فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 16 صفحه
چکیده:
در این مقاله به کاربرد نوع خاصی از ژئوسنتتیک‌ها به نام ژئوممبران در دیوارهای آب بند اشاره گردیده است. ژئوممبران به دلیل طبیعت پلیمری خود, نفوذپذیری اندکی دارد و به همین دلیل کاربردهای گسترده‌ای در سازه‌های کنترل جریان یافته است. دیوار آب بند که در سازه‌های آبی و محل‌های دفن زباله به کار می‌رود در واقع یک دیوار قائم است که در داخل زمین ساخته می‌شود معمول ترین روش ساخت آن حفر ترانشه‌ای است که با دوغاب پایدار می‌گردد و در نهایت با خاک- بتونیت, خاک- سیمان, سیمان- بنتونیت یا خاک- سیمان- بنتونیت پر می‌شود. نگرانی‌هایی در مورد اجرا, بازرسی و دوام چنین دیوارهایی به وجود آمده است. یک روش دیگر که می‌توان آن را به صورت مکمل نیز به کار برد مشتمل است بر استفاده از یک ژئوممبران به تنهایی یا به همراه مواد دیگری که در دیوارهای آب بند معمولی بکار می رود. استفاده از این محصول در دیوارهای آب بند نیاز به تکنیک‌های اجرایی خاصی دارد که در این مقاله به جزییاتی از آن اشاره گردیده است.
کلمات کلیدی : ژئوممبران ، آب بند ، پلیمر ، ترانشه ، نفوذپذیری
مقدمه:
دیوارهای آب بند برای کنترل موقت یا دائم جریان آب داخل ترانشه‌ها یا زیر خاکریزهای نگهدارنده آب و یا جلوگیری از نشست آلاینده‌های مختلف به آب زیرزمینی به کار می‌روند سال‌هاست که دیوارهای آب بند در کاربردهای مهندسی به کار رفته‌اند. ایده اولیه عبارتست از ساخت یک دیوار قائم به صورت درجا که به عنوان یک جدا کننده بین دو ناحیه عمل می‌کند دیوارها با استفاده از حفر یک ترانشه که توسط دوغاب پایدار شده اجرا می‌شوند این دوغاب در نهایت توسط خاک- بنتونیت, خاک- سیمان, سیمان- بنتونیت یا خاک- سیمان- بنتونیت پر می‌شود
برخی از عواملی که ممکن اسن منجر به عدم یکنواختی این دیوارها شود, عبارتنداز:
- ریزش دیوارهای ترانشه در هنگام خاکبرداری و پس از آن
- ترکیب نامناسب دوغاب جایگزین
- ناپایداری دیوارهای ترانشه در هنگام خاکریزی
- رسوب ماسه در هنگام حفر ترانشه
- رسوب ماسه, شن و سایر مصالح در کف ترانشه
- مشکلات کنترل کیفیت به دلیل آنکه عمده فعالیتها زیر سطح زمین انجام می‌گیرد و در معرض دید نیست.
- ناپیوستگی در درزها در طول توقف کار- رفتار تر و خشک شدگی دیوار در هنگام نوسان سطح آب زیر زمینی
- مقاومت شیمیایی دیوار در مقابل سیالات موجود
- نفوذ پذیری نهایی مصالح پرکننده
در دیوارهای آب بند معمولی عمدتاً از بتونیت سدیم به همراه خاک جهت ایجاد نفوذپدیری حدود 10-7cm/s ×1استفاده می‌شود خاصیت تورم پذیری زیاد و آب بندی بنتونیت سدیم در مقایسه با سایر رسهای مونت موریلونیتی مانند بنتونیت کلسیم دلیل اصلی این انتخاب است. در صورتی که آب زیر زمینی یا مایع نگهداری شده حاوی مقادیر بالایی از کاتیون‌های دو ظرفیتی نظیر کلسیم و منیزیم و یا هیدروکربن‌ها باشد خاصیت تورم‌پذیری بنتونیت سدیم تحت تأثیر قرار گرفته و باعث افزایش نفوذپذیری دیوار آب بند می‌گردد
مقاله علمی کاربرد نوعی پلیمر در سازه های کنترل جریان جهت جلوگیری از آسیب پذیری
