تحقیق درباره شاهنامه فردوسی

اختصاصی از حامی فایل تحقیق درباره شاهنامه فردوسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 79

شاهنامه فردوسی

شاهنامه فردوسی که در حدود پنجاه هزار بیت دارد، شامل قسمتهای اساطیری و داستانهای تاریخی و ملی است. این اثر جاویدان بر اثر نفوذ شدیدی که میان طبقات مختلف ایرانیان یافت در همه ادوار تاریخی مورد توجه بود، چنانکه همه شاعران حماسه سرای ایرانی تا عهد اخیر تحت تاثیر آن بوده اند، بدین ترتیب فردوسی را زنده کننده مجدد و بزرگی دیرین ملت ایران و نگاهدارنده زبان، فرهنگ و ادبیات و هنر ایرانی و برگزیدة جاویدان اتحاد ملی ایران باید دانست.

فردوسی حدود چهار هزار بیت درباره پادشاهی انوشیروان سروده است که در این‌جا به بررسی اشعار وی پرداخته می‌شود:

بر تخت نشستن انوشیروان و اندرز او به ایرانیان:

پادشاهی انوشیروان چهل و هشت سال بود. انوشیروان پسر قباد چون به تخت نشست اندرزهایی به ایرانیان داد وگفت : جملة‌ هستی به فرمان خداست و … کسری مردم را به دادگری خود نوید داد و کشور را به چهار بخش تقسیم کرد و باژ را تقلیل داد و آن را در سه قسط وصول کرد.

شاهان،‌ به ویژه شاه چین و هند که آوازة‌ او را شنیدند باژ را پذیرفتند و فرستادگانی به درگاهش گسیل داشتند. انوشیروان آنگاه به اطراف و اکناف کشور خود سفر کرد و به گرگان و خراسان و آمل رفت و به کوهی رسید که جای فریدون بود، و در آنجا بود که آگاه شد ترکان چه ستمهایی به مردم روا می دارند سپس فرمان داد تا دیواری عظیم بنا کردند و راه ترکان را بستند. آنگاه به هندوستان رفت و مورد استقبال گرم قرار گرفت و از آنجا به سرکوبی بلوچان و گیلانیان- پرداخت و از آنجا به پایتخت خویش (‌مداین ) مراجعت کرد.

چو کسری نشست از بر تخت عاج

به سر بر نهاد آن دل افروز تاج

بزرگان گیتی شدند انجمن

چو بنشست سالار با رایزن

سر نامداران زبان برگشاد

ز دادار نیکی دهش کرد یاد

چنین گفت کز کردگار سپهر

دل ما پر از آفرین باد و مهر

کزویست نیک و بد وکام و نام

ازو مستمندیم ، ازو شادکام

به فرمان او ابد از چرخ خور

ازویست فر و بدویست زور

ز رای و ز پیمان او نگذریم

نفس جز به فرمان او نشمریم

به تخت مهی بر هر آنکس که داد

کند، در جهان باشد از داد شاد

هر آنکس که اندیشة ‌بد کند

به فرجام بد تا تن خود کند

از اندیشة‌ دل کس آگاه نیست

بدین تنگی اندر مرا راه نیست

ز ما هر چه پرسید پاسخ دهیم

به پاسخ همی رای فرخ نهیم

اگر پادشا را بود پیشه داد

شود بیگمان هر کسی از داد شاد

از امروز کاری به فردا ممان

چه دانی که فردا چه گردد زمان

گلستان که امروز باشد ببار

تو فردا چتی گل نیاید به کار

بدانگه که یابی تنت زورمند

زبیماری اندیش و درد و گزند

پس زندگی یاد کن روز مرگ

چنانیم با مرگ چون باد و برگ

هـر آنـکه کـه در کـار سـستی کنی

هـمی رای ناتنـدرستـی کـنــد

چه چیره شود بر دل مرد رشک

یکی درمندی بود بی پزشک

وگر بر خرد چیره گردد هوا

نخواهد به دیوانگی بر گوا

دگر مرد بیکار و بسیار کوی

نماندش نزد کسی آبروی

به کژی ترا راه تاریکتر

سوی راستی راه باریکتر

به کاری که تو پیشدستی کنی

بد آید که کندی و سستی کنی

اگر جفت گردد زبان با دروغ

نگیرد ز تخت سپهری فروغ

سخن گفتن کژ ز بیچارگیست

به بیچارگان بر بباید گریست

چو برخیزد از خواب شاه از نخست

ز دشمن بود ایمن و تندرست

خردمند و از خوردنی بینیاز

ز دشمن بود ایمن و تندرست

اگر شاه با داد و بخشایشست

جهان پر ز خوبی و آرایشست

وگر کژی آرد به رای اندرون