در این بخش تحقیق کاملی با موضوع DNS با عنوان "DNS چیست؟ "برای دانلود قرار داده شده است. این تحقیق با فرمت WORD و در 11 صفحه می‌باشد. در ذیل فهرست مطالب آن آورده شده است.
فهرست مطالب:
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 16
استفاده از DNS ویندوز 2000
درس1 :کاربا Zones (ناحیه دسته بندی)
درس 2:کار با سرورها
مرور:
درباره این فصل:
در این فصل شما چگونگی کار با ناحیه DNS را یاد خواهید گرفت.این شامل اختیار زون Zone))وایجاد پیکربندی زون (Zone)برای به روز درآوردن پویا است .شما همچنین چگونگی ایجاد پیکربندی سرور DNSرا برای کار به عنوان سرور مخفی وچگونگی اجرای سرور صفحه نمایشDNSرا یاد خواهید گرفت.
قبل از شروع:
برای کامل کردن این فصل شما باید داشته باشید :نصب ویندوز 2000 را با TPC و P I وسرویسهای DNS.
DNS:سیستم اینترنت که نامهای قرار گرفتن در آدرسهای عددی را ترجمه می کند .
TPC:قراردادی ،برای انتقال داده روی شبکه های ومخصوصا روی اینترنت (قرارداد کنترل انتقال)
IP:استانداری که تماسهای کامپیوتر را روی شبکه های که اینترنت ساخته است درست می کند .(در اینترنت هر کامپیوتر با یک شماره خاص به نام IPمشخص میشود )(قرارداد اینترنت)
درس 1 :کار با Zone (ناحیه دسته بندی)
سرورها ،نواحی دسته بندیشان را برای حل نامهای نشان می دهند (همچنین DNSرا ،فایلهای پایگاه داده می نامند )نواحی دسته بندی شامل منبع بایگانی که شامل منبع اطلاعات وابسته به قلمرو DNSهست.
برای مثال ،تعدادی از طرح منبع بایگانی ،نامهای دوستانه به آدرسIPاست وطرحی دیگر آدرس IPبه نامهای دوستانه .تعدادی از منابع بایگانی فقط شامل اطلاعاتی درباره سرورهایی در قلمرو DNSنیست ،اما سرور تعریف می کند که قلمرو مشخص می کند که کدام سرور برای کدام نواحی دسته بندی معتبر هستند .در این درس شما یاد خواهید گرفت ،چگونگی پیکر بندی نواحی دسته بندی DNSرا در ویندوز 2000.
بعد از این درس شما قادر خواهید بود که :
اجرا کنید یک ناحیه دسته بندی اختیاری برای DNS
ایجاد پیکر بندی نواحی دسته بندی برای به روز در آوری پویا .
تخمین زمان درس :20 دقیقه
نواحی دسته بندی اختیاری: شروع اختیاری (SOA)
پایگاه داده DNSمی تواند در نواحی دسته بندی چند گانه تقسیم شود .یک ناحیه دسته بندی Zoneهست یک قسمتی از پایگاه داده DNSکه شامل منابع بایگانی با دارنده نامهایی که متعلق به دوام قسمت نام فضای DNSاست .فایلهای ناحیه دسته بندی ،روی سرورهای DNsنگهداری شده اند .یک سرور DNSتنها می تواند به نواحی دسته بندی میزبان صفر ،یک ،ویا چند گانه پیکر بندی شود .
هر ناحیه دسته بندی متصل به یک نام قلمرو ومخصوص ،اشاره می کند به ریشه قلمرو ناحیه دسته بندی .
یک ناحیه دسته بندی ،شامل اطلاعاتی درباره همه نامهایی است که پایان یافته با نام ریشه قلمرو وناحیه دسته بندی یک سرور DNSکه برای یک نام معتبر و توانا مطرح شده ،آیا آن در بردارنده ناحیه دسته بندی آن نام را( پرد لود )می کند .اولین ثبت در هر فایل دسته بندی هست یک شروع اختیاری SOA))منابع ثبت .SOAمنبع ثبت مشخص می کند یک سرور اولیه شخصی DNSرا برای ناحیه دسته بندی به عنوان بهترین منبع اطلاعات برای داده در آن ناحیه دسته بندی وبه عنوان یک هویت پردازش به روز برای ناحیه دسته بندی.
نامهای داخل دسته بند هم می تواند نماینده ای برای نواحی دسته بندی دیگر باشد .
نماینده هست یک فرآیند تعیین مسئولیت برای یک قسمت از یک فضای شخصی DNS ،با هویت مجزا .این هویت مجزا می تواند یک تشکیلات دیگر ،واحد یا گروه کاری در داخل شرکت شما باشد .
در شرایط تکنیکی،نمایندگی دادن به معنی واگذاری اختیار قسمتهای گذشته فضای DNSشخصی شما به نواحی دسته بندی دیگر است .ثبت سرور شخصی که تعیین می کند نمایندگی ناحیه را وDNS شخصی سرور معتبر برای آن ناحیه نشان می دهد این جور نماینده را .نمایندگی در سرتاسر نواحی چند گانه بود قسمتی از طراحی اصلی هدف DNS،شرح زیر هستند دلایل اصلی نمایندگی فضای شخصی DNS:
نیاز به قلمرو دادن مدیریت قلمرو DNSبه یک تعداد سازمان یا واحد در داخل یک سازمان .
نیاز به توزیع لود (Load)نگهداری یک پایگاه داده بزرگ DNSدر بین سرورهای شخصی چند گانه برای بهبود وضوع شخصی اجرا، به علاوه خلق یک محیط DNS سرور مقاوم است.
نیاز به پذیرش ،برای وابستگی سازمان میزبان با آنها در قلمرو های مناسب.
منبع بایگانی سرورشخصی نماینده را توسط تعیین سرورهای DNSبرای هر ناحیه کمک می کند.
آنها در همه جستجوهای جلو وعقب نواحی دسته بندی ظاهر می شوند .هر وقت که یک سرور DNSنیاز دارد به حدوسط یک نماینده ، بایگانی منبع سرور شخصی را برای سرورهای DNSدر هدف ناحیه دسته بندی نشان خواهد داد.در شکل 71،مدیریت قلمرو میکروسافت. Comنماینده حد وسط دو ناحیه شده است ،مایکروسافت .Comوقلمرو من، مایکروسافت Com..
یادداشت :اگر بایگانی سرور شخصی چند گانه موجود باشد برای نمایندگی ناحیه مشخص چند گانه سرورها DNSقابل دسترس برای پرسش ،سرور DNSویندوز 2000 ،خواهد توانست انتخاب کند نزدیکترین پایگاه سرور DNSرا روی اطراف بازه ها اندازه گیری شده همه زمانها برای هر سرور DNS.
فهم نواحی دسته بندی DNSوقلمرو های DNS
(قلمرو )دامنه سرورهای شخصی ذخیره می کند اطلاعاتی درباره قسمتهای فضای شخصی دامنه ،که ناحیه دسته بندی، می نامند. سرور شخصی ،برای یک ناحیه دسته بندی ویژه ،معتبر است.
یک سرور شخصی انفرادی می تواند برای هر ناحیه دسته بندی ای ،معتبر باشد .فهم تفاوت بین یک ناحیه دسته بندی Zone))به سادگی یک قسمت از یک قلمرو است .برای مثال قلمرو مایکروسافت Com.،مارکتینگ .مایکروسافت .Comشامل فقط اطلاعاتی برای.Com ..Microsoftاست واشاره می کند به سرورهای شخصی معتبر برای زیر قلمرو ها .
ناحیه دسته بندی .Com ..Microsoftمی تواند شامل دادهای برای زیر قلمرو های .Com Microsoft.باشد ،اگرآنها به نمایندگی سرور دیگری در نیامده باشند .برای مثال .Com ..Microsoft،Marketingممکن است مدیر نماینده ناحیه
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 18
دانشگاه آزاد اسلامی
واحد کاشمر
موضوع :
DNS
گردآورنده :
احسان حاملی
استاد ارجمند :
جناب آقای مهندس عباسی
پاییز 86
سیستم DNS
( Domain name system )
DNS یا " سیستم نامگذاری حوزه " ، یک روش سلسله مراتبی است که بانک اطلاعاتی مربوط به نامهای نمادین حوزه و معادل IP آنها را روی کل شبکه اینترنت توزیع کرده است و هر ایستگاه می تواند در یک رول منظم و سلسله مراتبی آدرس IP معادل با ایستگاه مورد نظرش را در نقطه ای از شبکه اینترنت پیدا کند؛ این سیستم در سال 1984 معرفی شد .
در DNS ، کل آدرسهای اینترنت درون بانکهای اطلاعاتی توزیع شده ای هستند که هیچ تمرکزی روی نقطه ای خاص از شبکه ندارد . روش ترجمه نام بدین صورت است که وقتی یک برنامه کاربردی مجبور است برای بر قراری یک ارتباط ، معادل آدرس IP از یک ماشین با نامی مثل cs.ucsb.edu را بدست بیاورد، قبل از هر کاری یک تابع کتابخانه ای را صدا می زند؛ به این تابع کتابخانه ای “ تابع تحلیلگر نام “ گفته می شود . تابع تحلیلگر نام ، یک آدرس نمادین راکه بایستی ترجمه شود، بعنوان پارامتر ورودی پذیرفته و سپس یک بسته در خواست به روش UDP تولید کرده و به آدرس یک سرویس دهنده DNS ( که به صورت پیش فرض مشخص می باشد ) ارسال می کند . همه ماشینهای میزبان ، حداقل باید آدرس IP از یک سرویس دهنده DNS را در اختیار داشته باشند . این “ سرویس دهنده محلی “ پس از جستجو، آدرس IP معادل با یک نام نمادین رابر می گرداند . “ تابع تحلیلگر نام “ نیز آن آدرس IP را به برنامه کاربردی تحویل می دهد. با پیدا شدن آدرس IP ، برنامه کاربردی می تواند عملیات مورد نظرش را ادامه بدهد .
همانگونه که اشاره شد بانک اطلاعات که اسامی حوزه اینترنت را تعریف کرده ، متمرکز نیست بلکه روی کل اینترنت توزیع شده است . حال باید دید اسامی اینترنت چگونه سازماندهی می شود تا نهایتأ بتوان روش جستجو روی یک بانک اطلاعاتی توزیع شده را توضیح داد . اسامی نمادین زیر را در نظر بگیرید:
WWW.president.ir یا WWW.bristol.edu
بدیهی است که نامهای حوزه همانند مثالهای بالا بدون مسمی و دلیل انتخاب نمی شوند بلکه اطلاعاتی ارزشمند برای جستجو در بانک اطلاعاتی توزیع شده نامهای نمادین در خود دارند. بگونه ای که مشهود است یک نام حوزه از چند بخش مجزا که با علامت “.” از هم تفکیک شده ، تشکیل می شود . هر کدام از این بخشها که “ سطح “ نام دارد به یک قسمت از بانک اطلاعاتی توزیع شده اشاره می نماید که به محدودتر شدن فضای جستجو کمک می کند .
برای تحلیل یک نام حوزه، سطوح از سمت راست به چپ تفکیک می شوند و در یک روند سلسله مراتبی، سرویس دهنده متناظر با آن سطح پیدا می شود . فعلأ از بالاترین سطح که در سمت راست نام حوزه قرار می گیرد شروع می کنیم . نامهای حوزه به هفت منطقه عمومی و حدود صد و اندی منطقه کشوری تقسیم بندی شده است . حوزه سطح بالا بدین معناست که شما با یک نگاه ساده به انتهای آدرس نمادین ، می توانید ماهیت آن نام و سرویس دهنده متناظر با آن را
فایل بصورت پاورپوینت در 39 اسلاید می باشد
زیر ساخت اینترنت
اینترنت از مجموعه ای شبکه کامپیوتری ( بزرگ ، کوچک ) تشکیل شده است . شبکه های فوق با روش های متفاوتی به یکدیگر متصل و موجودیت واحدی با نام "اینترنت " را بوجود آورده اند. نام در نظر گرفته شده برای شبکه فوق از ترکیب واژه های " Interconnected" " و " Network" انتخاب شده است . ( شبکه های بهم مرتبط ).
اینترنت فعالیت اولیه خود را از سال 1969 و با چهار
دستگاه کامپیوتر میزبان (host) آغاز و پس از رشد
باورنکردنی خود ، تعداد کامپیوترهای میزبان در شبکه
به بیش از ده ها میلیون دستگاه رسیده است . اینترنت
به هیچ سازمان و یا موسسه خاصی در جهان تعلق ندارد.
عدم تعلق اینترنت به یک سازمان ویا موسسه به منزله عدم وجود سازمانها و
انجمن های خاصی برای استانداردسازی نیست .یکی از این انجمن ها، "انجمن
اینترنت " است که در سال 1992 با هدف تبین سیاست ها وپروتکل های مورد
نظر جهت اتصال به شبکه تاسیس شده است.
سلسله مراتب شبکه های کامپیوتری
هر کامپیوتری که به شبکه اینترنت متصل می گردد ، بخشی از شبکه تلقی
میگردد. مثلا" می توان با استفاده از تلفن ( منزل ) به یک مرکز ارائه دهنده
خدمات اینترنت (ISP) متصل و از اینترنت استفاده کرد در چنین حالتی کامپیوتر
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
آموزش DNS
DNS از کلمات Domain Name System اقتباس و یک پروتکل شناخته شده در عرصه شبکه‌های کامپیوتری خصوصا اینترنت است . از پروتکل فوق به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان و Domain به آدرسهای IP استفاده میگردد. زمانی که شما آدرس www.srco.ir را در مرورگر خود تایپ می‌نمائید ، نام فوق به یک آدرس IP و بر اساس یک درخواست خاص ( query ) که از جانب کامپیوتر شما صادر میشود، ترجمه میگردد .
تاریخچه DNS
DNS ، زمانی که اینترنت تا به این اندازه گسترش پیدا نکرده بود و صرفا در حد و اندازه یک شبکه کوچک بود، استفاده می‌گردید. در آن زمان ، اسامی‌کامپیوترهای میزبان به صورت دستی در فایلی با نام HOSTS درج می‌گردید . فایل فوق بر روی یک سرویس دهنده مرکزی قرار می‌گرفت . هر سایت و یا کامپیوتر که نیازمند ترجمه اسامی‌کامپیوترهای میزبان بود ، می‌بایست از فایل فوق استفاده می‌نمود. همزمان با گسترش اینترنت و افزایش تعداد کامپیوترهای میزبان ، حجم فایل فوق نیز افزایش و امکان استفاده از آن با مشکل مواجه گردید ( افزایش ترافیک شبکه ). با توجه به مسائل فوق، در سال 1984 تکنولوژی DNS معرفی گردید .
پروتکل DNS
DNS ، یک بانک اطلاعاتی توزیع شده است که بر روی ماشینهای متعددی مستقر میشود ( مشابه ریشه‌های یک درخت که از ریشه اصلی انشعاب می‌شوند) . امروزه اکثر شرکت‌ها و موسسات دارای یک سرویس دهنده DNS کوچک در سازمان خود می‌باشند تا این اطمینان ایجاد گردد که کامپیوترها بدون بروز هیچگونه مشکلی، یکدیگر را پیدا می‌نمایند . در صورتی که از ویندوز 2000 و اکتیو دایرکتوری استفاده می‌نمائید، قطعا از DNS به منظور ترجمه اسامی‌کامپیوترها به آدرسهای IP ، استفاده میشود . شرکت مایکروسافت در ابتدا نسخه اختصاصی سرویس دهنده DNS خود را با نام ( WINS ( Windows Internet Name Service طراحی و پیاده سازی نمود . سرویس دهنده فوق مبتنی بر تکنولوژی‌های قدیمی‌بود و از پروتکل‌هایی استفاده می‌گردید که هرگز دارای کارایی مشابه DNS نبودند. بنابراین طبیعی بود که شرکت مایکروسافت از WINS فاصله گرفته و به سمت DNS حرکت کند .
از پروتکل DNS در مواردی که کامپیوتر شما اقدام به ارسال یک درخواست مبتنی بر DNS برای یک سرویس دهنده نام به منظور یافتن آدرس Domain می‌نماید ، استفاده میشود .مثلا در صورتی که در مرورگر خود آدرس www.srco.ir را تایپ نمائید ، یک درخواست مبتنی بر DNS از کامپیوتر شما و به مقصد یک سرویس دهنده DNS صادر میشود . ماموریت درخواست ارسالی ، یافتن آدرس IP وب سایت سخاروش است.
پروتکل DNS و مدل مرجع OSI
پروتکل DNS معمولا از پروتکل UDP به منظور حمل داده استفاده می‌نماید . پروتکل UDP نسبت به TCP دارای overhead کمتری می‌باشد. هر اندازه overhead یک پروتکل کمتر باشد ، سرعت آن بیشتر خواهد بود. در مواردی که حمل داده با استفاده از پروتکل UDP با مشکل و یا بهتر بگوئیم خطاء مواجه گردد ، پروتکل DNS از پروتکل TCP به منظور حمل داده استفاده نموده تا این اطمینان ایجاد گردد که داده بدرستی و بدون بروز خطاء به مقصد خواهد رسید .
فرآیند ارسال یک درخواست DNS و دریافت پاسخ آن ، متناسب با نوع سیستم عامل نصب شده بر روی یک کامپیوتر است .برخی از سیستم‌های عامل اجازه استفاده از پروتکل TCP برای DNS را نداده و صرفا می‌بایست از پروتکل UDP به منظور حمل داده استفاده شود . بدیهی است در چنین مواردی همواره این احتمال وجود خواهد داشت که با خطاهایی مواجه شده و عملا امکان ترجمه نام یک کامپیوتر و یا Domain به آدرس IP وجود نداشته باشد. پروتکل DNS از پورت 53 به منظور ارائه خدمات خود استفاده می‌نماید. بنابراین یک سرویس دهنده DNS به پورت 53 گوش داده و این انتظار را خواهد داشت که هر سرویس گیرنده‌ای که تمایل به استفاده از سرویس فوق را دارد از پورت مشابه استفاده نماید . در برخی موارد ممکن است مجبور شویم از پورت دیگری استفاده نمائیم . وضعیت فوق به سیستم عامل و سرویس دهنده DNS نصب شده بر روی یک کامپیوتر بستگی دارد.
