضور تزئینات در معماری امروز همچنان مورد تقاضاست اما یافتن زبانی برای به کارگیری این تزئینات به ویژه نقاشی در آن، سخت می­نماید. این تحقیق می­تواند سرآغاز بحثی برای یافتن الگوهای به کارگیری تزئینات در معماری خانه باشد.

پیش از پرداختن به مفاهیم مشترک و در نهایت زبان مشترک معماری و نقاشی، ملاحظه­ی اهمیت حضور نقاشی و معماری با یکدیگر در فضای زیست ایرانی قرن سیزدهم، بااهمیت می­نماید. در اینجا سؤال­هایی شکل می­گیرند؛ اگر خانه بدون نقاشی­هایش تصور شود، چه اتفاقی روی خواهد داد؟ اگر نقش و نگارهای نما حذف شوند، در این­صورت چه چیزی از دست می­رود؟ و حال اگر نقاشی­ها در کالبد معماری ارائه نشده باشند و یا معماری از دست برود و تنها نقاشی باقی بماند، آنگاه نقاشی چه ارزشی خواهد داشت؟ پاسخ به این سؤال­ها شاید در پیامی باشد که می­بایست در فضای زیست ایرانی آن دوره تجلی می­یافته تا هویت او را در کالبد بنایش نمایش دهد و اصالت انسانی­اش را تشخص بخشد. در این بین برای درک پیام فضای زندگی خانه، هم­زبانی معماری و نقاشی در انتقال معنی و مفهوم ضروری بوده است.