دانلود مقاله کامل درباره هپاتیت c

اختصاصی از حامی فایل دانلود مقاله کامل درباره هپاتیت c دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 17

هپاتیت c

هپاتیت به انواع مختلفى تقسیم مى‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیمارى است. ویروس‌هاى هپاتیتى که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیمارى هپاتیت مى‌شوند از نظر ژنتیکى بسیار به یکدیگرشبیه هستند.

تعداد زیادى از بیماریها از دسته بیماریهاى ویروسى هستند یعنى حضور یک ویروس در بدن منجر به بیمارى مى‌شود. این گروه از بیماریها درمان خاص و قطعى ندارند. هنوز دارویى ساخته نشده است که بتواند ویروس را از بین ببرد. در این حالت تنها سیستم ایمنى بدن باید با بیمارى مبارزه کند. در نتیجه اگر دارویى برای بیمارى ویروسى تجویز شود تنها براى بالا بردن مقاومت بدن و حمایت از سیستم دفاعى درونى است.

دوره کمون بیماری ۴ تا ۳ روز در موارد طولانی ۴ تا ۳ ماه است. معمولا هپاتیت C از لحاظ بالینی خفیف بوده و نیاز به بستری شدن ندارد و اکثر بیمارن بدون علایم بالینی هستند.

به رغم طبیعت ملایم بیماری ۵۰ تا ۳۰ در صد آنها به سمت مزمن شدن پیش می روند. مهمترین راه انتقال بیماری از طریق خون و فرآورده های خونی آلوده است. تزریق وریدی مواد مخدر, پیوند اعضا آلوده, مقاربتهای جنسی و دریافت کنندگان فاکتورهای خونی آلوده نیز از راه های انتقال این ویروس است. اکثر مبتلایان به هپاتیت C معتادین تزریق داخل وریدی هستند. فعلا واکسنی برای این بیماری وجود ندارد. ایمنی حاصل از عفونت بادوام و پیشگیری کننده نمی باشد. مصرف انترفرون آلفا تا حدودی در درمان بیماری موثر است. مصرف آنتی بادی ضد ویروس در میمون سبب طولانی شدن دروه کمون می شود. علایم بالینی در شکل حاد بیماری شبیه هپاتیت A و B است ولی خفیفتر. هپاتیت مزمن پایدار حاصله از ویروس هپاتیت C شایعتر از نوع B می باشد که حدود ۲۰ درصد آن به سیروز و نارسایی کبد منجر می شود. پاسخ ایمنی سلول عامل اصلی در تخریب سلول است. تشخیص آزمایشگاهی عمدتا بر مبنای مرولوژی, به روش الیزا استوار می باشد. آنتی بادی ۳ تا ۷ هفته پس از ابتلا قابل شناسای است, اما آنتی بادی همیشه در خون وجود ندارد و لذا پیشنهاد می شود که بررسی آنتی بادی عمدتا در فاز مزمن صورت گیرد. بهترین راه برای شناسایی وجود ژنوم ویروس درخون است

بیشتر بیماریهاى دشوار و طولانى مدت، بیماریهاى ویروسى هستند. از جمله این بیماریها، بیمارى هپاتیت است. بیمارى هپاتیت به انواع مختلفى تقسیم مى‌شود که علت آن تفاوت در نوع ویروس این بیمارى است. ویروس‌هاى هپاتیتى که با حمله به بافت کبد منجر به تخریب این بافت و موجب بیمارى هپاتیت مى‌شوند از نظر ژنتیکى بسیار به یکدیگرشبیه هستند. آنچه که این ویروس‌ها را از هم متمایز مى‌کند تفاوت کوچکى در ساختار اطلاعاتى آنهاست. هر ویروس ذره کوچکى است که ذخیره اطلاعاتى ژنتیکى خاص خود را به همراه دارد. بر پایه همین تفاوت کوچک ویروس‌هاى هپاتیتى به انواع مختلفى تقسیم و نامگذارى مى‌شوند. با آنکه نشانه‌هاى اولیه بیمارى هپاتیت در تمامى انواع این بیمارى مشابه است اما نوع و شدت آسیب‌هاى کبدى در هر یک متفاوت است. ویروس هپاتیت نوع C که موجب بیمارى هپاتیت C مى‌شود یکى از این ویروس‌هاى این گروه است.

بیمارى هپاتیت C که طبق آمارهاى موجود بیش از 170 میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند با نشانه‌هاى عمومى بیمارى هپاتیت همراه است. علائمى مثل تهوع، اسهال و ضعف عمومى. اما زردى پوست یا زردى سفیدى چشم در بیمارى هپاتیت C دیده نمى‌شود. این مسئله یکى از تفاوت‌هاى بارز این نوع هپاتیت با سایر انواع هپاتیت است.

دوره خفتگى بیمارى، یعنى از هنگام ورود ویروس تا شروع فعالیت آن ممکن است بین دو تا 20 ماه به طول انجامد. این امکان هست که پس از ورود ویروس بیمارى هپاتیت C سیستم دفاعى بدن بتواند تا مدتى مقاومت کند. گلبولهاى سفید که در خون شناورند مى‌توانند ویروس‌ها و باکترى‌ها را ببلعند و آنها را در خود هضم کنند. ویروس بیمارى هپاتیت C ممکن است تا مدتى در گلبولهاى سفید به صورت خفته باقى بماند اما این ویروس مى‌تواند به دلایل نامعلومى فعال شود. شروع فعالیت ویروس گاه به یک سرماخوردگى ساده شبیه است. از آنجا که بیمارى هپاتیت C با زردى همراه نیست غالبا فرد متوجه ابتلا خود به بیمارى نمى‌شود. اما فاکتورهاى کبدى خون که میزان فعالیت آنزیم‌هاى کبدى را نشان مى‌دهند به شدت بالا مى‌رود که نشان‌دهنده بر هم خوردن تعادل در کبد و آغاز بیمارى است.

روند بیمارى در بیمارى هپاتیت C سریع‌تر و آسیب‌هاى حاصل از آن شدیدتر است. از جمله آسیب‌هاى جانبى این بیمارى دردهاى مفصلى و از بین رفتگى بافت کلیه است. متأسفانه بیمارى هپاتیت C بیش از 80 درصد موارد به سیروز کبدى مى‌انجامد. با تشخیص سریع بیمارى و بهره‌گیرى از داروهاى کمکى و بازدارنده مى‌توان از تخریب بیشتر بافت کبد جلوگیرى کرد و بیمارى را تا حدى کنترل کرد.

هپاتیت‌ها به شدت مسرى هستند. مهمترین راه انتقال بیمارى هپاتیت C از طریق تماس مستقیم با خون فرد بیمار و آلوده است. متأسفانه این بیمارى در زندانها و در معتادان تزریقى آمار بالایى نشان مى‌دهد.‌ درمان بیمارى بسیار پرهزینه و مشکل است. مهمترین راه مقابله جلوگیرى از انتقال ویروس است.

واکسن بیمارى هپاتیت C تا به امروز کشف نشده است. اما واکسیناسیون علیه هپاتیت نوع B بدن را بیش از 75 درصد نسبت به هپاتیت نوع C نیز ایمن مى‌

هپاتیت C

یکی از شش ویروس شناخته شده هپاتیت، ویروس هپاتیت C است که عامل بسیاری از موارد بیماری هپاتیت ویروسی در انسان می‌باشد. در کشور ما احتمالاً 200 تا 300 هزار نفر مبتلا به این ویروس می‌باشند.

راه‌های انتقال هپاتیت C

آلوده شدن به ویروس هپاتیت C امروزه یک مشکل مهم بهداشتی در سراسر جهان است. امروزه از این بیماری به عنوان یک معضل یاد می‌شود، ولی چنانچه اقدامات لازم در جهت کنترل و پیشگیری از آن صورت نگیرد، مطمئناً در آینده ای نزدیک به یک فاجعه تبدیل خواهد شد. ویروس هپاتیت C در محیط خارج از بدن و درون خون خشک شده نیز به مدت سه ماه زنده می‌ماند، ولی با جوشاندن در 100 درجه سانتی‌گراد و به مدت 5 دقیقه از بین می‌رود.

اعتیاد به مواد مخدر تزریقی و تماس با خون افراد آلوده از طریق استفاده ی مشترک از سوزن مصرفی، عامل مهمی در ابتلا به هپاتیت C است.

تا قبل از سال 1992 در کشورهای خارجی و قبل از سال‌های 1374 و 1375 در ایران، شایع‌ترین راه انتقال ویروس هپاتیت C ، استفاده از خون و فرآورده‌های آن بود. بدیهی است که پس از این سال‌ها ، تمام خون‌ها از نظر انواع بیماری‌های عفونی از جمله هپاتیت C مورد بررسی قرار می گیرند و تنها در صورت سالم بودن اجازه تزریق داده می‌شود. دریافت‌کنندگان مداوم فرآورده‌های خونی، به عنوان مثال دریافت‌کنندگان فاکتورهای انعقادی 8 و 9 در بیماران هموفیلی و همچنین گیرندگان خون در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه که تحت دیالیز خونی قرار می‌گیرند، در معرض خطر جدی ابتلا به هپاتیت ‌C قرار دارند. امروزه متأسفانه اعتیاد به مواد مخدر تزریقی و تماس با خون افراد آلوده از طریق استفاده ی مشترک از سوزن مصرفی، عامل مهمی در ابتلا به هپاتیت C است.

افرادی که در معرض خطر ابتلا به هپاتیت C هستند به 4 دسته کلی تقسیم می‌شوند:

1- گروه اول: افراد در معرض خطر به دلیل سابقه مثبت استفاده از خون و فرآورده‌های آن مانند بیماران هموفیلی، دیالیزی و تالاسمی.

2- گروه دوم: سابقه تزریق خون در سال‌های قبل از 1374 که در آن زمان خون از نظر آلودگی به ویروس هپاتیت C بررسی نمی‌شد.

3- گروه سوم: افراد معتاد به مواد مخدر تزریقی یا دارای شرکای جنسی متعدد.

4- گروه چهارم: این گروه شامل 30 تا 40 درصد مبتلایان بوده و علت خاصی جهت ابتلای آنان یافت نمی‌شود.

هپاتیت به معنی التهاب کبد است. انواع مختلفی از هپاتیت وجود دارد. بعضی از آنها قابل سرایت هستند و برخی مسری نیستند.