لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 27
اصول VPN در لینوکس
اشاره : VPN یا Virtual Private Network شبکه‌هایی خصوصی هستند که در محیط اینترنت ساخته می‌شوند. فرض کنید که شرکت یا سازمانی دارای شعب گوناگونی در سطح یک کشور باشد. اگر این سازمانی بخواهد که شبکه‌های داخلی شعب خود را به‌یکدیگر متصل کند، چه گزینه‌هایی پیش‌رو خواهد داشت؟ به‌طور معمول یکی از ساده‌ترین راه‌حل‌ها، استفاده از اینترنت خواهد بود. اما چگونه چنین سازمانی می‌تواند منابع شبکه‌های LAN درون سازمانی خود را در محیط نا امن اینترنت بین شعب خود به اشتراک بگذارد؟ از طرف دیگر استفاده از ارتباطات تلفنی راه‌دور و یا خطوط استیجاری (leased line) نیز هزینه‌های بسیار سنگینی دارند. در نتیجه نمی‌توان از چنین روش‌هایی به‌طور دائم برای اتصال مثلاً چاپگر دفتر مرکزی به سیستم‌های شعب راه‌دور استفاده کرد. VPNها راه‌حلی هستند که سازمان‌ها و مراکز دیگر می‌توانند به‌کمک آن شبکه‌های LAN شعب گوناگون خود را از طریق شبکه اینترنت ( البته با حفظ امنیت) به یکدیگر متصل سازند. در طراحی شبکه‌های VPN، مسائل متنوعی مطرح هستند که هر یک از آنها تاثیر زیادی بر پارامترهای اساسی شبکه‌های VPN بر جای می‌گذارند. فاکتورهایی همچون مقیاس‌پذیری و Interoperability یا سازگاری علاوه بر کارایی و امنیت شبکه‌ها، ویژگی‌هایی هستند که طرح‌های گوناگون VPNها را از یکدیگر متمایز می‌سازند. طراحان شبکه‌های VPN باید به مواردی از قبیل وجود دیواره‌های آتش، مسیریاب‌ها و Netmask و بسیاری از عوامل دیگر توجه کافی داشته باشند. شناخت کافی و صحیح از توپولوژی شبکه منجر به تشخیص صحیح نقل و انتقالات بسته‌های اطلاعاتی و در نتیجه درک نقاط ضعف و آسیب‌پذیر شبکه‌ها و مسائل دیگری از این دست خواهد شد. در این نوشته سعی شده است که علاوه بر موارد فوق، به موضوعاتی مانند نگهداری از شبکه و کارایی آن نیز پرداخته شود .
Gateway یا دروازه می‌دانیم که شبکه‌های VPN قابلیت اتصال شبکه‌های گوناگون را به‌یکدیگر دارند و در این زمینه سناریوهای متفاوتی مانند host-network و یاnetwork-network مطرح شده‌اند. در تمامی شبکه‌های VPN، از دو میزبان برای انجام امور encryption/decryption در ترافیک شبکه VPN استفاده می‌شود که به نقاط پایانی (end point) شبکه‌های VPN معروف شده‌اند. زمانی که یکی از این نقاط و یا هردوی آنها، دسترسی به شبکه‌ای از ماشین‌های دیگر داشته باشند، به آن میزبان مربوطه یک دروازه یا Gateway گفته می‌شود. مفهوم Gateway یکی از مفاهیم و کلیدواژه‌های استاندارد در بین اصطلاحات شبکه تلقی می‌شود. به عنوان مثال، مسیریابی که یک سازمان را به ISP خود متصل می‌سازد، یک دروازه محسوب می‌شود. البته بر حسب موضوع می‌توان به همان مسیریابی که تمام ترافیک شبکه از آن عبور می‌کند، دیواره‌آتش نیز نام داد. در اصطلاح VPN، به چنین دروازه‌ای یک نقطه پایانی گفته می‌شود که در ابتدای شبکه واقع شده است و دسترسی به VPN را فراهم می‌آورد. طراحان VPN برای تفکیک سناریوهای گوناگون از یکدیگر، از اصطلاحاتی مانند host-to-host ،host-to-gateway و یاgateway-to-gateway استفاده می‌کنند. اصطلاح نخست، بیان کننده نقطه پایانی VPN است (صرف‌نظر از آن‌که آن نقطه یک میزبان است یا یک gateway) عبارات دوم و سوم به توصیف کننده نوع اتصال هستند که می‌تواند یک میزبان دیگر و یا یک شبکه دیگر باشد. خلاصه آن‌که زمانی که گفته می‌شود که شبکه VPN برای اتصال 192.168.1.0 به 192.168.2.0 آرایش شده است (یعنی از 192.168.1.0 تا 192.168.2.0)، منظور آن است که قرار است دو شبکه به یکدیگر ارتباط یابند. در این مثال می‌توانید فرض کنید که هر یک از این شبکه‌های دارای دروازه‌ای هستند که توسط نشانی‌های 192.168.1.1 و 192.168.2.1 شناسایی می‌شوند و مسئول انتقال ترافیک به شبکه‌های خود هستند.
شکل 1
یک مثال‌برای کمک به درک بهتر سناریوهای مطرح شده، از یک مثال ساده network-network استفاده می‌کنیم (شکل 1). همان‌طور که در شکل دیده می‌شود، سناریوی شبکه- شبکه نمایش داده شده، شامل دو شبکه در شهر‌های متفاوت است. در این تصویر شبکه شهر الف با 24/192.168.2.0 شناسایی می‌شود. در این شبکه سیستمی به‌نام Bears با نشانی IP به‌صورت 192.168.1.1 نقش سرور VPN یا gateway را ایفا می‌کند. در سمت دیگر نیز شبکه شهر ب دارای آرایش مشابهی است و سیستم Falcon درآن در نشانی 192.168.2.1 در نقش VPN server/Gateway ظاهر شده است. هر دو شبکه از آدرس‌دهی در ناحیه شبکه خصوصی private network بر اساس مشخصه RFC 1918 بهره می‌برند. در تصویر شماره یک، نشانی‌های خارج از این دو شبکه (مثلاً 280.8.8.8 و 270.7.7.7) نشانی‌های مسیریابی اینترنتی (Internet-routable) فرضی هستند که هر یک از ماشین‌ها برای ارتباط حقیقی بین خود، ازآن استفاده می‌کنند.
نشانی‌های اینترنتی خارجی‌ممکن است که از دیدن نشانی‌های 280.8.8.8 و نشانی دیگر که در مثال فوق از آن استفاده شده، تعجب کرده باشید. چنین نشانی‌‌هایی صحیح نیستند و همان‌طور که می‌دانید، هر یک از بخش‌های نشانی‌های IP صحیح در ناحیه‌ای بین صفر تا 255 واقع هستند. در این شبکه، قصد طراح چنین بوده است که از نشانی‌های واقعی قابل مسیریابی اینترنتی استفاده نشود، تا بر اثر اشتباه تایپی امکان بر‌قراری یک ارتباط VPN با سیستم خارجی ناشناس وجود نداشته باشد. در نتیجه در طرح‌هایی که در عمل ارئه می‌شوند، دو راه متصور خواهد بود:
دانلود مقاله کامل درباره اصول VPN در لینوکس
