این مطلب از مطالب آزاد موجود در اینترنت جمع آوری شده است و در مورد اثرات درمانی ورزش بر مشکلات و بیماریهای روانی و در 8 صفحه می باشد و در زیر قسمتی از متن آورده شده است :
ورزش، بهخصوص ورزشهای هوازی، که به طور مستمر و مداوم انجام میگیرد، به کاهش اختلالات عصبی و عاطفی کمک مینماید و از بروز بسیاری از اختلالات و بیماریهای روانی پیشگیری و مقابله کرده و بسیاری از عوارض آنها را درمان و یا کاهش دهد.
آمار جهانی نشان داده که در حدود 25% مردم از افسردگی و اضطراب و دیگر اختلالات روحی به درجات ضعیف تا متوسط رنج میبرند و ورزش یکی از جدیدترین رویکردها به درمان مشکلات روانی بهخصوص اضطراب و افسردگی است. ثابت شده است که ورزش و فعالیت بدنی موجب کاهش اضطراب و افسردگی و تنظیم و تعدیل میزان استرس و حتی تغییرات شخصیتی به صورت پیدایش دیدی مثبتتر نسبت به زندگی میشود.
سیمونز و همکارانش در سال 1985 در پژوهشی میان افراد میانسان نشان دادند، افرادی که ورزش میکردند کمتر دچار اضطراب، فشار عصبی، افسردگی و خستگی میشدند و نیروی بیشتری نسبت به افراد گروه کنترل داشتند. همچنین نشان داده شده است که تنش عصبی، افسردگی، عصبانیت، خستگی و آشفتگی، همگی متعاقب فعالیتهای بدنی کاهش مییابند. در حالی که نیروی ذهنی افزایش مییابد. (مورگَن، 1980)
انجمن بینالمللی روانشناسی ورزش (ISSP) در بیانیهای اعلام کرده است، هر چند 20 تا 30 دقیقه ورزش ممکن است برای کاهش استرس کافی باشد، اما 60 دقیقه ورزش فواید روانی بیشتری را ایجاد میکند. و مطابق با نظریات کالج آمریکایی طب ورزشی (ACSM) ورزشی که 20 تا 30 دقیقه و حداقل 3 بار در هفته و با شدت 60 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب ، فواید روانی بیشتری را دارد.
ورزش و کنترل هیجان
روانشناسان و دانشمندان فیزیولوژی معتقدند که هیجانات روانی منفی مادر بیماریها است. التهاب و هیجان هنگامی که در انسانی پیدا شود، آتشی است که شعلههای آن وجود صاحبش را خاکستر میکند. اثر تخریبی هیجان به گونهای است که یونانیان باستان عقیده داشتند که به وقت بروز یک هیجان، روح به نوعی موقتاً از بدن خارج میشود. کمبود ویتامینها، زخم معده، جنون و دیوانگی، بیماریهای اعصاب، بیماریهای روانی و همه از هیجان سرچشمه میگیرد.
مجله لایف مینویسد: 99 درصد از اختلافات زناشویی در نتیجه هیجانات آنی است. و طبق آمار، 60 درصد از حملههای عصبی در اثر عصبانیت و هیجان ناگهانی است. دکتر آلکسیس کارل میگوید: «عدم تعادل دستگاه عصبی احشایی، بیماریهای معده و روده را سبب میشود.» و دکتر ادوارد بودلسکی ثابت کرده است که: بیماری قند مستقیماً از هیجانات عصبی حاصل میشود، که تعادل شیمیایی بدن را به هم میزند.
ورزش با مقاوم کردن اعضای داخلی و سیستم ایمنی بدن، از بروز اینگونه هیجانها مقابله و در صورت وجود هیجان آن را آرام میکند. همچنین بوسیلة تقویت سیستم اعصاب و تسکین اسپاسمهای عصبی، به مقابله با بیماریهای عصبی برمیخیزد.
ستیز با استرس
در موقعیت فشارهای روانی و هیجانی، تمام سیستمهای بدن اعم از سیستم عصبی و خودکار، سیستم هورمونی درونریز، سیستم قلبی ـ عروقی و ... برای عکسالعمل مناسب بسیج میشوند. و در اثر آن هورمونهای استرس از جمله آدرنالین در خون آزاد شده و میزان فشار خون و کلسترول خون افزایش مییابد، و قلب و ریهها تندتر انجام وظیفه میکنند. در این شرایط اگر فعالیت بدنی و به خصوص ورزش هوازی انجام گیرد، تمام دستگاهها و سیستم ایمنی بدن نیرومند و مقاوم شده و روند عکسالعمل و ستیز آنها با عامل استرسزا تسهیل و اصلاح میشود، و هیچ عارضه جانبی برای بدن به وجود نمیآید.
آدرنالین و هورمونهای دیگر استرس، باعث میشوند تا بیش از حد هشیار باشیم؛ به همین علت، گاهی حتی پس از بین رفتن عامل استرسزا، بازگشت به حالت طبیعی دشوار میشود. این هورمونها هنوز بدن را در حالت مقابله، فشار و انقباض عضلات با
ورزش، بهخصوص ورزشهای هوازی، که به طور مستمر و مداوم انجام میگیرد، به کاهش اختلالات عصبی و عاطفی کمک مینماید و از بروز بسیاری از اختلالات و بیماریهای روانی پیشگیری و مقابله کرده و بسیاری از عوارض آنها را درمان و یا کاهش دهد.
آمار جهانی نشان داده که در حدود 25% مردم از افسردگی و اضطراب و دیگر اختلالات روحی به درجات ضعیف تا متوسط رنج میبرند و ورزش یکی از جدیدترین رویکردها به درمان مشکلات روانی بهخصوص اضطراب و افسردگی است. ثابت شده است که ورزش و فعالیت بدنی موجب کاهش اضطراب و افسردگی و تنظیم و تعدیل میزان استرس و حتی تغییرات شخصیتی به صورت پیدایش دیدی مثبتتر نسبت به زندگی میشود.
سیمونز و همکارانش در سال 1985 در پژوهشی میان افراد میانسان نشان دادند، افرادی که ورزش میکردند کمتر دچار اضطراب، فشار عصبی، افسردگی و خستگی میشدند و نیروی بیشتری نسبت به افراد گروه کنترل داشتند. همچنین نشان داده شده است که تنش عصبی، افسردگی، عصبانیت، خستگی و آشفتگی، همگی متعاقب فعالیتهای بدنی کاهش مییابند. در حالی که نیروی ذهنی افزایش مییابد. (مورگَن، 1980)
انجمن بینالمللی روانشناسی ورزش (ISSP) در بیانیهای اعلام کرده است، هر چند 20 تا 30 دقیقه ورزش ممکن است برای کاهش استرس کافی باشد، اما 60 دقیقه ورزش فواید روانی بیشتری را ایجاد میکند. و مطابق با نظریات کالج آمریکایی طب ورزشی (ACSM) ورزشی که 20 تا 30 دقیقه و حداقل 3 بار در هفته و با شدت 60 تا 90 درصد حداکثر ضربان قلب ، فواید روانی بیشتری را دارد.
ورزش و کنترل هیجان
روانشناسان و دانشمندان فیزیولوژی معتقدند که هیجانات روانی منفی مادر بیماریها است. التهاب و هیجان هنگامی که در انسانی پیدا شود، آتشی است که شعلههای آن وجود صاحبش را خاکستر میکند. اثر تخریبی هیجان به گونهای است که یونانیان باستان عقیده داشتند که به وقت بروز یک هیجان، روح به نوعی موقتاً از بدن خارج میشود. کمبود ویتامینها، زخم معده، جنون و دیوانگی، بیماریهای اعصاب، بیماریهای روانی و همه از هیجان سرچشمه میگیرد.
مجله لایف مینویسد: 99 درصد از اختلافات زناشویی در نتیجه هیجانات آنی است. و طبق آمار، 60 درصد از حملههای عصبی در اثر عصبانیت و هیجان ناگهانی است. دکتر آلکسیس کارل میگوید: «عدم تعادل دستگاه عصبی احشایی، بیماریهای معده و روده را سبب میشود.» و دکتر ادوارد بودلسکی ثابت کرده است که: بیماری قند مستقیماً از هیجانات عصبی حاصل میشود، که تعادل شیمیایی بدن را به هم میزند.
ورزش با مقاوم کردن اعضای داخلی و سیستم ایمنی بدن، از بروز اینگونه هیجانها مقابله و در صورت وجود هیجان آن را آرام میکند. همچنین بوسیلة تقویت سیستم اعصاب و تسکین اسپاسمهای عصبی، به مقابله با بیماریهای عصبی برمیخیزد.
ستیز با استرس
در موقعیت فشارهای روانی و هیجانی، تمام سیستمهای بدن اعم از سیستم عصبی و خودکار، سیستم هورمونی درونریز، سیستم قلبی ـ عروقی و ... برای عکسالعمل مناسب بسیج میشوند. و در اثر آن هورمونهای استرس از جمله آدرنالین در خون آزاد شده و میزان فشار خون و کلسترول خون افزایش مییابد، و قلب و ریهها تندتر انجام وظیفه میکنند. در این شرایط اگر فعالیت بدنی و به خصوص ورزش هوازی انجام گیرد، تمام دستگاهها و سیستم ایمنی بدن نیرومند و مقاوم شده و روند عکسالعمل و ستیز آنها با عامل استرسزا تسهیل و اصلاح میشود، و هیچ عارضه جانبی برای بدن به وجود نمیآید.
آدرنالین و هورمونهای دیگر استرس، باعث میشوند تا بیش از حد هشیار باشیم؛ به همین علت، گاهی حتی پس از بین رفتن عامل استرسزا، بازگشت به حالت طبیعی دشوار میشود. این هورمونها هنوز بدن را در حالت مقابله، فشار و انقباض عضلات با
اثرات درمانی ورزش بر مشکلات و بیماریهای روانی