گزارش کارآموزی خیریه حضرت ابوالفضل (ع)

اختصاصی از حامی فایل گزارش کارآموزی خیریه حضرت ابوالفضل (ع) دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*

فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحه:15

تاریخچه

هدف

مکان جغرافیایی : 

مساحت زیربنا :

اعضای هیأت مدیره :

مدیر عامل :

حسابداران :

بخش های مؤسسه :

پرسنل بخش های پزشکی :

افراد کمک کننده :

صندوق های جمع آوری کمک :

سرمایه اولیه :

مراجعین :

صورت های مالی :

خزانه دار :

کارمندان حسابداری :

تنخواه گردان :

تاریخ و روزهای کارآموزی :

عنوان و موضوع کارآموزی :

سرپرست کارآموزی :

تاریخچه :

موسسه خیریه حضرت ابوالفضل (ع) درسال 1371 تأسیس شد . این موسسه مربوط به بخش خصوص است .

هدف :

هدف ازتأسیس این موسسه جمع آوری کمک های مردمی جهت ارائه خدمات پزشکی به بیماران است .

مکان جغرافیایی : 

موسسه خیریه حضرت ابوالفضل (ع) واقع در طبس، خیابان امام، میدان قدس جنب هیأت ابوالفضل (ع) است.

طلای سیاه بلای ایران به قلم ابوالفضل لسانی انتشارات امیرکبیر

اختصاصی از حامی فایل طلای سیاه بلای ایران به قلم ابوالفضل لسانی انتشارات امیرکبیر دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

این کتاب 600 صفحه ای نسخه با کیفت با فرمت pdf از روی کتاب طلای سیاه بلای ایران به قلم ابوالفضل لسانی انتشارات امیرکبیر آماده شده است 

ابوالفضل لسانی، فرزند حاج میرزا نصرالله (لسان المحدثین)، در سال ۱۲۷۶ در شهر نور یا آمل مازندران به دنیا آمد. پدرش از او وعاظ و علمای معروف مازندران بود و نیاکانش اهل دین و از روحانیون مشهور بودند و کتابخانه مهمی داشتند که بعدها آن را به آستانه قم اهدا کردند. ابوالفضل لسانی دوره مقدماتی صرف و نحو عربی و معانی و بیان را نزد ملا مرتضی نوری آغاز کرد. سپس در حوزه‌های علمیه تهران به فراگیری دوره کامل رشته معقول و منقول پرداخت. پس از پایان این دورهها، به منظور خدمت آموزشی در وزارت فرهنگ، یک دوره حساب و جغرافیا و دیگر دروس سیکل اول متوسطه را فراگرفت و در امتحانات انتخاب معلم وزارت فرهنگ (۱۲۹۸) شرکت کرد. سپس به مطالعه عمیق در رشته‌های مختلف سیاسی و اجتماعی، تاریخ تفصیلی ایران و قاره‌های مختلف پرداخت. مدتی به روزنامه‌نویسی و سردبیری روزنامه‌های اواخر دهه ۱۲۹۰ و اوائل دهه ۱۳۰۰ مشغول بود (روزنامه وطن، روزنامه اقتصاد ایران و روزنامه کار). پس از روی کار آمدن حکومت رضاخان، روزنامه‌نگاری را رها کرد و به کارهای فرهنگی و معلمی پرداخت.