برنامه های توسعه منابع انسانی یکی از مهمترین چالش های دولت ها در استقرار نظام های جامع مبتنی بر فناوری ارتباطات و اطلاعات می باشد همان گونه که فناوری ارتباطات و اطلاعات مکمل بازآفرینی سازمان ها در بسیاری از فرآیند های کاری روزمره خود بوده است که نمونه های آن شامل بانکداری الکترونیکی یا آموزش الکترونیکی نوید بخش اجرائی شدن آرمان های به نظر دور از دسترس تا دو دهه قبل می باشد . حذف محدودیت زمان , مکان و سن گیرنده که عنوان آرمان های دوردست مطرح بوده است , امروزه دیگر محدودیت های بزرگی به نظر نمی رسند از سوی دیگر نیاز های گسترده مهارتی جوامع دانائی محور و مبتنی بر فناوری اطلاعات با ادامه استفاده از روش های سنتی نظام آموزشی قابل پاسخگویی نمی باشد اگرچه نظام آموزشی سنتی نیز دارای ویژگی هایی است که نادیده انگاشتن آن ویژگی , اثر بخشی یادگیری را کاسته و عامل بروز ناهنجاری های بسیاری می گردد. فناوری های یادگیری مبتنی بر کامپیوتر , یادگیری مبتنی بر وب , دانشگاه مجازی , کلاس مجازی بر خط که در سایه توسعه شبکه های گسترده جهانی امکان پذیر گشته اند , راه را بر ظهور شیوه های نوین آموزش هموار ساخته اند امروزه روند رشد سرمایه گذاری جهانی در نظام های سنتی کاملا رو به افول و در سال 2003 به مبلغ 7 میلیارد دلار رسیده که در سال 2011 به مبلغ 24 میلیارد دلار هم رسید
