چکیده مقدمه : پارکینسون بیماریی است که باعث ایجاد اختلالات حرکتی میگردد. علت این بیماری کاهش دو پامین و به هم خوردن تعادل بین دو نور و ترانسیمتر (دوپامین و استیل کولین) در سیستم دو پامینرژ یک نیگر و استر یاتال می‌باشد. در مطالعات اخیر دیده شده که با درمان عفونت هیلکوباکتر پیلوری جذب لوودو پا بیشتر شده و نتیجه درمان بهتر شده است. مواد و روشها : این مطالعه که به روش Case-Control انجام شدازمیان بیماران مراجعه کننده به درمانگاه اعصاب 56 نفرانتخاب شدند.افراد به دو گروه 28 نفری به عنوان گروه مورد (مبتلا به پارکینسون) و شاهد (غیر مبتلا به پارکینسون) تقسیم شدند و تست آنتی بادی IgGهلیکوباکترپیلوری در هر دو گروه انجام شد. یافته‌ها : میانگین سن افراد پارکینسون 60 سال و غیر پارکینسونی 57 سال بود. در افراد مبتلا 18 نفر (3/64%) آنتی بادی مثبت و 10 نفر (%7/35) آنتی بادی منفی داشتند. در افراد غیر مبتلا 15 نفر (%6/53) آنتی بادی مثبت و 13 نفر (4/49%) آنتی بادی منفی داشتند. نتیجه : در این مطالعة ارتباطی بین وجود عفونت قبلی هلیکو باکتر پیلوری در بیماران پارکینسونی و افراد غیر پارکینسونی یافت نشد.p>/05))اما درمان عفونت هلیکوباکتر پیلوری در بیماران پیشنهاد میگردد.
فهرست مندرجات:
فصل اول:مقدمه............. 10
بیان مساله ........... 11
اهداف وفرضیات.............. 12
فصل دوم:زمینه و پیشینه تحقیق............ 14
بیماری پارکینسون............. 15
اتیولوژی................. 15
پاتولوژی............... 16
پاتوژنز.................. 17
درمان ................... 19
هلیکو باکتر پیلوری............... 21
مروری بر دیگر مقالات................. 23
فصل سوم: طرح تحقیق............... 24
نوع مطالعه ................ 25
تعداد نمونه،روش نمونه گیری ومعیارهای انتخاب نمونه.. 26
معیار های پذیرش و عدم پذیرش............. 27
نوع پژوهش و روش انجام کار.......... 28
فصل چهارم :یافته ها................ 29
فصل پنجم:بحث و نتیجه گیری و پیشنهادات.......... 39
منابع........... 45
پایان نامه بررسی ارتباط عفونت قبلی هلیکو باکترپیلوری با بیماری پارکینسون *
