ابداع معماری از غار تا شهر:
احترام ویژه انسان اولیه برای مردگان که خود نوعی بیان شیفتگی توام با تصاویری خارق العاده از رویاهای شبانه و خیالات وی بود شاید نقشی فراتر از تأمین نیازهای عینی وی داشتند که او را به جستجوی مکانی ثابت برای ملاقات و نهایتاً سکونت دائمی برانگیخت. در هنگام سرگردانی طاقت فرسای انسان دیرینه سنگی، مردگان پیش از دیگران صاحب سکونتگاه گردیدند، سکونتگاهی که به شکل پشینه ای همراه با سنگچین یادبود و یا گور دسته جمعی ظاهر گردید. زندگی شهری فاصله تاریخی میان اولین قبور انسان نخستین و آرامگاه های متأخر را پر می کند.
معماری سرپناه است، اما نماد و شکلی از ارتباط نیز هست. چنانکه به گفته سر هربرت رید، همه هنرها شکلی از گفتگوی نمادین هستند. معماری تجلی عینی افکار و آرزهای انسانی و ضابط بارها و ارزش های فرهنگی ای است که به وسیله آن خلق شده است.
در یک مطالعه مقدماتی همچون این مقاله ضروری است که از نقطه آغاز حرکت کنیم.
اولین انسان وارها در حدود 5 میلیون سال پیش در آفریقای مرکزی، پدیدار شدند. نیای انسان که استرالوپیکوسی یا میمون نامیده می شود، قامتی راست داشت و ابزار سنگی ساده و شاید هم چوبی می ساخت، گر چه ردپای از این باقی نمانده است. این انسان های نخستین در علفزارهای گرمسیر استوایی می زیستند و نیازی به سرپناه نداشتند و احتمالاً از آتش استفاده ای نمی کردند. قریب به 2 میلیون سال پیش گونه ای از انسان وارها به نام هوموهابیلیس یا انسان های چیره دست پدید آمدند که به می رسد در کنار گونه پیشین می زیستند. هوموهابیلیس ها آفریقای مرکزی را به قصد شمال ترک گفته به مدد منابع طبیعی، آتش را تسخیر و اجاق را خلق کردند. قدیمی ترین اجاق شناخته شده در یک اکتساف علمی بسیار مهم واقع در منطقه اسکال کشور فرانسه یافت شده است. بقایای آتشی متعلق به 000/750 سال پیش در آنجا مشاهده شد. انسان های در مناطق سردتر شمالی شبها را به خاطر دفاع از خود و همچنین نیاز به گرما به دور آتش هایی از این قبیل گرد هم می آمدند، نطفه نخستین پیوندهای انسانی در اینجا شکل گرفت.
دانلود پروژه معماری مسکونی
