باغهایی که اجزاء عمدة متشکلة آن را سنگها و گیاهان در یک ارتباط نزدیک با هم پی‌ریزی کنند، باغ صخره‌ای، و هر گاه گیاهان کاشته شده در آن انتخابی از گیاهان کوهستانی، نواحی مرتفع و مناطق سر نزدیک به قطب باشند، باغ آلپی نام دارند.
تاریخچه باغهای سنگی به قرن نوزدهم باز می‌گردد. در این زمان تعداد زیادی از توریست‌ها که جذب زیباییهای ارتفاعات رشته کوههای آلپ در سوئیس شده بودند به این فکر افتادند که گیاهان زیبای این مناطق را به سرزمینهای خود برده و مناظر این ارتفاعات را بازسازی کنند. از آنجا که در آن زمان تقریباً هیچگونه اطلاعاتی در زمینه پرورش گیاهان آلپی وجود نداشت اغلب کوششها جهت اهلی کردن این گیاهان با شکست مواجه شد.
اما به تدریج پیشرفت حاصل شد. در اوایل سال 1870، ویلیام رابینسون در کتابش تحت عنوان «گلهای آلپی برای باغهای انگلیسی» مطالبی جهت پرورش مؤفقتر گیاهان آلپی نگاشت و در سالهای نخست قرن بیستم مهارتهای پرورش و کشت گیاهان آلپی توسعه یافت. با این وجود برای زمانی طولانی باغهای صخره‌ای از طراحی ضعیفی برخوردار بودند.
در اولین دهه قرن بیستم، توانایی اروپائیان در طراحی باغهای صخره‌ای و مراقبت از گیاهان متناسب با آنها، به حد قابل قبولی رسید. در میان کتابهای این دهه، کتاب «باغ صخره‌ای من» نوشتة ریجینالد فاررکه باغبان مشهوری در یورکشایر انگلیس، و کتاب «باغهای صخره‌ای» نوشته لوئیس میردین که در رابطه با باغهای ایرلند نوشته شده بود به چشم می‌خوردند. کتاب باغهای صخره‌ای فاررکه در سال 1913 تکمیل شد، شش سال بعد انتشار یافت و تبدیل به کتاب مرجع باغهای صخره‌ای در همه جا شد.
در آمریکای شمالی توجه به باغهای صخره‌ای دیرتر از اروپا آغاز شد و تازه در سال 1890 یک الگو از باغهای بوتانیک سلطنتی انگلستان در مقیاسی کوچک در باغ بوتانیک کالج اسمیت در فورت آمستون ماساچوست ساخته شد.
شامل 53 اسلاید powerpoint
دانلود پاورپوینت باغهای صخره‌ای و کاربرد آن در معمـاری فضـای سبـز
